ANALYSIS OF MUNICIPAL WEBSITE USE ON THE AXIS OF DIGITAL GOVERNANCE WITH EXAMPLES FROM THE WORLD

Yıl 2023, Cilt: 14 Sayı: 2, 693 - 720, 30.12.2023

Kübra İlhan , Yücel Özden

https://doi.org/10.54688/ayd.1326439

Öz

Abstract
In order to ensure a clear harmony between the problems and opportunities that came to the fore in the globalization process, the adoption of an effective governance approach around the world has come to the fore. In the process of transition from management to governance, the use of information and communication technology has been important. The concept of digital governance, which emerged as a result of the integration of information communication technology with the governance approach and has recently been adopted by both central and local governments, draws attention. By emphasizing the horizontal coordination structure, digital governance aims to include all parties in the management process and to put the process on a transparent basis with effective participation. Thus, digital governance emphasizes the use of local knowledge networks. With the use of local information networks, the provision of local services is also digitized and the position of the local people is changing. At this point, the e-municipality application, which attracts the most attention and is used by local governments, is the most concrete example of digital governance seen in local governments. Municipalities aiming to implement the e-municipality application have started to use their web pages on the axis of digital governance understanding.

Anahtar Kelimeler

digitalization, governance, local people

DÜNYADAN ÖRNEKLERLE BELEDİYE WEB SAYFA KULLANIMININ DİJİTAL YÖNETİŞİM EKSENİNDE ANALİZİ

Öz

Öz
Küreselleşme sürecinde gündeme gelen sorunlar ve fırsatlar arasında net olarak bir uyumun sağlanması için dünya çapında etkin bir yönetişim anlayışının benimsenmesi ön plana çıkmıştır. Yönetimden yönetişime geçiş sürecinde ise bilgi iletişim teknolojisinin kullanımı önem arz etmiştir. Bilgi iletişim teknolojisinin yönetişim yaklaşımı ile bütünleşmesi sonucunda ortaya çıkan ve son dönemlerde hem merkezi hem de yerel yönetimler tarafından benimsenmeye başlanan dijital yönetişim kavramı dikkat çekmektedir. Dijital yönetişim yatay koordinasyon yapısını vurgulayarak, yönetim sürecine tüm tarafları dahil etmeyi ve etkin bir katılım ile süreci şeffaf bir zemine oturtturmayı hedeflemektedir. Dolayısıyla dijital yönetişim, yerel bilgi ağlarının kullanımını vurgulamaktadır. Yerel bilgi ağların kullanılması ile birlikte yerel nitelikteki hizmetlerin sunumu da dijitalleşmekte ve yerel halkın konumu değişmektedir. Bu noktada en çok dikkat çeken ve yerel yönetimler tarafından kullanılan e-belediyecilik uygulaması, dijital yönetişimin yerel yönetimlerde görülen en somut örnek olarak karşımıza çıkmaktadır. E-belediye uygulamasını hayata geçirmeyi hedefleyen belediyeler ise web sayfalarını dijital yönetişim anlayışı ekseninde kullanmaya başlamışlardır.

