Öz
Hz. Peygamber (s.a.v.) hayatı boyunca birçok kez sahabe ile
istişarede bulunmuş, onların fikir ve düşüncelerini önemsemiştir. O, vahyin
nazil olmadığı durumlarda etrafındakilerle fikir alışverişinde bulunmuş ve
sunulan teklifleri çoğu kez kabul etmiştir. Allah peygamberini eğitirken
kendisi de ashabını eğitmiş, şuranın bir ilke olarak İslam toplumunda ikame
edilmesini sağlamıştır. Onun sahabe ile istişaresi farklılık arz etmektedir.
Kimi zaman tek bir sahabeye danışmış, kimi zaman bir topluluğun görüşünü almış
kimi zaman da sahabenin tümünün görüşüne başvurmaya önem vermiştir. O istişare
yaparak sahabesine değer vermiş, onlar da kendisine büyük bir sevgi
beslemiştir.
Sahabenin Allah Resulüne itaatleri sonsuz olmakla birlikle
bazı durumlarda ona itiraz edebilmiş ve aldığı kararları eleştirebilmişlerdir.
Bu durumu anlayabilmek için onların da insan olduklarını, birtakım duygular
taşıdıklarını, üzülüp kırılabildiklerini ve dolayısıyla Peygamber de olsa
kendisini eleştirebildiklerini unutmamak gerekir. Aslında istişare ve itirazın
olması düşünce özgürlüğünün olduğunun en açık iki kanıtıdır. Hz. Peygamberin
hayatında da bu iki kavramı bariz bir şekilde görmekteyiz.
İstişare kavramı ve kapsamı üzerine birçok araştırma ve
çalışma yapıldığı için biz bu çalışmada kavramsal tahlile girmedik bunun yerine
konuyu istişarenin faydaları ekseninde ve Hz. Peygamber örnekliğinde, özellikle
de İslam tarihi kaynaklarını esas alarak ele aldık. Yine aynı şekilde sahabenin
Hz. Peygambere olan itirazları da çalışmanın ana temaları arasında yer
almıştır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 25 Aralık 2019 |
Gönderilme Tarihi | 12 Eylül 2019 |
Kabul Tarihi | 11 Aralık 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Sayı: 14 |