Kamusal Alan: Gelişimi, Habitus ve Dönüşümler (Cemaat, Marjinallik)
Yıl 2022,
Cilt: 7 Sayı: 2, 265 - 279, 31.12.2022
Birsen Nacar
,
Nihat Falay
Öz
Kamusal alanın tanımlanması ve kapsamının belirlenmesi sosyal bilimciler açısından önemli bir gündem oluşturmaktadır. Bu çalışmada kamusal alanın iktisadi boyutunu oluşturan iktisadi ve sosyal süreçler analiz edilmiştir. Bir takım ailelerin bir araya toplanması bir takım cemaat (gemeinschaft) birimlerini oluşturur. Kimi birimler bazı durumlarda çevreyle olan ilişkilerini koparır. Bazı gruplarda kamu yönetimine duyulan güvensizlik bu bireylerin marjinalliğini oluşturur. Marjinallik, bölgesel etiket ve kamu birimlerine tepki ortaya çıkarır. Bu durumda ilk çare, onları hayata bağlamak ve kamusal mal ve hizmetleri sağlamaktır.
Teşekkür
Hakemlere ve dergi editörlüğüne emekleri için teşekkür ederiz.
Kaynakça
- Akşit, E.E. (2009). Osmanlı İmparatorluğu ve Türkiye'de kamusallık kavramının dönüşümü ve dışladıkları”. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi. 64 (1), 1-21.
- Ayataç, H. (2021). Kamusallığın güncelinde meydan-toplum ilişkisi. Mimar Bülteni. 70, Kış
- Balme, C. (2013). The effective public sphere: Rome Castelluees’s on the conceptof the face regarding the son of the God. Tiyatro Eleştirmenliği ve Dramatoloji Bölümü Dergisi. 22, 2131.
- Becker, M. (1994). The emergence of civil society in the eighteenth century. Indiana University Press; First Edition.
- Birsel, S. (1983). Kahveler kitabı. Türkiye İş Bankası Yayını.
- Bourdieu, P. & Wacquant, L. (2003). Dönüşümsel Bir Antropoloji İçin Cevaplar, (Çev. N. Ökten). İletişim Yayınları.
- Bourdieu, P. & Darbel, A. (2011). Sanat Sevdası-Avrupa sanat müzeleri ve ziyaretçi kitlesi. (Çev. S. Canpolat). Metis Yayınları.
- Falay, N. Kalaycıoğlu, E. & Özkırımlı, U. (1996). Belediyelerin mali yönetimi: İktisadî ve siyasal bir çözümleme. TESEV Yayını.
- Görünmez Komite. (2011). Yaklaşan isyan. (Çev. R. S. Güngör). Sel Yayıncılık.
- Habermas, J. (1995). Kamusal alan: Ansiklopedik bir makale. (Çev. N. Erol). Birikim Dergisi. Şubat.
- Habermas, J. (1997). Kamusallığın yapısal dönüşümü. (Çev. M. Sancar ve T. Bora). İletişim Yayınları.
- Habermas, J. (2012). Kamusallığın yapısal dönüşümü. (Çev. M. Sancar ve T. Bora). İletişim Yayınları
- Harvey, D. (2012). Sermaye'nin mekânları-elestirel bir coğrafyaya doğru. (Çev. Kıcır vd.). Sel Yayıncılık
- Illich, I. (2011). Şenlikli toplum. (Çev. A. Kot). Ayrıntı Yayınları.
- Kahraman, H. B. Keyman, E. F. & Sarıbay, A.Y. (1999). Katılımcı demokrasi, kamusal alan ve yerel yönetim. WALD.
- Kaya, A. (2014). Pierre Bourdieu'nun pratik kuramının kilidi: Alan kavramı. G. Çağın (Ed.) Ocak ve Zanaat-Pierre Bourdieu Derlemesi. İletişim Yayınları.
- Kejanlıoğlu, B. (1995). Kamusal alan, televizyon ve siyaset meydanı. Birikim Dergisi. Aralık 1994-Ocak 1995.
- Lefebvre, H. (2013). Kentsel devrim, (Çev. S. Sezer). Sel Yayıncılık.
- Mardin, Ş. (1976). İdeoloji. Siyasal Bilimler Derneği.
- Mauss, M. (2005). Sosyoloji ve antropoloji. (Çev. Ö. Doğan). Doğu Batı Yayınları
- Melton, J.V.H. (2011). Aydınlanma Avrupasında kamunun yükselişi. (Çev. F. B. Aydar). Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi.
- Sennett, R. (2016). Kamusal insanın çöküşü. (Çev. S. Durak & A. Yılmaz). Ayrıntı Yayınları.
- Şengül, T. (2017). Karşı kamusal alan. Birgün Gazetesi, 18 Temmuz.
- Talip, Ş. (1934). Roma tetkikleri II. Eski Roma'da hususi hayat: Eski Romalıların evleri ve ev hayatı. Capitolum-Roma Hukuku ve Tarihi Tetkikleri. 1(3).
