Akademisyenlerin Sınıflarında Örgütsel Değer Yönetimi Düzeyleri ve Öğretim Sürecinde İnovatif Uygulamaları

Yıl 2015, Cilt: 4 Sayı: 1, 151 - 162, 20.01.2015

Arş. Gör. Mustafa Fidan

Öz

Bu çalışmayla akademisyenlerin sınıflarındaki örgütsel değerleri yönetme düzeylerine
yönelik üniversite öğrencilerinin görüşlerine başvurulmuştur. Öğrenci görüşlerindeki durum, sınıflardaki
inovatif öğretim uygulamaları açısından değerlendirilmiştir. Araştırmada, kaynaklar ve değerler sistemi
üzerine inşa edilen ve örgüt yaşamında birçok konuda etkili olan inovasyonun, sınıflardaki değer
yönetimine etkisi saptanmak istenmiştir. Bu çalışmanın bütününde karma yöntem kullanılmıştır.
Araştırmanın nitel bölümünde görüşme tekniğiyle akademisyenlerden öğretim sürecine ilişkin görüş
alınmıştır. Akademisyen görüşlerinin analiz sonuçlarına göre çalışma grubu belirlenmiştir. Araştırmanın
çalışma grubu, 2013-2014 öğretim yılı güz döneminde Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesinde “Sınıf
Yönetimi” dersi almakta olan 182 öğrenciden oluşturulmuştur. Belirlenen çalışma grubundan nicel olarak
veri toplanmıştır. Veriler, “Değer Yönetimi Ölçeği” ile toplanmıştır. Araştırma sonucunda,
akademisyenlerin değer yönetim düzeylerine yönelik öğrenci algılarının olumlu olduğu görülmüştür.
Akademisyenlerin değer yönetim düzeylerine yönelik ortalamaların, inovatif uygulamaların olduğu
sınıflarda geleneksel uygulamalar olan sınıflara göre anlamlı derecede yüksek olduğu tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Akademisyenler, sınıf yönetimi, değer yönetimi, inovasyon

