The aim of this study is to investigate the effects of rehabilitation practices on yield and quality in aging hazelnut orchards. The study was conducted in 4 provinces (Trabzon, Giresun, Ordu and Samsun) in the Black Sea Region between 2017 and 2020. In each province, 5 orchards were selected and divided into two as control and application. No special treatment was carried out in the control orchards, and the grower’s continued cultivation with the traditional methods. Cultural practices required for hazelnut farming were followed in the rehabilitation orchards. Pruning, fertilization, and cultural practices were carried out in each grower’s garden. During the harvest period, random sampling was made from control and rehabilitation orchards, and the yield and quality characteristics of these orchards were determined. Thus, both applications were compared in terms of efficiency and quality. 2019 and 2020 values were used for yield and nut characteristics. Yield per plant, yield per stem cross-sectional area and nut quality characteristics were examined in the orchards. Considering all, it was found that rehabilitation practices increased the yield by 57.2% compared to traditional practices and significantly increased the quality criteria of rehabilitation. While the nut weight was 2.04 g in the control group, the average value was 2.11 g in the rehabilitation group. As a result, it can be stated that with the application of production techniques, significant increases in hazelnut yield will be achieved and Turkey’s place in world hazelnut production will be further strengthened.
Bu çalışmanın amacı yaşlanmaya yüz tutmuş fındık bahçelerinde rehabilitasyon uygulamalarının verim ve kalite üzerine etkilerinin araştırılmasıdır. Çalışma 2017-2020 yılları arasında Doğu Karadeniz Bölgesinde yer alan 4 ilde (Trabzon, Giresun, Ordu ve Samsun) yürütülmüştür. Her ilde 4 da büyüklüğünde 5 er bahçe seçilerek kontrol ve uygulama olarak ikiye ayrılmıştır. Kontrol bahçelerinde herhangi bir uygulama yaptırılmamış, üreticiler daha önce uyguladığı geleneksel yöntemlerle yetiştiriciliğe devam etmiştir. Rehabilitasyon bahçesinde ise fındık tarımının gerektirdiği kültürel uygulamalar takip edilmiştir. Her üretici bahçesinde budama, gübreleme, mücadele yapılmıştır. Hasat döneminde kontrol ve rehabilitasyon bahçelerinden temsili, rastgele örnekleme yapılmış olup, bu bahçelerin verim ve kalite özellikleri belirlenmiştir. Böylece her iki uygulama verim ve kalite bakımından karşılaştırılmıştır. Verim ve meyve özelliklerinde 2019 ve 2020 yılı değerleri kullanılmıştır. Bahçelerde bitki başına verim, gövde kesit alanına verim ile meyve kalite özellikleri incelenmiştir. Tüm bahçeler dikkate alındığında rehabilitasyon uygulamalarının geleneksel uygulamalara göre verimde %57,2 oranında artış meydana getirdiği ve rehabilitasyonun meyve kalite kriterlerini de önemli oranda artırdığı ifade edilebilir. Kontrol grubunda meyve ağırlığı 2.04 g iken rehabilitasyon grubunda ortalama değer 2.11 g olarak elde edilmiştir. Sonuç olarak üreticilerin, üretim tekniklerini yerinde ve zamanında uygulaması ile fındık veriminde önemli artışlar sağlanacağı ve dünya fındık üretiminde Türkiye’nin yerinin daha da güçleneceği ifade edilebilir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Bahçe Bitkileri Yetiştirme ve Islahı (Diğer) |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 16 Temmuz 2024 |
Gönderilme Tarihi | 16 Ağustos 2023 |
Kabul Tarihi | 30 Ağustos 2023 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Cilt: 53 Sayı: Özel Sayı 1 |
BAHÇE Dergisi
bahcejournal@gmail.com
https://bahcejournal.org
Atatürk Bahçe Kültürleri Merkez Araştırma Enstitüsü, 77100 Yalova
X (Twitter), Linkedin, Facebook, Instagram