The Investigation of Childhood Trauma, Resilience, Forgiveness and Positive-Negative Affect

Yıl 2024, Cilt: 11 Sayı: 1, 66 - 76, 31.01.2024

Seval Oyuncakçı , Berna Güloğlu

Öz

It is known that traumatic experiences are challenging for the individual in every developmental period, and the effects of trauma continue into the individual's adulthood. In this context, the aim of the research was to investigate resilience, forgiveness, positive affect as protective factors and negative affect as a risk factor in childhood trauma in 25-40 years old adults. The study group of the research consisted of 343 participants (217 women, 126 men) between the ages of 25-40, with an average age of 29.86. Demographic Information Form, Childhood Trauma Questionnaire, Connor-Davidson Resilience Scale, Heartland Forgiveness Scale, Positive-Negative Affect Schedule were used to gather data. Frequency analysis was performed to determine the prevalence of participants' exposure to childhood trauma. Whether psychological resilience, forgiveness, and positive-negative emotions differ depending on whether or not they were exposed to childhood trauma was tested with Multiple Variance Analysis (MANOVA). 14% of the participants stated that they were exposed to trauma in their childhood. Moreover, it was found that individuals who experienced childhood trauma had lower levels of resilience and positive affect and higher levels of negative affect than those who did not experience. However, there was no significant difference in forgiveness.

Anahtar Kelimeler

childhood trauma, resilience, forgiveness, positive affect, negative affect

Çocukluk Çağı Travmaları, Psikolojik Sağlamlık, Affetme ve Olumlu-Olumsuz Duygular

Öz

Birey için travmatik yaşantıların her gelişim döneminde zorlayıcı olduğu bilinmekte ve travmanın etkileri, bireyin yetişkinlik döneminde de devam etmektedir. Bu kapsamda araştırmanın amacı, 25-40 yaş aralığındaki yetişkin bireylerde çocukluk çağı travmaları ile koruyucu faktörler olarak psikolojik sağlamlık, affetme ve olumlu duyguların; risk faktörü olarak ise olumsuz duyguların incelenmesidir. Araştırmanın çalışma grubunu 25-40 yaş aralığında bulunan, yaş ortalamaları 29,86 olan 343 (217 kadın, 126 erkek) katılımcı oluşturmaktadır. Araştırmada kartopu ve kolay ulaşılabilir örnekleme yöntemleri kullanılmıştır. Veriler çevrimiçi ortamda toplanmıştır. Katılımcılara Demografik Bilgi Formu, Çocukluk Çağı Travmaları Ölçeği, Connor-Davidson Psikolojik Sağlamlık Ölçeği, Heartland Affetme Ölçeği ve Olumlu-Olumsuz Duygu Ölçeği uygulanmıştır. Katılımcıların çocukluk çağı travmalarına maruz kalma yaygınlıklarını belirlemek amacıyla frekans analizi yapılmıştır. Psikolojik sağlamlık, affetme ve olumlu-olumsuz duyguların çocukluk çağı travmalarına maruz kalıp kalmama durumlarına göre farklılık gösterip göstermediği Çoklu Varyans Analizi (MANOVA) ile test edilmiştir. Katılımcıların %14’ü çocukluğunda travmaya maruz kaldığının belirtmiştir. Ayrıca çocukluk çağında travma yaşayan bireylerin, travma yaşamayanlara göre psikolojik sağlamlık ve olumlu duygu düzeylerinin düşük; olumsuz duygu düzeylerinin ise yüksek olduğu saptanmıştır. Ancak çocukluk çağında travmaya maruz kalan ve kalmayan bireylerin affetme düzeylerinde herhangi bir farklılık olmadığı görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

çocukluk çağı travmaları, psikolojik sağlamlık, affetme, olumlu duygu, olumsuz duygu

