Profesyonel Futbol Antrenörlerinin Yenilikçi Davranışlarının Farklı Değişkenler Açısından İncelenmesi

Yıl 2024, Cilt: 7 Sayı: 3, 105 - 122, 31.10.2024

Anıl Siyahtaş , Selçuk Bora Çavuşoğlu

Öz

Amaç: Hiç şüphesiz antrenörler futbolun en önemli paydaşları arasındadır. Bireysel yenilikçilik davranışı ise tüm alanlarda olduğu gibi modern futbolun da vazgeçilmez olgusudur. Bu doğrultuda araştırmanın amacı, profesyonel futbol antrenörlerinin yenilikçilik davranışlarını farklı değişkenler çerçevesinde incelemektir.
Yöntem: Çalışma, nicel araştırma yöntemlerinden betimsel tarama modeline uygun tasarlanmıştır. Araştırma grubunu Türkiye Futbol Federasyonu’na (TFF) kayıtlı ve araştırmaya dâhil edilme kriterlerini karşılayan antrenörler oluşturmaktadır (n=429). Araştırmanın verileri Nisan-Mayıs 2024 tarihleri arasında Kişisel Bilgi Formu (KBF) ve Bireysel Yenilikçilik Ölçeği (BYÖ) ile toplanmıştır. Normal dağılım göstermeyen verilerin analizinde Mann-Whitney U ve Kruskal-Wallis testleri uygulanmıştır.
Bulgular: Tamamı erkeklerden oluşan antrenörlerin yaş ortalaması 45,14 (±9,65) olarak tespit edilmiştir. Yüksek düzeyde yenilikçi olan futbol antrenörlerinin “Öncü” sınıfında yer aldıkları saptanmıştır (x̄=72,64±8,03). Antrenörlerin yaş kuşakları, lisans düzeyi, eğitim, gelir, deneyim ve sertifikaya sahip olma durumları ile bireysel yenilikçilik davranışları arasında anlamlı farklılıklar bulunmuştur (p<0,05).
Sonuç: Baby Boomers (1946-1964)” kuşağındaki antrenörlerin değişime direndikleri, çeşitli faktörlerin yenilikçilik düzeyini etkilediği tespit edilmiştir. Gelişen futbol dünyasında antrenörlerin yeniliği benimsemeleri gerekmektedir.

Anahtar Kelimeler

Futbol Antrenörleri, Yaş Kuşakları, Bireysel Yenilikçilik Davranışı

Investigation of Innovative Behaviors of Professional Football Coaches in Terms of Different Variables

Öz

Purpose: Undoubtedly, coaches are among the most important stakeholders in football. Individual innovation behavior is an indispensable phenomenon in modern football as in all fields. Accordingly, the aim of this study is to examine the innovative behaviors of professional football coaches within the framework of different variables.
Method: The study was designed in accordance with the descriptive survey model, one of the quantitative research methods. The research group consists of coaches registered with the Turkish Football Federation (TFF) and meeting the criteria for inclusion in the study (n=429). The data of the research were collected between April and May 2024 with the Personal Information Form (PIF) and the Individual Innovation Scale (IIS). Mann-Whitney U and Kruskal-Wallis tests were applied to analyze the data that did not show normal distribution.
Results: The average age of the coaches, who were all male, was determined as 45.14 (±9.65). It has been determined that football coaches who are highly innovative are in the “Early Adopters” class (x̄=72,64±8,03). A significant differences was found between the age generations, license level, education, income, experience and having a certificate and individual innovativeness levels of coaches (p<0.05).
Conclusion: It has been determined that coaches in the “Baby Boomers (1946-1964)” generation resist change and that various factors affect the level of innovation. In the evolving world of football, coaches need to embrace innovation.

Anahtar Kelimeler

Football Coaches, Age Generations, Individual Innovative Behavior

Kaynakça

• Akgün N, Sarıbudak D. (2023). Okul yöneticilerinin algıladıkları dönüşümsel liderlik davranışları ile bireysel yenilikçilik düzeyleri arasındaki ilişki. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 23(1), 495-519.
• Atılgan D, Tükel Y. (2021). Antrenör ve beden eğitimi öğretmenlerinin bireysel yenilikçilik algıları. Ekev Akademi Dergisi. (86), 171-190.
• Atlı Y. Mazman Akar, S.G. (2019). Sınıf öğretmenlerinin bireysel yenilikçilik özellikleri ile derste teknoloji kullanımına yönelik eğilimleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Uşak Üniversitesi Eğitim Araştırmaları Dergisi. 5(2), 1-31.
• Baki Y. (2023). Türkçe öğretmeni adaylarının bireysel yenilikçilik özellikleri. International Journal of Language Academy. 11(3), 100-125.
• Baksi A, Sürücü HA, Kurt G. (2020). Hemşirelerin bireysel yenilikçilik davranışları ve bu davranışları etkileyen faktörlerin incelenmesi. Acıbadem Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi. 11(2), 310-315.
• Başoğlu M. Durmaz Edeer A. (2017). X ve Y kuşağındaki hemşirelerin ve hemşirelik öğrencilerinin bireysel yenilikçilik farkındalıklarının karşılaştırılması. Gümüşhane Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi. 6(4), 77-84.
• Büyüköztürk Ş. Çakmak EK. Akgün ÖE. