RASYONEL OPORTÜNİST SEÇİM ÇEVRİMLERİ TEORİSİ PERSPEKTİFİNDE TÜRKİYE’DE 2007-2011 VE 2015 GENEL SEÇİMLERİNİN ANALİZİ

Yıl 2017, Cilt: 17 Sayı: 3, 49 - 72, 15.09.2017

Kemal Erkişi

Öz

Politik Seçim Çevrimlerinin tüm modellerinde iktidarın yeniden seçilme ihtimalini en üst seviyeye çıkartmak amacı ile ekonomiyi uyardığı ileri sürülmektedir. Bu çalışmada, bu modellerden bir tanesi olan Rasyonel Oportünist Seçim Çevrimleri Modeli ışığında Türkiye’de gerçekleştirilen 2007, 2011 ve 2015 seçimleri analiz edilmiştir. Modelde, makroekonomik değişkenlerdeki salınımlar, seçmen ile iktidar arasındaki, iktidarın yeterliliği noktasında bilgi asimetrisine dayandırılmaktadır. Seçmenler, bilgi asimetrisi ve bu nedenle bilgiye ulaşmada meydana gelen zaman gecikmesi nedeniyle, iktidarın yeterliliğini bir dönem sonra görebileceklerinden, yeniden seçilme niyeti ile ekonomiyi uyaran iktidar, politik seçim çevrimlerine sebebiyet vermektedir. Bu bağlamda, 2007, 2011 ve 2015 seçimlerinde, analize konu olan para arzı, kamu harcamaları, enflasyon oranı, işsizlik oranı ve büyüme oranı değişkenlerine ilişkin değişimlerin teoriyi destekler nitelikte olmadığı sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Politik Seçim Çevrimleri, Rasyonel Oportünist Seçim Çevrimleri, Seçim Döngüleri, RPBC

Kaynakça

• Alesina, Alberto, Nouriel Roubini ve Gerald Cohen (1997). Political Cycles and the Macroeconomy. London: The MIT Press.
• Cukierman, Alex ve Allan H. Meltzer (1986). “A Positive Theory of Discretionary Policy, the Cost of Democratic Government, and The Benefits of a Constitution”. Economic Inquiry. Vol.24: 367-388.
• Cukierman, Alex ve Allan H. Meltzer (1986). “A Theory of Ambiguity, Credibility and Inflation under Discreation and Asymmetric Information”. Econometrica. Vol.54, No:5: 1099-1128.
• Downs, Anthony (1957). An Economic Theory of Democracy. New York: Harper and Row.
• Drazen, Allan (2000). “The Political Business Cycle After 25 Years, University”. National Bureau of Economic Research Working Papers Series. 1-45
• Franzese, Robert J. (2002). “Electoral and Partisan Cycle in Economic Policies and Outcomes”. Annual Review of Politic Science. Vol.5: 369-421.
• Frey, B.S. ve F. Schneider (1998) “Politico-Economic Models of Macroeconomic Policy: A review of Empirical Evidence”. Political Business Cycles. Ed. T.D Willet. London: Duke University Press: 239-275.
• Hibbs, Douglas A. (1986). “Political Parties and Macroeconomic Policies and Outcomes in the Unites States”. The American Economic Review. Vol.76, No.2: 66-68.
• Kenneth, A. Schultz (1995), “The Politics of the Political Business Cycle”. British Journal of Political Science, Vol.25: 79–99.
• Lindback, Asar (1976). “Stabilization Policy in Open Economies with Endogenous Politicians”. American Economic Review. Vol. 66, No.2: 1-19.
• Nordhaus, William D. (1975) “The Political Business Cycle”. Review of Economic Studies, Vol.42: 169-190.
• Nordhaus, William D. (1989) “Alternative Approaches to the Political Business Cycles”. Brooking Papers on Economic Activity. Vol.2: 1-68.
• Persson, Torsten ve Guido Tabellini (1986). Macroeconomic Policy, Credibility and Politics. Switzerland: Harwood Academic Publishers.
• Persson Torsten ve Guido Tabellini (1997). “Political Economics and Macroeconomic Policy”. National Bureau of Economic Research. Working Paper 6329: 1-99.
• Persson Torsten ve Guido Tabellini (1998). “The Size and Scope of Government: Comparative Politics with Rational Politicians”. European Economic Review. Alfred Marshall Lecture, Vol.43: 699-735.
• Rogoff, Kenneth ve Anne Sibert (1988). “Elections and Macroeconomic Policy Cycles”. Review of Economic Studies. Vol.55: 1-16.
• Rogoff, Kenneth (1990). “Equilibrium Political Budget Cycles”. American Economic Review. Vol. 80, No.1: 21-36.
• http://evds.tcmb.gov.tr/ TCMB Elektronik Veri Dağıtım Sistemi 14.01.2017 tarihinde erişilmiştir.
• https://biruni.tuik.gov.tr TUİK Türkiye İstatistik Kurumu. 14.01.2017 tarihinde erişilmiştir.