Examined of Self-Leadership Behaviour of Sports Manager Candidates Whose Studied of Department of Sports Management

Yıl 2020, Cilt: 15 Sayı: 1, 18 - 30, 30.06.2020

Zafer Gayretli , Akın Çelik

Öz

The goal of the current study is to investigate the sports manager candidates’ self-leadership behaviours. The study 696 participants (465 male: 231 female) consisted of students who pursue a bachelor degree in department of physical education and sports. The researcher collected the data from Trabzon University, Recep Tayyip Erdogan University, Ordu University, Ondokuz Mayıs University and Karabuk University. Survey method was used in the screening model. The researcher used the Turkish version of ‘Revised Self-Leadership Questionnaire (RSLQ) (Fidan, 2018). T-test, multi-factor ANOVA (MANOVA) and Pearson Correlation test are used for inferential statistics. Research findings indicated that self-leadership behaviour of sports manager candidates are medium level. According to gender variability, while it finds that significant differences to self-leadership behaviour’s constructive opinion strategies in level of YDS (t=2.2; p<0.05), it is not found a difference in level of behaviour oriented strategies-BOS (t=1.75; p>0.05) and natural prize strategies-NPS (t=1.40; p>0.05). In the correlation between age and self-leadership, the sizes of RSLQ; between YDS and BOS (r=0.81, p=0.00), YDS and NPS (r=0.83, p=0.00), NPS and BOS (r=0.81, p=0.00) is positive, despite the between age and RSLQ is negative correlation (r=-0.02, p=0.00), RSLQ sizes and age correlation results are not meaningful. Statistically significant results could not be obtained in the analyses regarding variables of class and volunteer participation status (p>0.05). As a result, it was found that the candidates of sports manager have a self-leadership behaviour above the average value.

Anahtar Kelimeler

: Sports Management, Sports Manager, Leader, Leadership, Selfleadership

Spor Yöneticiliği Bölümünde Öğrenim Gören Spor Yöneticisi Adaylarının Öz Liderlik Davranışlarının İncelenmesi

Öz

Bu araştırmanın amacı, spor yöneticiliği bölümünde öğrenim gören spor yöneticisi adaylarının öz liderlik davranışlarını incelemektir. Araştırmanın çalışma grubunu Trabzon Üniversitesi, Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi, Ordu Üniversitesi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi ve Karabük Üniversitelerinin Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu Spor Yöneticiliği bölümünde öğrenim gören 231’i kadın (%33.2), 465’i erkek (%66.8) olmak üzere toplam 696 spor yöneticisi adayı oluşturmaktadır. Araştırmada nicel bir yöntem olan tarama modelinde anket tekniği kullanılmıştır. Araştırmada veri toplama aracı olarak araştırmacı tarafından hazırlanan ‘Kişisel Bilgi Formu’ ile Houghton ve Neck (2002)’in geliştirmiş, Fidan (2018)’ın Türkçeye uyarlamış olduğu ‘Yenilenmiş Öz Liderlik Ölçeği (YÖLÖ)’ kullanılmıştır. Verilerin analizinde istatistiksel yöntem olarak, t-testi, çok faktörlü ANOVA (MANOVA) ve Pearson Korelasyon testi kullanılmıştır. Araştırmanın bulguları doğrultusunda spor yöneticisi adaylarının öz liderlik davranışlarının orta düzeyde olduğu tespit edilmiştir. Cinsiyet değişkeni incelendiğinde, öz liderlik davranışlarının yapıcı düşünce stratejileri-YDS boyutunda, anlamlı bir farklılık bulunurken (t=2.2; p<0.05); davranış odaklı stratejiler-DOS (t=1.75; p>0.05) ve doğal ödül stratejileri-DÖS boyutlarında farklılık bulunmamıştır (t=1.40; p>0.05). Yaş ile öz liderlik arasında yapılan korelasyonda, YÖLÖ’nün boyutları; YDS ile DOS (r=0.81, p=0.00), YDS ile DÖS (r=0.83, p=0.00), DÖS ile DOS (r=0.81, p=0.00) arasında pozitif, yaş ile YÖLÖ boyutları arasında ise negatif yönde korelasyon olmasına karşın (r=-0.02, p=0.00) YÖLÖ boyutları ile yaş arasındaki korelasyon sonuçları anlamlı değildir. Sınıf ve gönüllü katılım durumu değişkenleri ile ilgili yapılan analizlerde istatistiksel açıdan anlamlı sonuçlara ulaşılamamıştır (p>0.05). Sonuç olarak, spor yöneticisi adaylarının ortalama değerin üzerinde bir öz liderlik davranışına sahip oldukları tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Spor Yönetimi, Spor Yöneticisi, Lider, Liderlik, Öz Liderlik

