The
purpose of this study was to compare elite and sub-elite young karate players’
reactive agility and preplanned change of direction abilities regulated
considering their punches. Thirteen elite (age: 14.92±1.65 height:157.53±9.07cm, weight:
52.92±9.86kg) and 10sub-elite (age: 13.50±0.52,
height:153.00±7.22cm, weight: 54.40±9.93kg) young karate players participated in the
current study. Four infrared sensors were placed on four different points of
the sandbag for the purpose of determining reactive agilities of the players
during their punching. Led light was present on the sensors. One of these
sensors was turned on by the researcher by being triggered. The player punched
under the sensor for becoming active, the sensor detected the punch when it was
thrown out and it triggered on another sensor. As the player turned off four
led lights in total, the test ended. The player did not know which sensor
became active in this test. A different course was set for each player. In
preplanned change of direction test, the players knew which sensor will be
triggered respectively. With the start, when punches were thrown out under four
led lights respectively, the test ended. Independent variable t-test was used
for comparing the results of two tests among the groups. Pearson correlation
analysis was used to determine the relationship between the tests. As a
consequence of the study, the reactive agility values of the elite players were
statistically lower (2.567±0.50 sec. vs. 3.469±0.77sec. p<0.05) while a meaningful difference was not
found between their preplanned change of direction. In addition, there was high
positive correlation between two tests (r= 0.874, p<0.05). In conclusion, it was suggested that
reactive agility exercises should be included in trainings of the martial
sports.
Bu çalışmanın amacı elit
ve sub-elit genç karatecilerin yumruk vuruşlarına göre düzenlenmiş reaktif
çeviklik ve planlı yön değiştirme becerilerinin karşılaştırılmasıdır. Çalışmaya
on üç elit (yaş:14.92±1.65
yıl , boy:157.53±9.07 cm., kilo:52.92±9.86 kg) ve on sub-elit
(yaş:13.50± 0.52 yıl, boy:153.00±7.22 cm, kilo:54.40±9.93 kg) genç karateci katılmıştır. Sporcuların
yumruk atışları esnasındaki reaktif çevikliklerinin belirlenmesi amacıyla kum
torbasının dört ayrı noktasına dört kızılötesi sensör yerleştirilmiştir.
Sensörlerin üzerinde led ışık bulunmaktadır. Bu sensörlerden biri araştırmacı
tarafından tetiklenerek açılır. Sporcu ışığı aktifleşen ledin altına yumruk
atar yumruk atıldığında sensör yumruğu algılar ve diğer ledi yakar. Sporcu toplamda
dört ledi söndürdüğünde test sona erer. Sporcu bu testte hangi sensörün
aktifleşeceğini bilmemektedir. Her sporcu için farklı rota belirlenmiştir.
Planlı yön değiştirme testinde ise bu sefer sporcular hangi sensörün altına
sırasıyla yumruk atacaklarını bilmektedir. Startla beraber sırasıyla dört ledin
altına yumruk atışı yapıldığında test sona ermiştir. Her iki testin sonucunun
gruplar arasında karşılaştırılması amacıyla bağımsız değişken t testi
kullanılmıştır. Testler arasındaki ilişkinin belirlenmesi için Pearson
korelasyon analizi uygulanmıştır. Çalışma sonunda elit sporcuların reaktif
çeviklik değerleri istatistiksel olarak daha kısa iken (2.567±0.50sn. karşın 3.469±0.77sn., p<0.05), planlı
yön değiştirme becerileri arasında anlamlı fark tespit edilememiştir. Bununla beraber, iki test arasında pozitif
yönde yüksek bir ilişki tespit edilmiştir (r= 0.874, p<0.05). Sonuç olarak;
dövüş sporlarında antrenmanlarda reaktif çeviklik çalışmalarına yer verilmesi
önerilmektedir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Spor Hekimliği |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Aralık 2018 |
Gönderilme Tarihi | 1 Aralık 2017 |
Kabul Tarihi | 20 Aralık 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 13 Sayı: 2 |