XIII. Yüzyıl Avrupa’sında Gazâlî İmajı

Yıl 2017, , 499 - 510, 31.10.2017

Özcan Akdağ

https://doi.org/10.28949/bilimname.348092

Cited By: 3

Öz

İslam dünyasında hem
kelamî hem de sufî gelenek içerisinde önemli bir yere sahip olan Gazâlî, Orta
Çağ Avrupa’sında da dönemin önde gelen teolog ve filozofları tarafından tanınan
bir düşünürdür. XI. yüzyılda Batı’da başlayan çeviri hareketleriyle, öncelikle
tıp ve astronomiyle alakalı eserler, daha sonra ise felsefî/teolojik eserler
Latinceye çevrilmiştir. Gazâlî’nin Makâsıdu’l-Felâsife
adlı eseri de XII. yüzyılın üçüncü çeyreğinde, Gundissalinus tarafından De
philosophorum intentionibus adıyla Latinceye aktarılmıştır. Nitekim Gazâlî,
Makâsıdu’l-Felâsife’ye yazmış olduğu mukaddimede filozofların
görüşlerinin bir panoramasını çizeceğini ifade etmektedir. Haha sonra kaleme
almış olduğu Tehâfutu’l-Felâsife adlı eserde Gazâlî, filozofların
düşüncelerini sert bir eleştiriye tabi tutmuştur. Her ne kadar İslam dünyasında
filozofları eleştiren bir Gazâlî imajı hakim olmuşsa da bunun aksine, Orta Çağ
Avrupa’sında, filozofları takip eden bir Gazâlî algısı hakim olmuştur. Bu
çalışmamızda, birbirinden farklı iki algının kaynağı meselesini ele alacak ve
bunun nedenini ortaya koyacağız.

Anahtar Kelimeler

İslam Düşüncesi, Batı Düşüncesi, Gazâlî İmajı, Albertus Magnus, Thomas Aquinas, Romalı Giles

Kaynakça

• ABU SHANAB, R. E. (1975). “Points of Encounter between al-Ghazâlî and St. Thomas Aquinas”, Thomaso d’Aquino nella storia del pensioro, I.
• AKDAĞ, Ö., (2016) Tanrı ve Özgürlük: Gazâlî ve Thomas Aquinas Ekseninde Bir İnceleme. Elis Yay. Ankara.
• AQUİNAS, T. (1952) Summa Theologica, I. (Çev. Fathers of the English Dominican Province). Encyclopedia Britannica. London.
• AQUİNAS, T. (2012) Summa Contra Gentiles, II, (Çev. James F. Anderson). Notre Dame Uni. Press. Notre Dame.
• AQUİNAS, T. (2012), The Power of God. (Trc. Richard Regan), Oxford Uni. Press. New York.
• AQUİNAS, T. On Truth, http://dhspriory.org/thomas/QDdeVer26.htm. 14.08.2017.
• AQUİNAS, T. (2009) Summa Contra Gentiles, III/2. (Çev. Vernon J. Bourke). Notre Dame Uni. Press. Notre Dame.
• AZ, Mehmet Ata (2016), “Gazzâlî ve Thomas Aquinas’ın Nedensellik Görüşlerinin Karşılaştırılması” Turkish Studies, Vol. 17.
• CHERTOF, G. B. (1952). “Introduction” The Logical Part of Al-Ghazali’s Makâsıdu’l-Felasife, Colombia University. New York. (Yayımlanmamış Doktora Tezi).
• FAKHRY, M. 1958Islamic Occasionalism and Its Critique by Averroes and Aquinas. George Allen and Unwind Ltd. London.
• GAZÂLÎ, (2008). Makâsıdu’l-Felâsife, (Tah. Ahmed Ferid Mezidî). Dâru’l-Kutubi’l İlmiyye, Lübnan.
• GAZÂLİ, (2010) Tehâfutu’l-Felâsife, (Tah. Selahaddin el-Hevarî). el-Mektebetu’l-Asriyye, Beyrut.
• GİLES, R. (2016). Filozofların Yanılgıları, (Çev. Özcan Akdağ) Kaknüs Yay. İstanbul.
• HANLEY, T. (1982). St. Thomas’ use of al- Ghazâlî’s Maqâsıd Al-Falâsifa. Medieval Studies, Vol. 44.
• KARLIĞA, B. (2004). İslam Düşüncesi’nin Batı Düşüncesi’ne Etkileri, Litera Yay. İstanbul.
• KUTLUER, İ. (2012). “Gazzâlî ve Felsefe” Gazzâlî Konuşmaları. (Haz. M. Cüneyt Kaya). Küre Yay. İstanbul.
• KUVANCI, C. (2016). Gazzâlî’de Din Dili. İlâhiyât Yay. Ankara
• MAGNİ, A. (1890). Liber Metaphysicorum V, Tract I, Caput, IV. (Ed. Augusti Borgnet). Paris.
• MİNNEMA, A. (2013). The Latin Readers of Algazel: 1150-1600. Tenesse Uni. Tenesse, (Yayımlanmamış Doktora Tezi).
• ORMAN, S. (2013). Gazâlî, İnsan Yay. İstanbul.
• TOPALOĞLU, F. (2011). Felsefî ve Teolojik Açıdan Mucize, Rağbet Yay. İstanbul.
• ÜLKEN H. Z. (2004). İslam Felsefesi, Ülken Yay. İstanbul.