Public Administration Reform through Reading of Politics - Bureaucracy Relations, in Turkey 2000s

Yıl 2016, , 347 - 382, 15.12.2016

Tahsin Güler

https://doi.org/10.31795/baunsobed.662295

Cited By: 4

Öz

Politics-bureaucracy relationship has long been the most fundamental and
controversial issues of public administration discipline. These relationships hold a tense
period in parliamentary systems are mostly motivated by the quest for supremacy between
bureaucrats and politicians.
Include significant breaks in terms of the relationship of these actors on the Turkish
government history in the 2000s. In this context, the study aims to make the analyze of
the relationship between politics and bureaucracy concepts’general line of developments
interms of the public management discipline, and public administration reforms carried
out of effects on the bureaucracy of the aims to determine by the political power of the most
important actors in Turkish politics in the 2000s
In this period, public administration reforms carried out, improves service production
capacity of bureaucracy, force the them to be subject to politics and has created effects that
expand the field of politics.

Anahtar Kelimeler

Politics, Bureaucracy, Public Administration Reforms

2000’Lİ YILLAR TÜRKİYESİNDE SİYASETBÜROKRASİ İLİŞKİLERİNİN KAMU YÖNETİMİ REFORMLARI ÜZERİNDEN OKUNMASI

Öz

Siyaset-bürokrasi ilişkisi öteden beri kamu yönetimi disiplininin en temel ve tartışmalı
konusu olmuştur. Bu ilişki parlamenter sistemlerde çoğunlukla bürokratlar ve siyasetçiler
arasında üstünlük arayışıyla güdülenen gerilimli bir süreci barındırmaktadır.
Türk yönetim tarihinde 2000’li yıllar söz konusu aktörlerin ilişkileri bakımından önemli
kırılmaları içermektedir. Bu bağlamda çalışma, siyaset ve bürokrasi kavramlarının genel
gelişim çizgileri ile kamu yönetimi disiplini açısından birbirleriyle ilişkilerinin analizini yaparak, Türk siyasetinde 2000’li yılların en önemli aktörü olan siyasal iktidarın gerçekleştirdiği kamu yönetimi reformlarının bürokrasiye etkilerini saptamayı amaçlamaktadır.
Bu dönemde gerçekleştirilen kamu yönetimi reformları, bürokrasinin hizmet üretme kapasitesini artıran, bürokrasiyi siyasete tabi olmaya zorlayan ve siyasetin alanını genişleten
etkiler yaratmıştır.

