Hayatı hakkında tezkire ve diğer biyografi kaynaklarında bilgi bulunmayan Emîrî, 16. yüzyıl şairlerindedir. Bu yüzyılın ilk çeyreğinde dünyaya gelen şairin annesi, Pîrî Mehmed Paşa’nın kızı Ala Hanım’dır. Babası Musâ Paşa ise Kızıl Ahmed’in oğludur. Küçük yaşta devlet hizmetine giren Emîrî, zamanla yükselerek sancak beyi olmuştur. Beyşehir, Ankara ve Bursa’da sancak beyi olarak görev yapmıştır. 1579 yılında, sancak beyliğinden ayrıldıktan sonra, memleketi Bolu’ya dönerek şiirle ilgilenmeye başlamıştır. Emîrî, şiirlerinde Türkçe ve Farsçayı aynı düzey ve yoğunlukta kullanan bir şairdir. Yaklaşık on yıl gibi kısa bir zaman zarfında, dört divan ve on dört mesnevi vücuda getirmiştir. Heft Vâdî, Mergûbu’l-Kulûb, Mahzen-i Râz, Sohbet-nâme, Sıfâtu’lÂşıkîn, Ahlâk-ı Kâmilîn, Bostân Tercümesi, Gülşen-i Ebrâr ve Mir’atü’l-Ebrâr, Aşknâme, Muhabbet-nâme, Tarîkat-nâme, İrâdet-nâme ve Pend-nâme isimlerini taşıyan
mesnevilerinin çoğu Farsça’dan tercümedir.
Bu makalede, hayatı ve eserleri hakkında çok az şey bilinen Emîrî’nin kısa bir monografisi ortaya konulmaya çalışılmıştır. Birinci bölümde şairin hayatının karanlık dönemlerine ışık tutmak için dedesi ve babası hakkında etraflıca bilgi verilmiştir. İkinci bölümde, arşiv ve dönemin kroniklerinden yararlanarak, Emîrî’nin hayatı aydınlatılmaya çalışılmıştır. Üçüncü bölümde, Emîrî’nin eserleri hakkında bilgi verilerek yazma nüshaları tanıtılmıştır. Son bölümde ise Emîrî’nin edebî hüviyeti üzerinde durulmuştur.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Nisan 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 17 Sayı: 26 |