A Comparison Between Native Language Acquisition and Foreign Language Learning in Terms of Cognitive Similarities

Yıl 2023, Cilt: 12 Sayı: 2, 156 - 176, 30.12.2023

Muhammet Çelik

https://doi.org/10.47130/bitlissos.1371631

Öz

Children in different parts of the world go through similar processes when acquiring their native language. Children who acquire two languages simultaneously acquire both languages through similar processes. It is known that children easily acquire one or more languages with a very complex structure, even though they do not receive language education. This article examines the possibilities of structuring foreign language teaching according to psychological conditions that will help children easily acquire their native language. The factors that need to be taken into consideration are that the child who acquires his/her native language does not have language learning anxiety, is motivated to speak, continues to speak with great courage despite misuse, and often continues his speech by turning it into a game. According to this; Individuals learning a foreign language must be motivated to learn a language and believe that they will be successful. Like children acquiring their native language, individuals learning a foreign language need to communicate intensively and act carefree in their speaking practices. This requires preparing a communicative program that does not include grammar in the first stages and not correcting language errors in speaking practices within the framework of this program.

Anahtar Kelimeler

Native Language Acquisition, Foreign Language Learning, Psychology of Learning, Motivation in Language Learning, Functional Language Teaching

Anadil Edinimi ile Yabancı Dil Öğrenimi Arasında Bilişsel Benzerlikler Açısından Bir Karşılaştırma

Öz

Dünyanın farklı yerlerindeki çocuklar, anadillerini edinirken benzer süreçlerden geçerler. Eşzamanlı iki dil edinen çocuklar da her iki dili benzer süreçlerden geçerek öğrenirler. Çocuklar baskı altında kalmadıkları sürece anadillerini veya eşzamanlı olarak iki dili kolayca edinirler. Çocukların herhangi bir dil eğitimi almadıkları halde, karmaşık bir yapıya sahip bir veya birden çok dili kolayca edinmeleri dilbilimcilerin araştırmalarına konu olmaktadır. Bu makalede, çocukların anadillerini kolayca edinmelerine yardımcı olan psikolojik durumlardan hareketle yabancı dil öğretimini yapılandırmanın imkânı ve yabancı dil öğretimini destekleyen diğer unsurlar psikolojik şartlara atıf yapılarak incelenmektedir. Anadilini edinmekte olan çocuğun dil öğrenme kaygısına sahip olmayışı, konuşmaya güdülenmiş olması, hatalı kullanımlarına rağmen büyük bir cesaretle konuşmaya devam etmesi ve konuşmasını bir oyun havası içinde sürdürmesi, yabancı dil öğretim programlarının hazırlanmasında dikkate alınması gereken unsurlardır. Buna göre; yabancı dil öğrenen bireylerin dil öğrenmeye güdülenmeleri ve başarılı olacaklarına inanmaları gerekir. Anadilini edinmekte olan çocuklar gibi, yabancı dil öğrenen bireylerin de yoğun bir iletişim içinde olmaları ve konuşma pratiklerinde kaygısız davranmaları gerekir. Bu da, ilk aşamalarda gramer içermeyen iletişimsel bir program hazırlamayı ve bu program çerçevesindeki konuşma pratiklerinde dil hatalarının çok düzeltilmemesini gerektirir. Aşamalı olarak hazırlanacak programda, dilsel ifadeler işlevsellik ilkesi göz önünde bulundurularak konumlandırılmalıdır. Buradaki amaç yabancı dil öğrenimini mümkün olduğunca anadil edinimine yakınlaştırmaktır.

Anahtar Kelimeler

Anadil Edinimi, Yabancı Dil Öğrenimi, Öğrenme Psikolojisi, Dil Öğreniminde Motivasyon, İşlevsel Dil Öğretimi

