Belirli mekân ve zaman diliminde bir veya birkaç kişinin bulunduğu, gerçek ya da gerçeğe uygun olan olayların anlatıldığı edebi yazılara hikâye denilmektedir. Geçmişte de günümüzde de hikâye zaman zaman menkıbe ve kıssa kavramları ile aynı anlamda veya birbirlerinin yerlerine kullanılmıştır. Din eğitiminde hikâye kullanımı denildiği zaman ilk akla gelen ve hikâye türünün çeşitleri olan menkıbe ve kıssa kullanım açısından DKAB dersleri içinde geniş bir alana sahiptir. Bu alanı en etkili ve kalıcı bir şekilde değerlendirmek ve din öğretiminde kullanmak hiç şüphesiz öğretmenlere düşen en önemli sorumluluklardan birisidir. Bu bağlamda araştırmanın amacı öğretmen görüşleri çerçevesinde, Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi dersinde menkıbe ve kıssa kullanım durumunu ortaya koymaktır. Araştırmanın çalışma grubunu, 2019-2020 eğitim-öğretim yılında Diyarbakır, Bayburt ve Erzurum il merkezinde görev yapan toplam 30 Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretmeni oluşturmaktadır. Nitel yöntemin kullanıldığı araştırmada veri toplama aracı olarak yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Araştırmada elde edilen veriler içerik analizi aracılığıyla çözümlenmiştir. Bu çalışmanın sonucuna göre; katılımcıların çoğunluğunun DKAB derslerinde bir öğretim materyali olarak menkıbe ve kıssa kullanımının faydalı olduğu hususunda hemfikir oldukları, fakat bu materyalleri kullanma konusunda birtakım eksikliklerinin olduğunun farkında oldukları, hizmet içi eğitime ihtiyaç duydukları ve özellikle menkıbelere öğretim programı ve ders kitaplarında daha çok yer verilmesi gerektiğini düşündükleri ortaya çıkmıştır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Din Araştırmaları |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 29 Haziran 2020 |
Gönderilme Tarihi | 15 Mayıs 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Sayı: 11 |