Kaynakça

• Ağırman, N. (2016). Sınıf öğretmenlerinin öğretmen yeterlik ve öğretmen liderlik düzeylerinin değerlendirilmesi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Atatürk Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
• Akkuş, M. (2018). İlkokul ve ortaokul öğretmenlerinin öz liderlikleri ile sınıf yönetimi öz yeterlik algıları arasındaki ilişki (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Gaziantep Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Gaziantep.
• Arlı, Ö. (2011). Bazı öncül ve ardıllarıyla öz liderlik: İlköğretim öğretmenleri üzerine bir araştırma (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Kara Harp Okulu, Savunma Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Basım, N. H. ve Argan, M. (2009). Spor yönetimi (1. baskı). Ankara: Detay Yayıncılık.
• Baştürk, S. ve Taştepe, M. (2013). Evren ve örneklem. S. Baştürk (Ed.). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Vize Yayıncılık.
• Bozyiğit, E. ve Çetin, E. (2019). Spor bilimleri öğrencilerinin kendi kendine liderlik düzeylerinin incelenmesi. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi. 17(1), 78-87.
• Bum, C. H. (2018). Relationships between self-leadership, commitment to exercise, and exercise adherence among sport participants. Social Behavior and Personality: an international journal, 46(12), 1983-1995.
• Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı (12. baskı). Ankara: Pegem.
• Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2012). Bilimsel araştırma yöntemleri (12. baskı). Ankara: Pegem.
• Canbaş, S. H. (2004). Liderlik yaklaşımları ve yaklaşımlara özgü süreçler: Kara harp okulu liderlik sistemine yönelik bir araştırma (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Kara Harp Okulu, Savunma Bilimleri Enstitüsü. Ankara.
• Carmeli, A., Meitar, R. and Weisberg, J. (2006). Self-leadership skills and work innovative behavior at work. International Journal of Manpower. 27(1), 75-90.
• Çakır, M. (2015). Öğretmenlerin liderlik stilleri ile sınıf içi öğretmen davranışları arasındaki ilişkinin incelenmesi: İzmir ili, Konak ilçesi örneği (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Bolu.
• Demiröz, K. C. (2015). Genç çalışanların öz liderlik algılarıyla yöneticilerinin çatışma yönetimi tarzı arasındaki ilişkinin incelenmesi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Okan Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Doğu, G. (2011). Spor yönetimi ve organizasyon. N. Mirzeoğlu (Ed.), Spor bilimlerine giriş içinde (s. 244-268). Ankara: Spor Yayınevi.
• Elloy, D. F. (2008). The relationship betweeen self-leadership behaviors and organization variables in a self-managed work team environment. Management Research News. 31(11), 801-810.
• Erdeveciler, Ö. ve Balcı, V. (2017). The effect of creative drama training on the self leadership skills of students of the department of sports management. International Refereed Journal of Humanities and Academic Sciences. 6(21), 37-67.
• Eskicioğlu, Y., Mirzeoğlu, N. ve Çelebi, M. (2004). Gençlik ve spor il müdürlerinin verimliliklerini etkileyen faktörlerin analizi. 8. Uluslararası Spor Bilimleri Kongresi’nde bildiri özet kitabı, Antalya.
• Fidan, M. (2018). Yenilenen öz-liderlik ölçeğini üniversite öğrencileri örnekleminde Türkçeye uyarlama çalışması. Uluslararası Liderlik Eğitimi Dergisi (ULED. 2(2), 1-16.