Kaynakça

• Aile Yapısı Araştırması. (2011). https://ekutuphane.aile.gov.tr/media/yijg1qpb/t%C3%BCrk-aile-yap%C4%B1s%C4%B1-ara%C5%9Ft%C4%B1rmas%C4%B1.pdf Ocak 2024’te erişilmiştir.
• Alsancak, C. (2016). Çocukluk çağı travmaları ve bağlanma özellikleri ile obsesif inanışlar ve obsesif kompulsif belirtilerin ilişkisinde dünyaya ilişkin varsayımların aracılık rolü. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Aydın, E. (2018). Çocukluk çağı travmatik yaşantılarının psikolojik sağlamlık ve depresyon belirtileri üzerine etkisi. (Yayınlanmamış Yüksek lisans tezi). Fatih Sultan Mehmet Vakıf Üniversitesi, İstanbul.
• Bacanlı, H. (1998). Eğitim Psikolojisi. Ankara: Pegem Akademi.
• Barber, L., Maltby, J. ve Macaskill, A. (2005). Angry memories and thougts of revenge: The relationship between forgiveness and anger rumination. Personality and Individual Differences, 39, 253-262.
• Bernstein, D. P., Fink, L., Handelsman, L., Foote, J., Lovejoy, M., Wenzel, K. ve Ruggiero, J. (1994). Initial reliability and validity of a new retrospective measure of child abuse and neglect. The American Journal of Psychiatry, 151(8), 1132-1136. Doi: 10.1176/ajp.151.8.1132.
• Beutel ME, Tibubos AN, Klein EM, Schmutzer G, Reiner I, Kocalevent R-D, et al. (2017) Childhood adversities and distress - The role of resilience in a representative sample. PLoS ONE 12(3): e0173826. https://doi.org/10.1371/ journal.pone.0173826
• Biernacki, P. ve Waldorf, D. (1981). Snowball sampling: Problems and techniques of chain referral sampling. Sociological Methods & Research, 10(2), 141-163. Doi: 10.1177/004912418101000205
• Browne, K., Fergusson, D., Gilbert, R., Janson, S., Webb, E., ve Widom, C. S. (2009). Burden and consequences of child maltreatment in high-income countries. Lancet. 373, 68–81.
• Buckingham, ET., ve Daniolos, P. (2013). Longitudinal outcomes for victims of child abuse. Current Psychiatry Reports, 15, 342.
• Bugay, A. ve Demir, A. (2010). A turkish version of heartland forgiveness scale. Procedia Social and Behavioral Sciences, 5, 1927-1931. Doi: 10.1016/j.spspro.2010.07.390
• Chen, J., Fang, X., Finkelhor, D., Fry, DA., Ji, K., ve Lannen, P. (2015). The burden of child maltreatment in China: a systematic review. Bull World Health Organ, 93,176–185.
• Cicchetti, D. (2010). Resilience Under Conditions of Extreme Stress: A Multilevel Perspective. World Psychiatry, 9, 1-10.
• Connor, K.M. ve Davidson, J. R. T. (2003). Development of a new resilience scale: The Connor-Davidson resilience scale (CD-RISC). Depression and Anxiety, 18, 76–82. Doi: 10.1002/da.10113.
• Dereboy, Ç., Şahin-Demirkapı, E., Şakiroğlu, M. ve Şafak-Öztürk, Ç. (2018). Çocukluk çağı travmalarının kimlik gelişimi, duygu düzenleme güçlüğü ve psikopatoloji ile ilişkisi. Türk Psikiyatri Dergisi, 29(4), 269-278.
• Doğruer, N. (2019). Çocukluk çağı travma yaşantılarına sahip yetişkinlerde psikolojik dayanıklılık ve affetme. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). http://docs.neu.edu.tr/library/6716369680.pdf adresinden edinilmiştir.
• Enright, R.D. (1996). Counseling within the forgiveness triad: On forgiving, receiving forgiveness and self forgiveness. Counseling and Values, 40(2), 107-126.
• Fredrickson, B.L. (2003). The value of positive emotions: the emerging science of positive psychology is coming to understand why it‟s good to feel good. American Scientist, 91, 330-335.