Kaynakça

• Abdulaziz, N. M. (1983). el-El‘âbu’l-lugaviyye fî ta‘lîmi’l-lugâti’l-ecnebiyye me‘a emsiletin li-ta‘lîmi’l-‘Arabiyyeti li-gayri’n-nâtikîne bihâ. Dâru’l-Merîh.
• Aktaş, T. & İşigüzel, B. (2013). Erken yaşlarda oyunlarla yabancı dil öğretimi: Kuram ve uygulama. Nevşehir Üniversitesi Yayınları.
• Aydın, S. (Editör). (2017). Çocuklarda yabancı dil kaygısı üzerine bir araştırma. Pagem Akademi Yayınları. Bacanlı, H. (2003). Gelişim ve öğrenme. Nobel Yayınları.
• Chomsky, N. (2014). Dilin mimarisi. (İ. K. Bayırlı, Çev.). Boğaziçi Üniversitesi.
• Çiftpınar, B. (2002). Çağrışımın dil öğrenimindeki yeri. Selçuk İletişim, 2(3), 74-78.
• Civelek, Y. & Kaddûm, M. (2016). Za‘fu’t-talebeti’l-Etrâk fî mahârati’l-muhâdase: el-Müşkile ve turuku’l-mu‘âlece. Snobar, A. & Yusri, İ. (Editörler), Ebhâsu mu’temeri İstanbul ed-duvelî es-sânî ta‘lîmu’l-lugati’l-‘Arabiyye li’n-nâtikîn bi-gayrihâ: İzâât ve me‘âlim. (ss. 593-629).
• Demirel, Ö. (1999). İlköğretim okullarında yabancı dil öğretimi. MEB Yayınları.
• Demirezen, M. (2003). Yabancı dil ve anadil öğreniminde kritik dönemler. Dil Dergisi, (118), 5-15.
• Doğan, C. (2012). Sistematik yabancı dil öğretim yaklaşımı ve yöntemleri. Ensar Yayınları.
• Gerçik, İ. Z. (2018). İletişim Psikolojisi: Dikta değil ikna. Küre Yayınları.
• Gömleksiz, M. N. (2000). Yabancı dil öğretiminde kullanılan yöntemler ve yöntem sorunu. Fırat Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 5, 253-264.
• Güney, N. & Aytan, T. (2013). Aktif öğrenme teknikleriyle dil bilgisi öğretimi. Nobel Yayınları. Güvendir, E. & Yıldız, I. G. (2014). Dil edinimi. Anı Yayınları.
• Hassan, T. (1984). et-Temhîd fi’ktisâbi’l-lugati’l-Arabiyye li-gayri’n-nâtikîne bihâ. Vizâratu’t-Ta‘lîmi’l-‘Âlî.
• Haznedar, B. (2021). İkidillilik ve çokdillilik: Erken çocukluk döneminde birden fazla dil öğrenimi. Anı Yayınları. Howe, M. J. A. (2001). Öğrenme Psikolojisi (E. Kılıç, Çev.). Alfa Yayınları.
• İbn Haldun. (1981). Mukaddimetu İbn Haldûn (A. A. Vâfî, Haz.). Dâru Nahdati Mısr.
• İbn Hazm. (1983). Merâtibu’l-‘ulûm- Resâilu İbn Hazm el-Endelüsî (İ. Abbas, Haz.). el-Müessesetü’l-‘Arabiyye.
• Kaçar, H. İ. (2012). Türklere yönelik Arapça öğretiminde metot geliştirme üzerine bir deneme. Nüsha, 12(35), 23-42.
• Kara, Ş. (2004). Ana dil edinimi ve erken yaşta yabancı dil öğretimi. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 17(2), 295-315.
• Keklik, S. (2015). Çocukta dil edinimi. Türk Dil Kurumu Yayınları.
• Krashen, S. (1981). Second Language Acquisition and Second Language Learning. Pergamon.
• Özer, B. & Korkmaz, C. (2016). Yabancı dil öğretiminde öğrenci başarısını etkileyen unsurlar. Ekev Akademi Dergisi, 20(67), 59-84.
• Özüdoğru, M. & Dilman, H. (2014). Anadil edinimi ve yabancı dil öğrenim kuramları. Anı Yayınları.
• Peçenek, D. (2008). Yabancı dil öğretiminde dilbilgisi. Dil Dergisi, (141), 67-84.
• Rancière, J. (2018). Cahil Hoca: Zihinsel özgürleşme üstüne beş ders. Metis Yayınları.
• Sandström, C. I. (1982). Çocuk ve gençlik psikolojisi (R. Uğurel, Çev.). Edebiyat Fakültesi Yayınları.
• Selçuk, Z. (2018). Eğitim psikolojisi. Nobel Yayınları.
• Schunk, D. H. (2009). Öğrenme teorileri: Eğitimsel bir bakışla (M. Şahin, Çev. Ed.). Nobel Yayınları.
• Slavin, R. E. (2017). Eğitim psikolojisi: Kuram ve uygulama (G. Yüksel, Çev. Ed.). Nobel Yayınları.
• Suvayrkî, M. A. H. (2005). el-El‘âbu’l-lugaviyye ve devruhâ fî tenmiyeti mahârâti’l-lugati’l-Arabiyye. Dâru’l-Kindî.
• Şimşek, G. (2023). İki dillilik, dil edinimi ve dil öğretimi. Uluslararası Sosyoloji ve Ekonomi Dergisi, 5(1), 187-192.
• Tarcan, A. (2004). Yabancı dil öğretim teknikleri. Nobel Yayınları.
• Temîmî, C. (2013). en-Nahvu’l-Arabî fî dav’i’l-lisâniyyâti’l-hadîse. Dâru’l-Fârâbî.
• Tuzcu, K. & Biçeryen, E. (2023). Yabancı dil öğretiminde bir yöntem olarak işlevsel dilbilgisinin kullanımı. Orijinal Araştırma, 2(1), 74-91.
• Uçak, S. (2016). Dil öğrenimi ve edinimi üzerine bir tartışma. Aydın Tömer Dil Dergisi, 1(1), 65-80.
• Wittgenstein, L. (2017). Felsefi soruşturmalar (H. Barışcan, Çev.). Metis Yayınları.
• Yazıcı, Z. (2016). Dil gelişimi. Arslan. E. (Editör), Erken çocuklu döneminde gelişim. (ss. 25-50). Eğiten Kitap Yayınları.