Akademisyenlerin Sendikalaşma Eğilimlerinin İş Tatmini Üzerine Etkisi: Necmettin Erbakan Üniversitesi Örneği

Yıl 2018, Cilt: 9 Sayı: 2, 61 - 74, 17.12.2018

Esin Ceylan , Ahmet Diken

Öz

Emeğin örgütlenmesi bağlamında sendikal faaliyetler ilk
olarak işçi düzeyinde oluşmuştur. Ancak zaman içerisinde kamu sektöründe
çalışan memurların da örgütlenmesi ile birlikte kamu sendikacılığı gelişmiştir.
Çalışmanın amacı, akademisyenlerin sendikaya üye olup olmama durumlarının iş
tatmini üzerine etkisini belirlemektir. Araştırma verilerinin elde edilmesinde
katılımcıların demografik özeliklerini belirlemek için kişisel bilgi formu ve
Spector (1985) tarafından geliştirilen İş Tatmini Ölçeği kullanılmıştır. Anket
328 akademisyene uygulanmıştır.  Elde
edilen veriler SPSS 22.0 paket programında analiz edilip yorumlanmıştır. Analiz
sonucunda sendikaya üye olan ve sendikaya üye olmayan akademisyenlerin iş
tatmini düzeylerinin farklı olduğu sonucuna varılmıştır. 