• Gamzeli, A. ve Kahraman, S. (2018). Yetişkinlerde çocukluk çağı ruhsal travmaları belirtilerinin psikolojik sağlamlığa etkisi. III. Uluslararası Farabi Kongresi, Ankara (iksadkongre.org).
• Gençöz, T. (2000). Pozitif ve negatif duygu ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikoloji Dergisi 15(46), 19-26.
• Gizir, C.A. (2007). Psikolojik sağlamlık, risk faktörleri ve koruyucu faktörler üzerine bir derleme çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi 3(28), 113-128.
• Grassi Oliveira, R., Cogo Moreira, H., Salum, A.G., Brietzke, E., Viola, T.W., Manfro, G.G., Kristensen, H.C., ve Arteche, A.X. (2014). Childhood trauma questionnaire (CTQ) in Brazilan samples of different age groups: Findings from comfirmatory factor analysis. Plos One, 9(1), 1-8. Doi: 10.1371/journal.pone.0087118.
• Güloğlu, B., Karaırmak, Ö. ve Emiral, E. (2016). Çocukluk çağı travmalarının tinsellik ve affetme üzerindeki rolü. Anadolu Psikiyatri Dergisi 17(4), 309-316. Doi: 10.545/apd.217593.
• Hall, J.H. ve Fincham, F.D. (2005). Self-forgiveness: The stepchild of forgiveness research. Journal of Social and Clinical Psychology, 24, 621–637.
• Hair, J.F., Black, W.C., Babin, B.J., Anderson, R.E. ve Tatham, R.L. (2005). Multivariate data analysis. New Jersey: Prentice Hall.
• Havinghurst, R.J. (1972). Developmental tasks and education. New York: David McKay Company.
• Herman, J. (2016). Travma ve iyileşme: Şiddetin sonuçları ev içi istismardan siyasi teröre. İstanbul: Literatür Yayıncılık.
• Karaırmak, Ö. (2010). Establishing the psychometric qualities of the Connor- Davidson resilience scale (CD-RISC) using exploratory and confirmatory factor analysis in a trauma survivor sample. Psychiatry Research, 179(3), 350- 356.
• Karasar, N. (2016). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Nobel Yayınları.
• Kılıç, S. (2013). Örnekleme yöntemleri. Journal of Mood Disorders, 3(1), 44-46.
• Kuyumcu, B. (2013). Üniversite öğrencilerinin pozitif ve negatif duygu durumlarının psikolojik iyi oluşlarını yordama gücü. Kuramsal Eğitim Bilim Dergisi,6(1),62-76.
• Lazarus, R.S. (1982). Thoughts on the relations between emotion and cognition. American Psychologist, 37,1019-1024.
• Lingkai, J. (2024). Childhood emotional abuse and depression among Chinese adolescent sample: A mediating and moderating dual role model of rumination and resilience. Childhood Abuse & Neglect, 149, 106607. Doi: /10.1016/j.chiabu.2023.106607.
• Masten, A.S. (1994). Resilience in individual development: Succesful adaptation despite risk and adversity.
• M.C. Wang and E.W. Gordon (Eds.). Educational resilience inner-city America: Challenges and prospects. Hillsdale, NJ: Lawrence Erlbaum.
• Masten, A.S.ve Coastworth, J.D. (1998). The development of competence in favorable and unfavorable environments: Lessons from research on successful children. American Psychologist, 53(2), 205-220.
• Örsel, S., Karadağ, H., Karaoğlan Kahiloğulları, A. ve Akgün Aktaş, E. (2011). Psikiyatri hastalarında çocukluk çağı travmalarının sıklığı ve psikopatoloji ile ilişkisi. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 12, 130-136.
• Özteke-Kozan, H.İ., Kesici, Ş. ve Baloğlu, M. (2017). Affedicilik ve duyguları yönetme becerisi arasındaki çoklu ilişkinin incelenmesi. Değerler Eğitimi Dergisi, 15(34), 193- 215.
