Identification of Natural and Cultural Urban Identity: A Case Study of Edirne Karaağaç Neighborhood

Yıl 2019, Cilt: 21 Sayı: 1, 52 - 65, 15.04.2019

Nilay Mısırlı , Tuğba Kiper , Aslı Korkut

https://doi.org/10.24011/barofd.460577

Cited By: 2

Öz

In this study; it is aimed to create a base for future
planning which will be carried out for determination of identity elements of
Edirne Karaağaç Neighborhood. For this purpose, studies have been used from
literature researches, data obtained from official institutions and survey.
Within the scope of the study, the existing situation has been analyzed by
preparing maps related to the findings of transportation information,
settlement pattern analysis, solid-void analysis, number of storey analysis,
population density analysis, urban site and registered structures, natural
sites. By identifying the strengths and weaknesses of the field in the
direction of the findings, various proposals have been developed to strengthen
the identity values of the area.

Anahtar Kelimeler

Edirne, Identity, Karaağaç Neighborhood

Doğal ve Kültürel Kent Kimliklerinin Belirlenmesi: Edirne İli Karaağaç Mahallesi Örneği

Öz

Bu çalışma
kapsamında, bir yerleşimin sahip olduğu doğal, kültürel özellikler ve
barındırdığı kimlik öğelerinin irdelenmesi, kaybolmaya yüz tutmuş değerlerinin
tekrar ortaya çıkarılması ve mevcut özelliklerinin de korunarak geleceğe
aktarılması hedeflenmektedir. Çalışma içerisinde, özgün doğal ve kültürel
değerlere sahip Edirne İli Karaağaç Mahallesi’nin kimlik öğelerinin
belirlenerek ileriye dönük yapılacak planlama çalışmalarına bir altlık
oluşturmak amaçlanmıştır. Bu amaçla, konu ve alanla ilgili literatür
araştırmalarından, resmî kurumlardan elde edilen verilerden ve yerinde yapılan
arazi tespit çalışmalarından yararlanılmıştır. Çalışma kapsamında örnek alana
ilişkin; ulaşım durumu, yerleşim dokusu, doluluk-boşluk analizi, kat
yükseklikleri analizi, nüfus yoğunlukları analizi, kentsel sit alanı ve
tescilli yapılar ile doğal sit alanları bulgularına ilişkin haritalar
hazırlanarak, mevcut durum tespiti yapılmıştır. Elde edilen bulgular
doğrultusunda alana ilişkin güçlü ve zayıf yönler belirlenerek, alanın kimlik
değerlerinin güçlenmesine yönelik çeşitli öneriler geliştirilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Kimlik, Edirne, Karaağaç Mahallesi