- Wacquant, L. (2011). Kent Paryaları-ileri marjinalliğin karşılaştırmalı sosyolojisi. (Çev. M. Doğan). Boğaziçi Üniversitesi Yayınları.
Public Sphere: Development, Habitus, and Transformations (Congregation, Marginality)
Yıl 2022,
Cilt: 7 Sayı: 2, 265 - 279, 31.12.2022
Birsen Nacar
,
Nihat Falay
Öz
Defining the public sphere and determining the scope of it becomes important agenda for social scientist. The running of economical and social processes is important in the determination of economical dimension of public sphere. Based on historical development, economical and fiscal processes which form economical dimension of public sphere are analyzed. In this unit there is the privacy of family. Aggregation of some families sometimes creates the some congregation (gemeinschaft) units. These units in some cases show the narsisizm and create own public sphere and then alienation for the civilization and environment. Advanced marginality also creates regional label (placard) and reaction to public units. In that case, the first remedy is to fasten them to the public life and to supply public goods and services required.
Kaynakça
- Akşit, E.E. (2009). Osmanlı İmparatorluğu ve Türkiye'de kamusallık kavramının dönüşümü ve dışladıkları”. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi. 64 (1), 1-21.
- Ayataç, H. (2021). Kamusallığın güncelinde meydan-toplum ilişkisi. Mimar Bülteni. 70, Kış
- Balme, C. (2013). The effective public sphere: Rome Castelluees’s on the conceptof the face regarding the son of the God. Tiyatro Eleştirmenliği ve Dramatoloji Bölümü Dergisi. 22, 2131.
- Becker, M. (1994). The emergence of civil society in the eighteenth century. Indiana University Press; First Edition.
- Birsel, S. (1983). Kahveler kitabı. Türkiye İş Bankası Yayını.
- Bourdieu, P. & Wacquant, L. (2003). Dönüşümsel Bir Antropoloji İçin Cevaplar, (Çev. N. Ökten). İletişim Yayınları.
- Bourdieu, P. & Darbel, A. (2011). Sanat Sevdası-Avrupa sanat müzeleri ve ziyaretçi kitlesi. (Çev. S. Canpolat). Metis Yayınları.
- Falay, N. Kalaycıoğlu, E. & Özkırımlı, U. (1996). Belediyelerin mali yönetimi: İktisadî ve siyasal bir çözümleme. TESEV Yayını.
- Görünmez Komite. (2011). Yaklaşan isyan. (Çev. R. S. Güngör). Sel Yayıncılık.
- Habermas, J. (1995). Kamusal alan: Ansiklopedik bir makale. (Çev. N. Erol). Birikim Dergisi. Şubat.
- Habermas, J. (1997). Kamusallığın yapısal dönüşümü. (Çev. M. Sancar ve T. Bora). İletişim Yayınları.
- Habermas, J. (2012). Kamusallığın yapısal dönüşümü. (Çev. M. Sancar ve T. Bora). İletişim Yayınları
- Harvey, D. (2012). Sermaye'nin mekânları-elestirel bir coğrafyaya doğru. (Çev. Kıcır vd.). Sel Yayıncılık
- Illich, I. (2011). Şenlikli toplum. (Çev. A. Kot). Ayrıntı Yayınları.
- Kahraman, H. B. Keyman, E. F. & Sarıbay, A.Y. (1999). Katılımcı demokrasi, kamusal alan ve yerel yönetim. WALD.
- Kaya, A. (2014). Pierre Bourdieu'nun pratik kuramının kilidi: Alan kavramı. G. Çağın (Ed.) Ocak ve Zanaat-Pierre Bourdieu Derlemesi. İletişim Yayınları.
- Kejanlıoğlu, B. (1995). Kamusal alan, televizyon ve siyaset meydanı. Birikim Dergisi. Aralık 1994-Ocak 1995.
- Lefebvre, H. (2013). Kentsel devrim, (Çev. S. Sezer). Sel Yayıncılık.
- Mardin, Ş. (1976). İdeoloji. Siyasal Bilimler Derneği.
- Mauss, M. (2005). Sosyoloji ve antropoloji. (Çev. Ö. Doğan). Doğu Batı Yayınları
- Melton, J.V.H. (2011). Aydınlanma Avrupasında kamunun yükselişi. (Çev. F. B. Aydar). Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi.
- Sennett, R. (2016). Kamusal insanın çöküşü. (Çev. S. Durak & A. Yılmaz). Ayrıntı Yayınları.
- Şengül, T. (2017). Karşı kamusal alan. Birgün Gazetesi, 18 Temmuz.
- Talip, Ş. (1934). Roma tetkikleri II. Eski Roma'da hususi hayat: Eski Romalıların evleri ve ev hayatı. Capitolum-Roma Hukuku ve Tarihi Tetkikleri. 1(3).
- Wacquant, L. (2011). Kent Paryaları-ileri marjinalliğin karşılaştırmalı sosyolojisi. (Çev. M. Doğan). Boğaziçi Üniversitesi Yayınları.