Anahtar Kelimeler

Siyaset, Bürokrasi, Kamu Yönetimi Reformları

Kaynakça

• Abadan, N. (1959). Bürokrasi, Ankara: Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayını.
• Akbulut, Ö. Ö. (2009). Siyaset ve Yönetim İlişkisi: Kuramsal ve Eleştirel Bir Yaklaşım, Ankara: Turhan Kitabevi.
• Akbulut, Ö. Ö. (2007). Küreselleşme Ulus-Devlet ve Kamu Yönetimi, TODAİE, No:331, 363.
• Akbulut, Ö. Ö. (2006). Türkiye’de Kamu Yönetimi İncelemesini Tanımlayıcı Bir Kavram Önerisi: Ölçücülük- Ideametric, Amme İdaresi Dergisi, Cilt 39, Sayı 4, Aralık 2006, 159- 193.
• Aksan, G ve Ö. Çelik (2011). Gerilim ve Uzlaşma: Demokrasi Ekseninde Bürokrasi ve Siyaset İlişkisi Üzerine Bir Değerlendirme, Selçuk Üniversitesi Sosyal bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı: 25, 2- 10.
• Al. H. (2007). Kamu Mali Yönetimi ve Kontrol Kanunu ve Türk Kamu Yönetiminde Yeni Denetim Yaklaşımları, Eryılmaz, B, M. Eken ve M. L. Şen (Ed.), Kamu Yönetimi Yazıları içinde, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım, s. 1-23.
• Anayurt, Ö. (2007). Avrupa Birliği Sürecinde Türk Hukukunda Değişim, Davut Dursun, Burhanettin Duran ve Hamza Al (Edt.), Dönüşüm Sürecindeki Türkiye: Aktörler, Alanlar, Sorunlar içinde, İstanbul: Alfa Yayınları, s. 233-281.
• Arıkboğa, E. (2007). Türk Yerel Yönetim Sisteminde Reform ve Yeni Kamu Yönetimi, B. Eryılmaz, M. Eken ve M. L. Şen (Edt.), Kamu Yönetimi Yazıları içinde, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım, s. 42-70.
• Arslan, R. (2016). Siyaset Bilimine Giriş, Bursa: Dora Yayınevi.
• Aydın, A. H. (2013). Kamu Yönetimine Giriş, (2. Baskı), Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Balcı, A. (2003). Kamu Yönetiminde Hesap Verebilirlik Anlayışı, Balcı, A., A.
• Nohutçu, N. K. Öztürk ve B. Coşkun (Ed.), Kamu Yönetiminde Çağdaş Yaklaşımlar içinde, Ankara: Seçkin Yayınevi, s. 116-133.
• Bailey, R. W. (1987). Özelleştirme Kavramının Doğru ve Yanlış Kullanımları, A. Eker (çev.), http://www.canaktan.org/ekonomi/ozellestirme/kamu-ekonomisi-genisleme/eker-bailey-ozellestirme.htm (16 Haziran 2013).
• BİMER, (2016). Yıllara Göre Başvuru Sayıları, https://www.bimer.gov.tr/bimer-sayisal-verileri.
• Bozkurt, Ö. (2008), Bürokrasi, S. Sezen (Ed.), Kamu Yönetimi Sözlüğü içinde, Ankara: TODAİE Yay. No: 342.
• Carroll, J. D. ve H. G. Frederickson (2001). Dwight Waldo, 1913-2000, Public Administration Review, Volume 61, No 1, January - February 2001, 2-8 (22 Ekim 2013).
• Çetin, H. (2011). Siyasal İktidar ve Meşruiyet, H. Çetin (Ed.), Siyaset Bilimi içinde, Ankara: Orion Kitabevi, s. 34- 69.
• Demirci, F. ve Ö. Önder (2011). Siyaset Bilimi, Orion Kitabevi: Ankara.
• Demirci, M. (2007). Kamu Yönetimi Etiğinin Normatif Temelleri, B. Eryılmaz,
• M. Eken ve M. L. Şen (Edt.), Kamu Yönetimi Yazıları içinde, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım, s. 200-219.
• Dinçer, Ö ve C. Yılmaz (2003). Kamu Yönetiminde Yeniden Yapılanma: 1 Değişimin Yönetimi İçin Yönetimde Değişim, Ankara: Başbakanlık Yayın.
• Durgun, Ş. (2002). Türk Kamu Yönetiminde Bürokratik Siyaset, Gazi Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi (Özel Sayı), 83- 102.
• Dursun, D. (2012). Bürokrasi Teorisi ve Yönetim, www.iudergi.com/tr/index. php/sosyalsiyaset/ article/.../11523 (02 Aralık 2016).
• Dursun, D. (2006). Siyaset Bilimi, 3.Baskı, İstanbul: Beta Basım Yayın.
• Duverger, M. (1998). Siyaset Sosyolojisi, İstanbul: Varlık Yayınları.
• Düzgit, Senem Aydın ve Fuat Keyman (2013). Türkiye ve Avrupa Entegrasyonu: Hakkaniyet ve Mütekabiliyete Doğru, Fuat Keyman (der.), Türkiye’nin Yeniden İnşaası, Modernleşme, Demokratikleşme, Kimlik içinde, İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları, s. 273-288.
• Easton, D. (1999). Siyasal Sistemlerin Çözümlenmesi Konusuna Bir Yaklaşım,
