ASSESSMENT OF THE RELATIONSHIP BETWEEN DIGITAL GAME ADDICTION AND SOCIAL EMOTIONAL LEARNING SKILLS OF SECONDARY SCHOOL STUDENTS

Yıl 2023, Cilt: 17 Sayı: 3, 288 - 302, 01.01.2024

Murat Tilki , Mehmet Çağrı Çetın

Öz

The research was conducted to examine the relationship between digital game addiction and social emotional learning skills. The sample of the research consisted of a total of 752 students studying in secondary schools, 394 male and 358 female with easy sampling. As data collection tools, personal information form prepared by the researcher, digital game addiction scale for children (CIDOSS) and social emotional learning skills scale (SDLL) were used. In the analysis of the data, descriptive statistics, independent sample t-test, one-way analysis of variance, minimum significant difference test, tukey tests were used. Correlation and regression methods were used within the content of relational model. Significant differences were found in participants of the digital game addictions and social emotional learning skills according to variables type of digital game they played. It was found that there was a negative significant relationship between digital game addiction and social emotional learning skills according to correlation analysis findings. When it is considered that the regression analysis findings, digital game addiction negatively affects social emotional learning skills. In addition, it is predicted that the level of social emotional learning skills will decrease as digital game addiction increases in secondary school students.

ORTAOKUL ÖĞRENCİLERİNİN DİJİTAL OYUN BAĞIMLILIĞI İLE SOSYAL DUYGUSAL ÖĞRENME BECERİLERİ ARASINDAKİ İLİŞKİNİN İNCELENMESİ

Öz

Bu araştırma ile dijital oyun bağımlılığı ve sosyal duygusal öğrenme becerileri arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu kolayda örnekleme yöntemiyle seçilmiş 394’ü erkek, 358’i kadın olmak üzere toplamda 752 ortaokul öğrencisi oluşturmaktadır. Veri toplama araçları olarak kişisel bilgi formu, çocuklar için dijital oyun bağımlılığı ölçeği (ÇİDOBÖ) ve sosyal duygusal öğrenme becerileri ölçeği (SDÖBÖ) kullanılmıştır. Verilerin analizinde tanımlayıcı istatistik, Tek Yönlü Varyans Analizi (One-Way Anova), farklılığın kaynağının belirlenmesinde ise LSD ve Tukey testleri kullanılmıştır. İlişkisel model kapsamında ise korelasyon ve regresyon yöntemlerine başvurulmuştur. Katılımcıların dijital oyun bağımlılıklarında ve sosyal duygusal öğrenme becerilerinde oynadıkları dijital oyun türü değişkenlerine göre anlamlı farklılıklar bulgulanmıştır. Korelasyon analizi bulgularına göre dijital oyun bağımlılığı ile sosyal duygusal öğrenme becerileri arasında negatif yönlü anlamlı bir ilişki bulgulanmıştır. Regresyon analizi bulguları göz önünde bulundurulduğunda dijital oyun bağımlılığı, sosyal duygusal öğrenme becerilerini negatif olarak etkilemektedir. Sonuç olarak; ortaokul kademesinde öğrenim gören öğrencilerin dijital oyun bağımlılığı arttıkça, sosyal duygusal öğrenme becerileri düzeylerinin azalacağı ifade edilebilir.

