Tendencies In The Graduate Thesis Written About The Play In Disabled Children

Yıl 2019, Cilt: 2 Sayı: 4, 44 - 57, 25.12.2019

Figen Gürsoy , Fatih Aydoğdu , Burçin Aysu , Neriman Aral

https://doi.org/10.36731/cg.658991

Cited By: 5

Öz

Engelli Çocuklarda Oyun İle İlgili Yapılan Lisansüstü Tezlerdeki Eğilimler

Öz

Bu çalışmanın amacı, 1997-2018 yılları arasında engelli çocuklarda oyun üzerine yapılan lisansüstü tezlerin çeşitli değişkenler açısından incelenmesidir. Engelli çocuklarda oyun alanında hazırlanan lisansüstü tezler; yıllara, üniversitelere, enstitülere, engel türüne, araştırma türüne ve araştırma modeline göre değerlendirilmiştir. Araştırmanın çalışma grubunu, 1997-2018 yılları arasında YÖK Tez Dokümantasyon Merkezine kayıtlı elektronik ortamda ulaşılabilen engelli çocuklarda oyun üzerine hazırlanmış 37 yüksek lisans, 9 doktora tezi ve 1 uzmanlık tezi olmak üzere toplam 47 tez oluşturmaktadır. Araştırma verileri, nitel araştırma veri toplama yöntemlerinden doküman incelemesi tekniği kullanılarak toplanmıştır. Araştırma verileri, betimsel analiz yöntemiyle çözümlenmiş, alt problemler ölçüt alınarak değerlendirilmiş, tablolaştırılarak sayısal olarak ifade edilmiştir. Çalışma sonucunda; engelli çocuklarda oyun alanında yapılan tezlerin en çok2016, 2017 ve 2018 yıllarında hazırlandığı, engelli çocuklarda oyun alanında yazılan tezlerde özellikle 2013 yılından sonra artış yaşandığı görülmüştür. Engelli çocuklarda oyun alanında yapılan lisansüstü tezlerin en fazla Anadolu ve Gazi Üniversitesinde hazırlandığı belirlenmiştir. Engel türlerinden en çok otizmli çocuklarla ilgili çalışmaların yapıldığı saptanmıştır. Çalışmaların çoğunluğunun deneysel desenle yürütüldüğü ve daha çok nicel yöntemle yürütüldüğü görülmüştür. Engelli çocuklarda oyun alanında son yıllarda lisansüstü tezlerde artış yaşanmasına rağmen, ortopedik engelli, dikkat eksikliği ve hiperaktivite ve işitme engelli çocuklarda oyun alanında yapılan çalışmaların sınırlı sayıda olduğu belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Engelli, oyun, lisansüstü tezler

Kaynakça

• Aksoy, A.B. (2018). Erken çocukluk döneminde oyun ve oyunun gelişimsel katkıları. Erken çocukluk döneminde oyun (Ed. Aksoy, A. B.,& Çiftçi, H. D.). Pegem Atıf İndeksi, 2-17.
• Aslan, Ö. M. (2017). 36-71 Aylık Çocuklar İçin Oyun Davranış Ölçeğinin Geliştirilmesi: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Kastamonu Eğitim Dergisi, 25(3), 897-910.
• Aykara, A. (2017) Çocuk Merkezli Oyun Terapisinin Engelli Çocuklara Yönelik Sosyal Hizmet Uygulamaları Açısından Önemi. Toplum ve Sosyal Hizmet, 28(1), 169-186.
• Besio, S.,Stancheva-Popkostadınova, V. (2018). Supporting Play ForTheSake Of Play InChildrenWithDisabilities. Supportİng Play ForTheSake Of Play InChildrenWithDisabilities, 7.
• Brown, M.,&Bergen, D. (2002). Play andsocialinteraction of childrenwithdisabilities at learning/activitycenters in an inclusivepreschool. Journal of Research in ChildhoodEducation, 17(1), 26-37
• Childress, D. C. (2011). Play behaviors of parentsandtheiryoungchildrenwithdisabilities. Topics in EarlyChildhood Special Education, 31(2), 112-120.
• Çiftçi, E. K.,& Aydın, D. (2017). Engelli Çocuk ve Oyun. Türkiye Klinikleri PediatricNursing-Special Topics, 3(3), 176-184.
• Fırat, M., Yurdakul, I. K., & Ersoy, A. (2014). Bir eğitim teknolojisi araştırmasına dayalı olarak karma yöntem araştırması deneyimi. Eğitimde Nitel Araştırmalar Dergisi, 2(1), 64-85.
• Kanmaz, T. (2017). Hareketli Oyun Eğitim Programının Okul Öncesi Kaynaştırma Eğitimi Alan Ortopedik Engelli Çocukların Kaba Motor Becerilerine Etkisinin İncelenmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), G.Ü. Eğitim Bilimleri Enstitüsü:Ankara.
• Kaytez, N.,Durualp, E. (2014). Türkiye’de okul öncesinde oyun ile ilgili yapılan lisansüstü tezlerin incelenmesi. Uluslararası Türk Eğitim Bilimleri Dergisi , (2) , 110-122.
• Leff, S. S.,Costigan, T. ve Power, T. J. (2004). Using participatory-actionresearchtodevelop a playground-basedprevention program. Journal of School Psychology, 42, 3–21.
• Metin, Ş. (2013). Türkiye’de Okul öncesinde kaynaştırmaya ilişkin yapılan çalışmaların incelenmesi. Bayburt Eğitim Fakültesi Dergisi, 8 (1) , 146-172.
• Metin, N., Şahin, S. ve Şanlı, E. (1999). Okul öncesi düzeyde ve dört-dokuz yaş grubundaki zihinsel engelli çocukların tercih ettikleri oyun köşeleri ve oynadıkları oyun tiplerinin incelenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 2(3), 14-24.
• Movahedazarhouligh, S. (2018). Teachingplayskilstochildrenwithdisabilities: Research-basedinterventionsandpractices. EarlyChildhoodEducationJournal, 46(6), 587-599.
• Tashakkori, A. &Teddlie, C. (2003). Thepastandfuture of mixedmethodsresearch: Fromdatatriangulationtomixed model designs. In A. Tashakkori ve C. Teddlie (Eds.). Handbook of Mixed Methods in SocialandBehavioralResearch, (pp. 671-701). ThousandOaks, CA: Sage.
• Ulutaşdemir, N. (2007). Engelli çocuklarda iletişim ve oyunun önemi. Fırat Sağlık Hizmetleri Dergisi, 2(5), 36-51.
• Yaman, D. (2019). Oyunun Özel Gereksinimli Çocukların Sosyal Gelişimine Etkisi Hakkındaki Öğretmen Görüşleri. Yüksek Lisans Tezi. Yakın Doğu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Lefkoşa.
• Yıldırım, A. ve Şimşek H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.