• F. Acar (çev.), K. Saybaşılı (Ed.), Siyaset Biliminde Temel Yaklaşımlar içinde, Ankara: Doruk Yayıncılık.
• Eken, M. (2005). Yönetimde Şeffaflık, Adapazarı: Sakarya Kitabevi.
• Ergun, T. (2003). Postmodernizm ve Kamu Yönetimi, B. Aykaç, Ş. Durgun ve
• H. Yayman (Ed.), Türkiye’de Kamu Yönetimi içinde, Ankara: Yargı Yayınları, s. 607- 631.
• Eryılmaz, B. (2009), Kamu Yönetimi, Ankara: Okutman Yayınları.
• Eryılmaz, B. (2008), Bürokrasi ve Siyaset, İstanbul: Alfa Yayınları.
• Farazmand, A. (2009). Bureaucracy, Bureaucratization, Change and Revolution, A. Farazmand (Ed.), Bureaucracy and Administrations içinde, CRC Press.
• Gay, du P. (2002). Bürokrasiye Övgü, E. Yıldırım, Ş. Çalış, S. Bayraktar ve İ. Haşlak (çev.), İstanbul: Değişim Yayınları.
• Giddens, A. (2009). Kapitalizm ve Modern Sosyal Teori, Ü. Tatlıcan (çev.), İstanbul: İletişim Yayınları.
• Giddens, A. (1976). New Rules of Sociological Method: A Positive Critique of İnterpretive Sociologies, New York: Basic Books.
• Goodnow, F. J. (2009). Politics and Administration, New Brunswick New Jersey: Transaction Publisher.
• Güler, B. A. (2011). Türkiye’nin Yönetimi: Yapı, Ankara: İmge Kitabevi Yayınları
• Gülmez, M (1975), Weber ve İdeal Tip Bürokrasi Anlayışı, Amme İdaresi Dergisi, 8(1) Mart, 47-75.
• Heywood, A. (2006). Siyaset, Ankara: Liberte Yayınları.
• İba, Ş. (2008). Anayasa Hukuk ve Siyasal Kurumlar, (2. Basım), Ankara: Turhan Kitabevi.
• Kapani, M. (2009). Politika Bilimine Giriş, Ankara: Bilgi Yayınevi.
• KDK, 2015). Kamu Denetçiliği 2015 Yılı Faaliyet Raporu, http://www.ombudsman.gov.tr/contents/ files/2015%20yillik%20rapor%20.pdf.
• Köseoğlu, Ö. (2009). Birey- Kamu Yönetimi İlişkileri ve Türkiye Örneği, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Sakarya: Sakarya Üniversitesi SBE, 2009.
• Köseoğlu, Ö.,F. Yurttaş ve C. Selek (2005). Yolsuzluğun Önlenmesinde Kullanılan Araçlardan Biri Olarak Yönetimde Açıklık ve Bilgi Edinme Hakkı, II. Yönetimde Etik Sempozyumu, Sakarya, http://www.etikturkiye. com/etik/kyonetim/Koseoglu.pdf (14 Mayıs 2014).
• Lipset, S. M. (1961). Introduction to Robert Michels’s Political Parties: A Sociological Study of the Oligarchical Tendencies of Modern Democracy, Collier Books.
• Lipson, L. (1986), Politika Biliminin Temel Sorunları, Tuncer Karamustafaoğlu (çev.), 4. Baskı, Ankara: Birlik Yayınları.
• Marini, F. (1993). Leaders in the Field: Dwight Waldo, Public Administration Review, Volume 53, No 5. September - October, 1993, pp. 409-418.
• Michels, R. (1962), Political Parties, Eden and Paul Cedar, (ing. çev.), New York: Collier Books.
• Mises L. Von (1947), Bureaucracy, F. Ergin ve A. Yayla (çev.), Ankara: Liberte Yayınları.
• Mouzelis, N. (2003). Örgüt ve Bürokrasi: Modern Teorilerin Analizi, H. Bahadır Akın (çev.), Konya: Çizgi Kitabevi.
• Nohutçu, A. (2004). Etik ve Kamu Yönetimi, Muhittin Acar ve Hüseyin Özgür (Ed.), Çağdaş Kamu Yönetimi II içinde, Ankara: Nobel Yayın, s. 389-412.
• OECD, (2005). Designing Independent And Accountable Regulatory Authorities For High Quality Regulation, http://www.oecd.org/regreform/regulatory-policy/35028836.pdf (10 Aralık 2013).
• Oszlak, O. (2010). Devlet Bürokrasisi Siyaset ve Politikalar, T. Janoski, R. Alford, A. Hicks ve M. A. Schwartz (Ed.), Siyaset Sosyolojisi içinde, Ankara: Phoenix Yayınevi, 525- 550.
• Öner, Ş. ve U. Yıldırım. (2007). Bilgi Edinme Hakkı Açısından Yerel Yönetim Mevzuatının Analizi, B. Eryılmaz, M. Eken ve M. L. Şen (Edt.), Kamu Yönetimi Yazıları içinde, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım, 358-383.
• Özel, M. ve C. Polat (2013). Yerel Yönetimlerde Değişim ve Yerel Yönetim Hizmetlerinde ‘Müşteri Odaklı Pazarlama’ Yaklaşımı, Manas Sosyal Araştırmalar Dergisi, Cilt: 2, Sayı: 1, s. 41-79.
• Özer, M. A. (2014). Kamu Yönetiminde Değişim Sürecini Dwight Waldo ile Yeniden Düşünmek, Amme İdaresi Dergisi, Cilt 47, Sayı 4, s.1-30 .