• Perry, B. ve Szalavitz, M. (2015). Köpek gibi büyütülmüş çocuk (8. Baskı). (E. Söğüt, Çev.). İstanbul: Okuyan us Yayıncılık.
• Philippe, F.L., Laventure, S., Beaylieu-Pelletier, G., Lecours, S. ve Lekesi N. (2011). Ego resiliency as a mediator between childhood trauma and psychological symptoms. Journal of Social and Clinical Psychology, 30(6), 583-598.
• Pirdehghan, A., Vakili, M., Rajabzadeh, Y. ve Puyandehpour, m. (2015). Child abuse and neglect epidemiology in secondary school students of Yazd province, Iran. Iranian Journal of Psychiatry and Behavioral Scienes, 9(4), 1-5.
• Seligman, M. ve Csikszentmihalyi, M. (2000). Positive Psychology: An Introduction. American Psychologist, 55(1), 5-14.
• Snyder, C.R. ve Heinze, L.S. (2005). Forgiveness as a mediator of the relationship between PTSD and hostility in survivors of childhood abuse. Cognition and Emotion, 19(3), 413-431. Doi:10.1080/02699930441000175.
• Şar, V., Öztürk, E. ve İkikardeş, E. (2012). Çocukluk çağı ruhsal travma ölçeğinin Türkçe uyarlamasının geçerlilik ve güvenilirliği. Türkiye Klinikleri Sağlık Bilimleri Dergisi, 32(4), 1054-63. Doi: 10.5336/medsci.2011-26947.
• Taner, Y., ve Gökler, B. (2004). Çocuk istismar ve ihmali: Psikiyatrik yönleri. Hacettepe Tıp Dergisi, 35, 82-86.
• Taylor, K.M. (2020). The role of forgiveness and personality on outcome of childhood maltreatment (Unpublished master thesis). Western California University.
• Thompson, L. Y., Snyder, C. R., Hoffman, L., Michael, S. T., Rasmussen, H. N. ve Billings, L. S. (2005). Dispositional forgiveness of self, others, and situations. Journal of Personality, 73, 313-359.
• Topbaşoğlu-Altan, T. ve Çivitçi, A. (2017). Öfke ve yaşam doyumu arasındaki ilişkide affetmenin düzenleyici rolü. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9(18), 306-327.
• Tull, M.T., Jakupcak, M., McFadden, M.E. ve Roemer, L. (2007). The role of negative affect intensity and the fear of emotions in PTS severity among victims of childhood interpersonal violence. The Journal of Nervous and Mental Disease, 195(7), 580-587. Doi: 10.1097/NMD.0b013e318093ed5f
• UNICEF. (2010). Türkiye’de çocuk istismarı ve aile iç şiddet araştırması. http://www.unicef.org.tr/files/bilgimerkezi/doc/cocuk-istismari-raporu-tr.pdf
• Vieira, I.S., Moreira, F.P., Mondin, T.C., Cardoso, T.A., Branco, J.C., Kapczinski, F., Jansen, K., Souza, L., Silva, R. (2020). Resilience as a mediator factor in the relationship between childhood trauma and mood disorder: A community sample of young adults. Journal of Affective Disorders, 274, 48-53. https://doi.org/10.1016/j.jad.2020.04.011
• Watson, D., Clark, L.A. ve Tellegen, A. (1988). Development and Validation of Brief Measure of Positive and Negative Affect: The PANAS Scale. Journal of Personality and Social Psychology, 54, 1063-1070.
• Wingo, A.P., Wrenn, G., Pelletier, T., Gutman, A.R., Bradley, B., ve Ressler, K.J. (2010). Moderating effects of resilience on depression in individuals with a history of childhood abuse or trauma exposure. Journal of Affective Disorders, 126, 411-414. Doi:10.1016/j.jad.2010.04.009
• Xiang, Y., Yuan, R., ve Zhao, J. (2020). Childhood maltreatment and life satisfaction in adulthood: The mediating effect of emotional intelligence, positive affect and negative affect. Journal of Health Psychology, 1-10, Doi:10.1177/135910532914381. 3