Kaynakça

• 1. Anonim (2014). T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı Edirne Kültür Varlıklarını Koruma Bölge Kurulu, 30.01.2014 tarihli, 1492 numaralı karar.
• 2. Arabulan S (2015). Kentsel Dönüşüm Kapsamında Kimliğin Yeniden Kazanımı: Edirne- Karaağaç Örneği. Trakya Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Mimarlık Anabilim Dalı, Doktora Tezi, 241s.
• 3. Benli G, Özer DG (2018). Kent Kimliğinin Tanımlanmasında Kültür Envanterinin Rolü: Bitlis Sivil Mimarisi. Uluslararası Hakemli Tasarım ve Mimarlık Dergisi, (13), 92-124.
• 4. Bulut Y, Atabeyoğlu Ö (2010). Kent Planlamasında Peyzaj Mimarlarının Yeri ve Önemi. III. Ulusal Karadeniz Ormancılık Kongresi, 20-22 Mayıs, Artvin.
• 5. Çetinkaya G, Uzun O (2014). Peyzaj Planlama. Birsen Yayınevi, İstanbul, 219s.
• 6. Çöl Ş (1998). Kentlerimizde Kimlik Sorunu ve Günümüz Kentlerinin Kimlik Derecesini Ölçmek İçin Bir Yöntem Denemesi. Mimar Sinan Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Şehir ve Bölge Planlama Bölümü Kentsel Tasarım Dalı Doktora Tezi. http://www.solencol.com/doktez.html (20.06.2018).
• 7. Demir C (2006). Kent Kimliği Geliştirme Sürecinde Mekansal Model Tasarımı ve Kent Plancılarının Rolü. Planlama Dergisi, 37(3), 117-122.
• 8. Edirne Orman Genel Müdürlüğü Arşivi, (2017).
• 9. Gökalp DD, Yazgan ME (2013). Kırsal Peyzaj Planlamada Agroturizm ve Agriturizm. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 15(24), 25-29.
• 10. Gül A (2000). Peyzaj- İnsan İlişkisi ve Peyzaj Mimarlığı. Süleyman Demirel Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, A(1), 97-114.
• 11. Güneroğlu N, Bekar M (2017). Dönüşüm ve Kimlik Kavramı: Trabzon Örneği. Kastamonu Üniversitesi, Orman Fakültesi Dergisi, 17(4), 580-593.
• 12. Karakaya Aytin B, Ertin DG, Özyavuz M (2016). Kent Kimliğinin Edirne Kaleiçi Yerleşim Alanı Özelinde Değerlendirilmesi. 4. Uluslararası Kentsel ve Çevresel Sorunlar ve Politikalar Kongresi, 20-22 Ekim, İstanbul.
• 13. Karaşah B (2017). Kentsel ve Kırsal Rekreasyon Alanlarına Yönelik Kullanıcı Tercihlerinin Belirlenmesi ‘Artvin Kenti Örneği’. Bartın Orman Fakültesi Dergisi, 19(1), 58-69.
• 14. Kaya, E (2017). Kentleşme ve Kentlileşme. İşaret Yayınları, İstanbul, 216s.
• 15. Kiper T, Öztürk AG (2011). Kent Ormanlarının Rekreasyonel Kullanımı ve Yerel Halkın Farkındalığı: Edirne Kent (İzzet Arseven) Ormanı Örneği. Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, 8(2), 105-118.
• 16. Kiper T, Korkut A, Üstün Topal T (2017). Görsel Peyzaj Kalite Değerlendirmesi: Kıyıköy Örneği. KSÜ Doğa Bilimleri Dergisi, 20(3), 258-269.
• 17. Koyuncu A (2013). Kimliğin İnşasında Kent: Konya Örneği. Akademik İncelemeler Dergisi, 8(2), 155-179.
• 18. Mısırlı A, Benian E (2014). Evaluation of the Historical City Edirne Through Cultural Assets. Humanities and Social Sciences Review, 3(2), 309-325.
• 19. Ocakçı M (1994). Şehrin Kimliği ve Çevre İlişkileri. Kent ve Çevre Planlamaya Ekolojik Yaklaşım. Dünya Şehircilik Günü Kolokyumu Kitapçığı, MSGSÜ, İstanbul, ss.163-170.
• 20. Önem AB, Kılınçaslan İ (2005). Haliç Bölgesinde Çevre Algılama ve Kentsel Kimlik. İTÜ Dergisi/a, Mimarlık, Planlama ve Tasarım, 4(1), 115-125.
• 21. Özkök, MK (2016). Planlama Öğrencileri Gözünden Kent Kavramına Yönelik Bir Değerlendirme. Dünya Şehircilik Günü 8. Türkiye Şehircilik Kongresi, 7-8-9 Kasım, Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Ankara.
• 22. Öztürk Tel H, Erdoğan E (2014). Ekolojik Yerleşmeler ve Ekolojik Yıpranma: Şanlıurfa Geleneksel Kent Dokusu ve Karaköprü İlçesi. KSÜ Doğa Bilimleri Dergisi, 17(1), 21-31.
• 23. Tekeli İ (1990). Bir Kentin Kimliği Üzerine Düşünceler. Prof. Dr. Mübeccel Kıray'a Armağan, Marmara Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, VII (1-2), 251-259.
• 24. Topçu KD (2011). Kent Kimliği Üzerine Bir Araştırma: Konya Örneği. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi. 8(2), 1048-1072.