• Göksoy, S., Emen, E. ve Yenipınar, G. (2014). Öğretmenlerin öz liderlik rolleri ile örgütsel vatandaşlık davranışları arasındaki ilişkinin incelenmesi. KSÜ Sosyal Bilimler Dergisi. 11(1), 103-116.
• Güçlü, E. (2016). Lider adaylarının sahip oldukları sportif fiziksel kabiliyetin öz liderlik, disiplin ve akademik başarı ile ilişkisi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Kara Harp Okulu, Savunma Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Houghton, J. D. and Neck, C. P. (2002). The revised self-leadership questionnaire: Testing a hierarchical factor structure for self-leadership. Journal of Managerial Psychology. 17(8), 672-691.
• Kazan, A. L. (1999). Exploring the concept of self-leadership: Factor simpacting self- leadership of ohio americorp's members (Unpublished doctoral dissertation). The Ohio State University, Columbus.
• Kline, R. B. (2011). Principlesandpractice of structuralequationmodeling(3rd ed.). New York: GuilfordPress.
• Megheirkouni, M. (2018). Self-leadership strategies and career success: insight on sports organizations. Sport, Business and Management: An International Journal. 8(2), 393-409
• Mutlu, T. O. ve Algül, M. (2019). Kick boks sporcularının öz liderlik algıları ile sporda kişiler arası davranış düzeylerinin incelenmesi. İnönü Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 6(3), 35-48.
• Nachmias, C. F. and Nachmias, D. (1996). Research methods in the social sciences (5th ed.). New York: St. Martin's Press.
• Neck, C. P. and Houghton, J. D. (2006). Two decades of self-leadership the ory and research past developments, present trends, and future possibilities. Journal of Managerial Psychology. 21(4), 270-295.
• Öcal, K. (2015). Rekreasyonda kariyer planlama, insan kaynakları yönetimi ve öz liderlik stratejileri (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Muğla.
• Özsoy, İ. (2012). Örgüt iklimi, öz liderlik ve iş tatmininin ar-ge performansına etkisi: Savunma sanayisinde bir araştırma (Yayınlanmamış doktora tezi). Kara Harp Okulu, Savunma Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Semerci, N., Güney, K., Alper-Ay, F. ve Semerci, Ç. (2010). Classroom teacher candidates self-leadership behaviour. African Journal of Business Management. 4(7),1381-1385.
• Senger, K. (2014). Öğretmenlerin liderlik yönetimi algılarının incelenmesi: Kars ili örneği (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Kafkas Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kars.
• Sunay, H. (2009). Spor yönetimi. Ankara: Gazi Kitabevi.
• Türköz, T. (2010). Çalışanların öz-liderlik algısının izlenim yöntemi taktiklerini kullanımlarına olan etkileri: Savunma sanayinde uygulamalı bir araştırma (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Kara Harp Okulu, Savunma Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Uğurluoğlu, Ö. (2010). Kendi kendine liderlik stratejileri üzerine bir araştırma. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 24(1). 175-191.
• Yetim, A. (2002). Başarılı bir spor yöneticisinin özellikleri. Ankara G.Ü. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi. 7(1), 15-18.
• Yetim, A. ve Şenel, Ö. (2001). Türkiye’de spor yöneticisi yetiştirme faaliyetlerinin görünümü. Milli Eğitim Dergisi. 150, 40-45.
• Zyl, E. V. (2008). The relation between stres and self-leadership characteristic samong a group of first-line supervisors working in a state organisation. Tydskrifvir Geesteswetenskappe, Jaargang, 48(4), 454-466.