Anahtar Kelimeler

dijitalleşme, yönetişim, yerel halk

Kaynakça

• Afşar, Ö. A. (2019). Nitelikli demokrasi bağlamında demokrasi ve e-demokrasi ilişkisi, Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 15 (4), 1101-1118.
• Altınok, R. & Bensghir, T. K. (2005). Türk kamu yönetiminde e-dönüşümün yerel boyutu. Yerel Yönetimler Üzerine Güncel Yazılar-I, Nobel Yayınevi.
• Avrupa Konseyi. (2008). E-democracy: who dares?, 01.01.2023, https://www.coe.int/t/dgap/forumdemocracy/Activities/Forum%20sessions/2008/Proceedings_FFD08_EN.pdf.
• Çoruh, M. (2009). Kent bilişim sistemi ve e-belediye. Akademik Bilişim’09 - XI. Akademik Bilişim Konferansı Bildirileri, (ss. 213-219), Şanlıurfa: Harran Üniversitesi.
• Çukurçayır, M. A. (2006). Siyasal katılma ve yerel demokrasi. Çizgi Yayınevi.
• Demirel, D. (2010). Yönetişimde yeni bir boyut: e-yönetişim. Türk İdare Dergisi, 466, 65-94.
• Denek, S. (2018). Teknolojik kamu yönetimi, İçinde M. A. Özer ve U. Ayhan (Ed.), Kamu Yönetimi Tartışmaları, (ss. 457-502), Gazi Kitabevi.
• Dinçkol, B. V. & Işık, A. (2019). Katılımcı demokrasi ve online karar alma bağlamında e-oy ve Estonya örneği, Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Hukuk Araştırmaları Dergisi, 25 (2), 716-726.
• DPT (2007). Kamuda iyi yönetişim, özel ihtisas komisyonu raporu, Dokuzuncu Kalkınma Planı.
• Enerji Portalı (2021). Dünyadaki en akıllı 7 şehir listelendi, 01.01.2023. https://www.enerjiportali.com/dunyadaki-en-akilli-7-sehir-listelendi/.
• Erdoğan, O. (2019). Yerel yönetimlerde dijital dönüşüm: Molenwaard belediyesi örneği. Siirt Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7 (13), 59-74.
• Ersöz, S. (2005). İnternet ve demokrasinin geleceği, Selçuk İletişim Dergisi, 3 (4), 122–129.
• European Parlıament (2014). 01.01.2023.https://www.europarl.europa.eu/RegData/etudes/etudes/join/2014/507480/IPOL-ITRE_ET(2014)507480_EN.pdf,.
• Gül, A. ve Çobanoğlu, Ş. A. (2017). Avrupa’da akıllı kent uygulamalarının değerlendirilmesi ve Çanakkale’nin akıllı kente dönüşümünün analizi. SDÜ İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi Kayfor15 Özel Sayısı, 1543-1565.
• Güngör, S. (2014). E-Demokrasi: Umutlar ve riskler. İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, (39), 68-89.
• Güvendik, A. (2016). Akıllı şehirler için akıllı teknolojiler. Uluslararası Sürdürülebilir Yapılı Çevre Konferansı Bildiri Kitabı, (ss.283-288), İstanbul.
• ISO/IEC (2015). Smart cities preliminary report 2014. JTC Information Technology, Published in Switzerland.
• İnsani Gelişme Vakfı (2020). Yerel yönetimlerde dijital yönetişim fırsatları. 05.01.2023. https://ingev.org/raporlar/Yerel_Yonetimlerde_Dijital_Yonetisim_Firsatlari.pdf.
• Henden, H. B. (2005). Katılımcı yerel yönetim anlayışında e-belediyecilerin yeri ve önemi. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 8 (1), 1-13.
• Henden, H. B. & Henden, R. (2005). Yerel yönetimlerin hizmet sunumlarındaki değişim ve e-belediyecilik. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 4 (14), 48-66.
• Karkın, N. & Çalhan, H. S. (2011). Vilayet ve il özel idare web sitelerinde e-katılım olgusu. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (13), 55-80.
• Kayan, A. (2018). Çağdaş gelişmeler kapsamında kent yönetimi tartışmaları, İçinde M. A. Özer ve U. Ayhan (Ed.), Kamu Yönetimi Tartışmaları, (ss. 581-630), Gazi Kitabevi.
• Kim, S., and Lee, J. (2012). E‐participation, transparency, and trust in local government, Public Administration Review, 72 (6), 819-828.
• Kocaoğlu, M. (2014). Yerel yönetimlerde katılım ve kültür. Çizgi Yayınevi.
• Kocaoğlu, M. (2019). Kent ve katılım, İçinde M. A. Özer (Ed.), Kent ve… (ss. 281-30-10), Gazi Kitabevi.
• Kocaoğlu, B. U. & Saylam, A. (2022). Kamu yönetiminde yönetsel kapasiteyi e-katılım perspektifinden değerlendirmek. Amme İdaresi Dergisi, 55 (2), 63-88.
• Moreira, A. M., Möller, M., Gerhardt, G. & Ladner, A. (2009), E-society and e-democracy, EGovernment Symposium, 18–20 November, Malmö: The Swedish EU Presidency, 1–50.
• Örselli, E. & Akbay, C. (2019). Teknoloji ve kent yaşamında dönüşüm: Akıllı kentler, Uluslararası Yönetim Akademisi Dergisi, 2 (1), 228-241.
• Özer, M. A. (2017). Yönetişimden dijital yönetişime: Paradigma değişiminin teknolojik boyutu. Emek ve Toplum Dergisi, 6 (16), 457-479.
• Perez, C. C., Bolivar, M. P. R. & Hernandez, A. M. L. (2008). E-Government process and ıncentives for online public financial information, Online Information Review, 32 (3), 379–400.
• Prasad, K. (2012). E-Governance policy for modernizing government through digital democracy in India, Journal of Information Policy, 2 (2), 183–203.
• Sæbø, Ø., Rose, J. & Flak, L.S. (2008). The shape of eparticipation: Characterizing an emerging research area, Government Information Quarterly, (25), 400-428.
• Sanford, C. & Rose, J. (2007). Characterizing e-participation, International Journal of Information Management, (27), 406-421.
• Siegfriede, T., Grabow, B. & Drüke, H. (2003). Ten factors for succes for local community e-government, Electronic Goverment, 452–455.
• arhan A. (2007). Halkla ilişkilerde tanıma ve tanıtma aracı olarak internet. Selçuk İletişim Dergisi, 4 (4), 75-95.
• Tat, A. & Ho, K. (2002). Reinventing local governments and the e-government initiative, Public Administration Review, 62 (4), 434-444.
• Telciler, C. (2017). Elektronik seçim sistemleri, sorunlar, çözüm önerileri. Nişantaşı Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 5 (2), 106-122.
• Toprak, Z. (2010). E-Yönetişim & e-devlet. İçinde M. A. Çukurçayır, H. T. Eroğlu ve H. Eşki Uğuz (Ed.), Yönetişim, (ss. 73-106), Çizgi Yayınevi.
• Türkiye II. Bilişim Şurası Sonuç Raporu (2004). 08.01.2023.https://www.freewebturkey.com/wpcontent/uploads/2020/08/2bilisimsurasitaslakrapor.pdf
• Varol, Ç. (2017) Sürdürülebilir gelişmede akıllı kent yaklaşımı; Ankara’daki Belediyelerin uygulamaları. Çağdaş Yerel Yönetimler, 26 (1), 43-58.
• 2020-2023 Ulusal akıllı şehirler stratejisi ve eylem planı. (2019). Erişim Tarihi: 01.01.2023.
• https://www.akillisehirler.gov.tr/basarili-ornekler/.
• https://www.ankara.bel.tr/, 10.01.2023.
• https://www.berlin.de/en/, 12.01.2023.
• https://www.london.gov.uk/, 12.01.2023.
• https://international.stockholm.se/, 12.01.2023.
• https://www.dm.gov.ae/, 15.01.2023.
• https://www.nyc.gov/, 15.01.2023.
• https://www.cityofsydney.nsw.gov.au/, 15.01.2023.