Anahtar Kelimeler

Akademisyen, Sendika, İş Tatmini

Kaynakça

• Adal, Z. (2013). İnsan Kaynakları Yönetiminin Hukuki Boyutları. (Ed.) Sadullah, Ö.,Uyargil, C., Acar, A.C. vd., İnsan Kaynakları Yönetimi (Yenilenmiş 6. Baskı) (s. 497-621). İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım.
• Agho, A., Mueller C. ve Price J. (1993). Determinants of Employee Job Satisfaction:An Empirical Test of a Causal Model. Human Relations, 46 (8), 1007-1027.
• Akşit, N. (2010). Çalışanların İş Doyumunu Etkileyen Bireysel ve Örgütsel Faktörler İle Sonuçlarına İlişkin Kavramsal Bir Değerlendirme. Türk İdare Dergisi. 467, 31-51.
• Altunoğlu, A. E. ve Karaman, F. (2005). İş Tatmini ve Organizasyon Yapısı: Kamu Üniversiteleri Üzerine Ampirik Bir İnceleme. H.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 23(2), 83-97.
• Artan, S. (1981). Ücret Yönetimi ve Türkiye’de Uygulama. Eskişehir: İ.T.İ.A. Akademik Yayını.
• Aşan, Ö. ve Erenler, E. (2008). İş Tatmini ve Yaşam Tatmini İlişkisi. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 13(2), 203-216.
• Ataay, İ. D. ve Acar, A. C. (2013). Ücret Yönetimi. (Ed.) Sadullah, Ö.,Uyargil, C., Acar, A.C. vd., İnsan Kaynakları Yönetimi (Yenilenmiş 6. Baskı) (s. 497-621). İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım.
• Baş, T. (2002). Öğretim Üyelerinin İş Tatmin Profillerinin Belirlenmesi. Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 17(2), 19-37.
• Bingöl, D. (2016). İnsan Kaynakları Yönetimi (Güncellenmiş 10. Baskı). İstanbul: Beta Yayınları.
• Can, H. Kavuncubaşı, Ş. ve Yıldırım, S. (2012). Kamu ve Özel Kesimde İnsan Kaynakları Yönetimi (7. Baskı). Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Davis, K. (1981). Human Behavior at Work (6th Edition). New Delhi: TATA McGraw-Hill Publishing Company Ltd.
• Davis. K. (1982). İsletmede İnsan Davranışı (5. Baskı). (Çev: K. Tosun). İstanbul: İstanbul Matbaası.
• Ergeneli, A. ve Eryiğit, M. (2001). Öğretim Elemanlarının İş Tatmini: Ankara’da Devlet ve Özel Üniversite Karşılaştırması. H.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 19 (2), 159-178.
• Ertürk, M. (2011). İnsan Kaynakları Yönetimi. İstanbul: Beta Yayınları.
• Filizöz, B. ve Koparan, E. (2016). Örgütsel Vatandaşlık ve Örgütsel Kimlik İlişkisi: Sendikal Bağlamda Akademisyenler Üzerine Bir Araştırma. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 30(5), 1225-1240.
• Gülmez, M. (1988). Sendikal Hakların Uluslararası Kuralları ve Türkiye. Ankara: TODAİE Yayını.
• Koçoğlu, C. M. (2015). Akademik Personelin İş Tatmin Düzeylerinin Ölçülmesi. Sosyal Bilimler Araştırma Dergisi, 5(13), 16-35.
• Lam, S. S. K. (1995). Quality Management and Job Satisfaction: An Empirical Study, International Journal Of Quality and Reliability Management, 12 (4), 72-78.
• Locke, E.A. (1976). The Nature and Causes of Job Satisfaction, M.D. Dunnette (Ed.) Handbook of Industrial and Organizational Psychology, (297–349). Chicago, IL: Rand McNally.
• Luthans, F. (1995). Organizational Behavior (7th Edition.). New York: McGraw-Hill, Inc
• Luthans, F. (2011). Organizational Behavior: An Evidence-Based Approach (12th Edition), New York: McGraw-Hill/Irwin
• Hotamışlı, M. ve Ağca, V. (2010). Öğretim Elemanları İş Tatmin Düzeylerinin Demografik Özelliklere Göre Değişmesi: Türkiye’de Kamu ve Vakıf Üniversitelerinde Karşılaştırmalı Bir Araştırma. Sosyal Bilimler Dergisi, 12(2), 95-118.
• Mahiroğulları, A. (2016). Dünyada ve Türkiye’de Sendikacılık (Gözden Geçirilmiş 3. Baskı). Bursa: Ekin Yayınevi.
• Mahiroğulları, A. (2017). Osmanlı’dan Günümüze Türk Sendikacılık Tarihi (İşçi ve İşveren Sendikacılığı) (Güncellenmiş 2. Baskı). Sivas: Özlem Kitabevi.
• Özgen, H., Öztürk, A. ve Yalçın, A. (2005). İnsan Kaynakları Yönetimi. Adana:Nobel Yayınları.
• Özkalp, E. (2013). Duygular, Tutumlar ve İş Tatmini. (Ed.) Kırel, A. Ç. ve Ağlargöz, O. Örgütsel Davranış. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları
• Price, J.L. ve Mueller, C.W. (1981). Professionals Turnover: The Case of Nurses. New York: SP Medical and Scientific.
• Riley, N. M. (1997). Determinants of Union Membership. A Review. Labour, 11(2), 265-301.
• Sabuncuoğlu, Z. (2013). İnsan Kaynakları Yönetimi (7. Baskı). İstanbul: Beta Yayıncılık.
• Sarıkaya, M. (2002). İşletmelerin Spor Kulübü Kurmalarının İş Tatmini Üzerine Etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Erzurum: AÜSBE.
• Schultz, D.P. ve Schultz, S.E. (2005). Psychology And İndustry Today (9th Edition).New York: Macmillan Publishing.
• Serinkan, C. ve Bardakçı, A. (2009). Pamukkale Üniversitesi’ndeki Akademik Personelin İş Tatminleri ve Tükenmişlik Düzeylerine İlişkin Bir Araştırma. Sosyal Bilimler Dergisi, 21, 115-132.
• Spector, P. E. (1985). Measurement of Human Service Staff Satisfaction: Development of The Job Satisfaction Survey. American Journal of Community Psychology, 13, 693-713.
• Spector, P. E. (1997). Job Satisfactions Application, Assessment, Cause and, Consequences, California: Page Publicansions.
• Toker, B. (2007). Demografik Değişkenlerin İş Tatminine Etkileri: İzmir’deki Beş ve Dört Yıldızlı Otellere Yönelik Bir Uygulama. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 8(1), 92-107
• Tokol, A. (2000). Sosyal Politika (İkinci Baskı). Bursa: Vipaş Yayınları.
• Tortop, N., Aykaç, B., Yayman, H. ve Özer, M. A. (2017). İnsan Kaynakları Yönetimi (Gözden Geçirilmiş 7. Basım). Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Turan, G. (2000). Türkiye’de Kamu Sendikacılığı. Kamu İşletmeleri İşverenleri Sendikası (KAMU-İŞ) İş Hukuku ve İktisat Dergisi, 6 (1).
• Turan, K. (1999). Dünya'da ve Türkiye'de Kamu Görevlileri Sendikalarının Hukuki Gelişmeleri. Kamu - İş Dergisi, 4(4). Erişim: http://www.sosyalsiyaset.net/documents/kamil_turan_2.htm
• Tutum, C. (1972). Türkiye’de Memur Güvenliği. Ankara: TODAİE Yayınları.
• Yazıcıoğlu, Y. ve Erdoğan, S. (2014). Bilimsel Araştırma Yöntemleri.Ankara: Detay Yayıncılık.
• Yelboğa, A. (2009). Validity And Reliability of the Turkish Version of the Job Satisfaction Survey. World Applied Sciences Journal, 6(8), 1066-1072.
• Yılmazer, A. (2013). İnsan Kaynakları Yönetimi ve Örnek Olaylar (3. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• 1982 Türkiye Cumhuriyeti Anayasası.
• 4688 Sayılı Kamu Görevlileri Sendikaları ve Toplu Sözleşme Kanunu.
• 5018 Sayılı İşçi ve İşveren Sendikaları ve Sendika Birlikleri Hakkında Kanun.
• 6356 Sayılı Sendikalar ve Toplu İş Sözleşmesi Kanunu.