Anahtar Kelimeler

Oyun, bağımlılık, dijital oyun bağımlılığı, sosyal duygusal öğrenme

Kaynakça

• World Health Organization (WHO). (2018a). Gaming disorder. https://www.who.int/features/qa/gaming-disorder/en/. [Erişim Tarihi: 09.01.2021]
• Irmak AY., Erdoğan S. (2016). Ergen ve genç erişkinlerde dijital oyun bağımlılığı: güncel bir bakış. Türk Psikiyatri Dergisi. 27(2), 128-137.
• Atak F. (2020).10-14 yaş arasındaki çocukların dijital oyun bağımlılığı ile sosyal becerileri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Ankara.
• Öçalan Z. (2019). Farklı okullarda öğrenim gören 10-14 yaş grubu öğrencilerin dijital oyun bağımlılığı ve oyunsallık düzeylerinin karşılaştırılması. Yüksek Lisans Tezi, Kırıkkale Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü. Kırıkkale.
• McCombs BL. (2004). The learner-centered psychological principles: A framework for balancing academic achievement and social-emotional learning outcomes. İçinde: Zins JE., Weissberg RP., Wang MC., Walberg HJ. (Editörler). Building Academic Success on Social and Emotional Learning: What Does the Research Say? New York: Teacher College Press.
• Kabakçı ÖF., Korkut F. (2010). 6‐8. Sınıftaki öğrencilerin sosyal-duygusal öğrenme becerilerinin bazı değişkenlere göre incelenmesi. Eğitim ve Bilim. 33(148), 77-86.
• Zins JE., Elias MJ. (2006). Social and emotional learning. İçinde: Bear GG., Minke KM. (Editörler), Children's needs III: Development, prevention and intervention. Washington, DC, US: National Association of School Psychologists.
• Kasap T. (2021). Adolesanlarda internet bağımlılık ve riskini etkileyen faktörler ile prososyal davranışlar arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Tıp Fakültesi. Çanakkale.
• Karasar N. (2004). Bilimsel araştırma yöntemi. 13. Basım. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Ersöz F., Ersöz T. (2020). İstatistik-I. 5. Basım. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Erkuş A. (2011). Davranış bilimleri için bilimsel araştırma süreci. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Hazar Z., Hazar M. (2017). Digital game addiction scale for children çocuklar için dijital oyun bağımlılığı ölçeği. Journal of Human Sciences. 14(1), 203-216.
• Kabakçı ÖF., Korkut Owen F. (2010). Sosyal duygusal öğrenme becerileri ölçeği geliştirme çalışması. Eğitim ve Bilim. 35(157), 153-166.
• Özgür A. (2019). 2018 yılında Edirne merkez ilçe ve merkeze bağlı köylerde 10-14 yaş arası ortaokul öğrencilerinde dijital oyun bağımlılığı, buna etki eden faktörler ve sağlıkla ilişkili yaşam kalitesi. Yüksek Lisans Tezi, Trakya Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Edirne.
• Durdu PO., Hotomaroğlu A., Çağıltay K. (2004). Türkiye’deki öğrencilerin bilgisayar oyunu oynama alışkanlıkları ve oyun tercihleri: ODTÜ ve Gazi Ünivesitesi öğrencileri arası bir karşılaştırma. Bilişim Teknolojileri Işığında Eğitim Konferansı’nda sunulan bildiri. Ankara.
• Yaşar S. (2019). Ortaokul öğrencilerinin gözünden dijital oyun ve dijital oyun bağımlılığı. Yüksek Lisans Tezi. Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
• Aleksic V. (2018). Early adolescents’ digital gameplay preferences, habits and addiction. Croatian Journal of Education. 20(2), 463-500.
• Arslan A., Taş İ. (2022). Ortaokul öğrencilerinde oyun bağımlılığı ile sorumluluk duygusu-davranışı ve sosyal beceriler. Yaşadıkça Eğitim. 36(3), 716-731.
• Yazgı Z. (2019). Üstün zekalı ve özel yetenekli öğrencilerde sosyal duygusal öğrenme becerilerinin yordayıcısı olarak üst bilişsel farkındalık. Yüksek Lisans Tezi. İstanbul Sabahattin Zaim Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul.
• Karatekin K., Sönmez ÖF., Kuş Z. (2012). İlköğretim öğrencilerinin iletişim becerilerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic. 7(3), 1695-1708.
• Şahin C., Tuğrul VM. (2012). İlköğretim öğrencilerinin bilgisayar oyunu bağımlılık düzeylerinin incelenmesi. Zeitschrift Für Die Welt Der Türken Dergisi. 4(3), 115-130.
• Telef BB. (2016). Investigating the relationship among internet addiction, positive and negative affects, and life satisfaction in turkish adolescents. International Journal of Progressive Education. 12(19), 128-135.
• Kacar D. (2020). Geleneksel çocuk oyunlarının internet bağımlılığı, sosyal beceri ve stres düzeyine etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü. Ankara.
• Kelleci M. (2008). İnternet, cep telefonu, bilgisayar oyunlarının çocuk ve gençlerin ruh sağlığına etkileri. TAF Preventive Medicine Bulletin. 7(3), 253-256.
• Özsarı A., Görücü A. (2023). Digital literacy, digital addiction and life satisfaction: research of judo athletes. Journal of Education and Recreation Patterns. 4(1), 169-180.
• Ashdown DM., Bernard ME. (2011). Can explicit instruction in social and emotional learning skills benefit the social-emotional development, well-being,and academic achievement of young children? Early Childhood Education Journal. 39(6), 397-405.