Denetimli Serbestlik Uygulanan Bağımlı Hastalarda Psikoeğitimin Bireysel Başetme ve Umut-Umutsuzluk Düzeylerine Etkisi

Yıl 2021, Cilt: 22 Sayı: 1, 53 - 64, 31.03.2021

Sevde Ertekin Tipigil , Leyla Baysan Arabacı

https://doi.org/10.51982/bagimli.794011

Öz

Amaç: Çalışma, denetimli serbestliği ve bağımlılığı olan bireylere uygulanan psikoeğitimin bireysel başetme ve umut-umutsuzluk düzeylerine etkisini incelemek amacıyla yapılmıştır.
Yöntem: Denetimli serbestliği olan bireylere“ön-test son-test kontrol gruplu deneysel desen” de Mart 2018-Haziran 2019 tariheri arasında yürütülen araştırmada, veri toplamak için Tanıtıcı Bilgi Formu, Beck Umut-Umutsuzluk Ölçeği, Bireysel Başetme Ölçeği kullanıldı. Araştırma, AMATEM servisinde ayaktan ya da yatarak tedavi olan denetimli serbestliği olan 18 hasta (8 hasta uygulama ve 10 hasta kontrol) ile yürütülmüştür.
Bulgular: Bu çalışmaya katılan bireyler, denetimli serbestlik uygulamasını caydırıcı bulduğunu ve yarar gördüğünü belirtmiştir. Her iki grubun, Beck Umut-Umutsuzluk Ölçeği ve Bireysel Başetme ölçeği toplam, motivasyon kaybı ve gelecekle ilgili beklenti alt ölçeklerine ait ön test-son test puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunamamış, ancak gelecekle ilgili duygular alt ölçek puanlarının istatistiksel olarak anlamlı düzeyde farklı olduğu saptanmıştır.
Sonuç: Her iki grupta yer alan bireylerin hafif düzeyde umutsuzluk yaşadığı ve uygulanan psikoeğitim programının bağımlı bireylerin umut-umutsuzluk düzeylerini istatistiksel olarak anlamlı ölçüde değiştirmediği saptanmıştır. Buna karşın bireysel başetme becerilerinden dini olarak başetme (kaderci olma) ve madde kulanma eğilimlerini istatistiksel olarak anlamlı ölçüde azaltarak bir değişim yarattığı gözlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Denetimli serbestlik, Umut-umutsuzluk, Bireysel başetme, Madde bağımlılığı

Effect of Psychoeducation on Individual Coping and Levels of Hope-Hopelessness in Addicted Patients Under Probation

Öz

Objective: The aim of this study was to investigate effect of psychoeducation on individual with substance abuse to competing and hopelessness.
Method: This research was sconducted with pretest posttest controlled group study design. Data collected with Information Questionnaire, Beck Hopelessness Scale and COPE (Coping Attitudes Assessment Scale). A seven sessionsemi structured psychoeducation program was applied on addicted individuals with substance abuse. Sample of the research was eight impatient or ambulant patients from AMATEM unit for experimental group, ten patients were at control group. Data analysis was conducted with this total of 18 patients consists of 8 patients for experiment group ten patients for control group.
Results: Individuals who participated in this study stated that they found the practice of probation a deterrent and saw benefits. There was no statistically significant difference between pre-post tests of COPE and hope-hopelessnes tests and for motivation loss and future expectations tests of controlled and experimental group. There was also no statistically significant difference between pre-post tests scores of COPE and hope-hopelessnes tests of controlled and experimental group. Besides that, experimental and controlled group has statistically significant difference at future senses post-test.
Conclusion: Psychoeducation program that applied to individuals with substance who are on probation wasnot statistically significantly affected hopehopelessness states of individuals, but it increased competing skills in both religiously competing and drug addiction cases of individuals

Anahtar Kelimeler

probation, hopelessness, drug addiction

Kaynakça

• 1. Turan R. Madde kullanım nedeniyle denetimli serbestlik ve tedavi tedbirine hükmolan kişilerin tedaviyi başarıyla tamamlamalarını öngören etkenlerin irdelenmesi. İstanbul Üniversitesi, Adli Tıp Enstitüsü Doktora Tezi. Danışman: Prof. Dr. İlhan Yargıç.; 2010.
• 2. Kulaksızoğlu B, Kulaksızoğlu S, Ellidağ H, Yılmaz N, Bozkurt S. Antalya İlinde Denetimli Serbestlik Karan Alınan Kişilerde Uyuşturucu Madde Kullanımının Araştınlması. Bull Leg Med. 2015;20(1):21–6.
• 3. Dönmez M. Türkiye’de Uyuşturucu Satıcılarının Genel Profili. Güvenlik ve Toplum Derg. 2016;1(1).
• 4. Nursal N, Ataç S. Denetimli Serbestlik ve Yardım Sistemi. Ankara: Yetkin Yayınları; 2006.
• 5. Aslan M, Hocaoğlu Ç. Eğitim ve Araştırma Hastanesinde Denetimli Serbestlik Uygulamalarının Değerlendirilmesi. Bull Leg Med. 2015;20(3):138–43.
• 6. Hemşirelik Yönetmeliğinde Değişiklik Yapilmasina Dair Yönetmelik. 2011. Resmi Gazete Sayı: 27910.
• 7. Seber G, Dilbaz N, Kaptanoğlu C, Tekin D. Umutsuzluk ölçeği: Geçerlilik ve güvenirliği. Kriz Derg. 1993;1(3):139–42.
• 8. Arevalo S, Prado G, Amaro H. Spirituality, Sense Of Coherence, And Coping Responses In Women Receiving Treatment For Alcohol And Drug Addiction. Eval Program Plann. 2008;31(1).
• 9. Baysan Arabacı L, Ayakdaş Dağlı D, Taş G. Madde Kullanım Bozukluklarında Duygu Düzenleme Güçlüğü ve Hemşirelerin Rol ve Sorumlulukları. J Depend. 2018;19(1):10–6.
• 10. Kuzucu Y. Duygulari Fark Etmeye ve İfade Etmeye Yönelı̇k Bir Psı̇koeğı̇tı̇m Programını Ünı̇versı̇ Öğrencı̇lerı̇nı̇n Duygusal Farkındalık Düzeylerı̇ne, Duygularini İfade Etme Eğı̇lı̇mlerı̇ne Psı̇kolojı̇k ve Öznel İyı̇ Oluşlarına Etkı̇sı̇. Ankara Üniversitesi Egitim Bilimleri Enstitüsü; 2006.
• 11. Scales P. Yaşam Boyu Öğrenme ve Öğretim. In: Köymen Ü, editor. Öğretme ve Öğrenme İçin Planlama In: (Çev). İstanbul: Palme Yayıncılık; 2015. p. 158–89.
• 12. Hser Y, Anglin M. Addiction treatment and recovery careers. In Addiction recovery management. Totowa, NJ: Humana Press; 2010. 9–29 p.