Kaynakça

• Adıgüzel, B. (2012). İnovasyon ve inovasyon yönetimi: Steve Jobs örneği. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Aksel, İ. (2010). İşletmelerde inovasyon ve inovasyonu destekleyen örgüt kültürünün belirleyicileri ve bir araştırma. Yayınlanmamış Doktora Tezi İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Arıkan, C. L. (2008). Türkiye'deki inovasyon dinamiklerinin değerlendirilmesi: İnovasyonun şirket performansı üzerindeki etkisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Boğaziçi Üniversitesi / Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Aypay, A. (2012). Sosyal bir sistem olarak okul. S. Turan (Çev. Edt.), Eğitim yönetimi: teori, araştırma ve uygulama, içinde (1-36), Ankara: Nobel Yayıncılık
• Balcı, A. (2011). Sosyal bilimlerde araştırma: yöntem, teknik ve ilkeler. Ankara: Pegem A Yayıncılık
• Betz, F. (2010). Yönetim stratejisi: stratejik yönetim ve enformasyon teknolojisi. Ankara: Tübitak popüler bilim kitapları.
• Bozkurt, R. (2012). İnovasyon, kaynaklar ve değerler sistemi üzerine inşa edilir. http://haber.tobb.org.tr/ekonomikforum/2012/11/094-95.pdf. Erişim:15.02.2014
• Çelik, V. (2012). Okul kültürü ve yönetimi. Ankara: Pegem A Yayıncılık
• DeCenzo, D.A. ve Robbins, S.P. (2005).Fundamentals of human resource management, (Eight edition). John Wiley and Sons.
• Drucker, P. F. (2011). Büyük değişimler çağında yönetim (Çev. Z. Dicleli). İstanbul: Optimist Yayınları.
• Gürel, G. (2011). Örgütsel öğrenme, dönüşümcü liderlik, pazar yönlendirmesi ve örgütsel inovasyonun firma performansı üzerine etkilerinin analizi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.
• Harung, H. S. ve Dahl, T. (1995). Increased productivity and quality through management by values: a case study of manpower scandinavi. The TQM Magazine,7(2),13.
• Hine, S. D. (2008). The expression of values in the context of non-govermantel development organisation. Master of Philosophy, Massey University.
• Kalaycı, N. (2009). Yükseköğretim kurumlarında akademisyenlerin öğretim performansını değerlendirme sürecinde kullanılan yöntemler. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 15(60), 625-656.
• Kowalski, T. J. ve Lasley, T. J. (2009). Handbook of data-based decision making in education. London: Taylor & Francis.
• Kuran, K. (2012). Sınıfta öğrenme öğretme sürecinin yönetimi. (Ed: M. Şişman ve S. Turan). Sınıf yönetimi. Ankara: Pegem A Yayınları.
• Kurt, T. (2010). Örgüt kültürünün yenilikçilik (inovasyon) performansı üzerindeki etkileri: Kayseri imalat sektöründe uygulama. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Erciyes Üniversitesi / Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Kurtuluş, M. F. (2012). Eğitimde inovasyon: öğretmen ve öğrencilerin inovasyona bakışı ve yeterliliğinin sorgulanması. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gebze Yüksek Teknoloji Enstitüsü Sosyal Bilimleri Enstitüsü.
• Leonardi, P.M. ve Barley, W.C. (2011) Materiality as organizational communication: technology, intent, and delegation in the production of meaning. T. Kuhn (Ed.), Matters of communication: political, cultural, and technological challenges to communication theorizing, içinde (101-122). Cresskill, NJ: Hampton Press.
• Memduhoğlu, H. ve B. (2011). Liselerde farklılıkların yönetimi: bireysel tutumlar, örgütsel değerler ve yönetsel politikalar. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(2), 37-53.
• Mowles, C. (2008). Values in international development organisations: negotiating nonnegotiables. Development in Practice, 18(1), 5-16
• Mullins, L. J. (2006). Essentials of organisational behaviour. Essex: Pearson Education Limited
• Nergiz, M. (2014). İnovasyon çalışmalarında bir ülke analizi: Rusya örneği https://docs.google.com/file/d/0B7tHv5DadjG2RFF3d2NMOElwQWc/preview?pli=1
• Ogbonna, E. ve Harris, L. C., (2000). Leadership style, organizational culture and performance: empirical evidence from UK companies. Int. J. of Human Resource Management, 11(4), 766-788.
• Özdemir, Ö. G. (2012). Ekonomik gelişme ve girişimcilik: inovatif girişimciliğin yeni değer yaratımında rolü. E-Journal of New World Sciences Academy (NWSA), Vol. 7 Issue 1, Special section p1-18. 18p.
• Özdemir, S. (2000). Eğitimde örgütsel yenileşme. Ankara: Pegem A Yayınları
• Özensel, E. (2003). Sosyolojik bir olgu olarak değer. Değerler Eğitimi Dergisi,1(3), 217-239.
• Padaki, V. (2000). Coming to grips with organisational values. Development in Practice, 10: 3-4, 420-435.
• Robbins, S. P. ve Coulter, M. (2012) Management, (Eleventh Edition). Pearson Education.
• Sakınç, S. ve Bursalıoğlu, S. A. (2012). Yükseköğretimde küresel bir değişim: girişimci üniversite modeli. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi. 2(2), 92-99.
• Satı, Z. E. Ve Işık, Ö. (2011). İnovasyon ve stratejik yönetim sinerjisi: stratejik inovasyon. Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 92, 538-559.
• Shantz, D. (2005). Öğretmen eğitiminde yenilikçi bir yaklaşım mı yoksa geleneksel bir anlayış mı? (Çev. E. Gökçe ve C. Demirhan). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 38(2), 187-195
• Summak, M. S. Ve Özgan, H. (2007). İlköğretim okulu müdürlerinin yönetim süreçlerini kullanma etkinlikleri ile bazı duygusal sosyal ve ruhsal yeterlilikleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 5(2), 261-288.
• Şengün, M. (2009). Süreç inovasyonunun verimliliğe etkisi: bir uygulama. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Töremen, F. (2002). Eğitim örgütlerinde değişimin engel ve nedenleri. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 12(1), 185-202.
• Turan, S. (2012). Sınıf yönetiminin temelleri. (Ed: M. Şişman ve S. Turan). Sınıf yönetimi. Ankara: Pegem A Yayınları.
• Yavuz, Ç. (2010). İşletmelerde inovasyon-performans ilişkisinin incelenmesine dönük bir çalışma. Girişimcilik ve Kalkınma Dergisi, 5(2),143-175.
• Yılmaz, K. (2007). İlköğretim okulu yönetici ve öğretmenlerine göre kamu ilköğretim okullarında bireysel ve örgütsel değerler ve okul yöneticilerinin okullarını bu değerlere göre yönetme durumları. Yayınlanmış doktora tezi. Ankara Üniversitesi Eğitim bilimleri Enstitüsü, Ankara.