• Öztekin, A. (2010). Siyaset Bilimine Giriş, Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Parkin, F. (2002). Toplumsal Tabakalaşma, M. Tunçay ve A. Uğur (Ed.), Sosyolojik Çözümlemenin Tarihi içinde, F. Berktay (çev.), Ankara: Ayraç Yayınları. 595- 625.
• Parlak, B. ve Z. Sobacı (2008). Kuram ve Uygulamada Kamu Yönetimi, Ulusal ve Global Perspektifler, Bursa: Alfa Aktüel Yayın.
• Peters, B. G. (2001). The Politics of Bureaucracy, London: Routledge, Fifth Edition
• Ringeling, A. (2012). Public Administration as Compassion, IX. Public Administration and Teaching, 5- 7 September, Bergen, Norway, 2012, http:// www.pa-education. eu/public/upload/papers/ 46/RINGELING.pdfSan, C. (1971). Max Weber’de Hukukun ve Meşru Otoritenin Sosyolojik Analizi, Ankara: A.İ.T.İ.A. Yayınları, No: 47.
• Shafritz, J. M., E. V. Russell ve C. P. Borick (2008). Introducing Public Management, Essex: Pearson Education Limited, Sixth Edition. Sobacı, M. Z. ve Ö. Köseoğlu. (2014). Türkiye’de Etkin Bir Ombudsman İçin
• Medya Desteği: Ampirik Bir Analiz, Süleyman Demirel Üniversitesi İİBF Dergisi, Cilt. 19, Sayı. 4, s. 25-45.
• Sobacı, M. Z. ve M. Nargeleçekenler (2011) Avrupa’da Ulusal Düzeydeki Ombudsman Kurumlarının Formel Bağımsızlık Seviyelerinin Değerlendirilmesi: Karşılaştırmalı Perspektif, B. Parlak (Ed.), Kamu Yönetiminde Yeni Vizyonlar içinde, Ankara: Turhan Kitabevi.
• Sözen, S. (2011). Türkiye’de Demokratikleşme ve Kamu Yönetimi Reformu: Son On Yıla Genel Bir Bakış, Türk İdare Dergisi, Yıl: 83, Sayı 473, 133- 148
• Stivers, C. (2008). The Significance of The Administrative State, Public Administration Review, Volume 68, Issue 1, 7 January- February 2008.
• Şengül, R. (2009). Kamu Yönetiminde Bilgi Edinme Hakkının Algılanmasına Yönelik Uygulamalı Bir Çalışma, 1. Uluslararası Balkanlarda Tarih ve Kültür Kongresi, Priştine/Kosova, 335-344.
• Şengül, R. (2007). Bilgi Edinme Hakkı Kanunu Türk Kamu Yönetimini Camdan Eve Dönüştürür mü? Ankara Üniversitesi SBF Dergisi 60-3, 215-234.
• Tahmasebi, R. ve S. M. M. Musavi (2011). Politics-Administration Dichotomy: A Century Debate, Administration And Public Management, Volume 17, 130- 143.
• Thatcher, M. (2002). Delegation to Independent Regulatory Agencies: Pressures, Functions and Contextual Mediation, West European Politics, Volume 25, Issue 1, 125-147.
• Toprak, Z. (2010). Müzakereci Demokrasi ve Yerel Siyasetin Demokratik Gelişimi, Yerel Siyaset ve Kentsel Politikalar içinde, B. Parlak (haz), Kaysem IV Bildiriler Kitabı, Bursa: Bursa Büyükşehir Belediyesi Yayınları, 37- 50
• Tortop, N., E. G. İsbir, B. Aykaç, H. Yayman ve M. A. Özer (2007), Yönetim Bilimi, 7. Baskı, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. Uwizeyimana, D. E. (2013). The Politics-Administration Dichotomy: Was Woodrow Wilson Misunderstood or Misquoted?, Journal of US-China Public Administration, February 2013, Volume 10, No. 2, pp. 165-173.
• Waldo, D. (1948), The Administrative State: Conclusion, J. M. Shafritz ve A. C. Hyde (Ed.) , Classics of Public Administration, Thomson Wadsworth Publication, 150-154.
• Weber, M. (2011). Bürokrasi ve Otorite. H.B. Akın (çev.). 3. Baskı. Ankara: Adres Yayınları .
• Weber, M. (2003). Sosyoloji Yazıları, Taha Parla. (çev.). 5. Baskı, İstanbul: İletişim Yayınevi.
• Wilson, W. (1887). The Study of Administration, Political Science Quarterly, Vol. 2, No. 2, s. 197-222. http://www.commentary.com/admin_thoughts_1887.pdf.
• Yazıcıoğlu, R. (2000), Bu Sistem Değişmeli, 5. Baskı, İstanbul: Birey Yayıncılık.
• Yılmaz, A. (2007). AB’ye Uyum Sürecinde Türk Kamu Yönetiminin Dönüşümü Üzerine Notlar, Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı: 17, 215- 240.
• 58. Hükümet Programı, http://www.tbmm.gov.tr/hukumetler/HP58.htm (24 Eylül 2013).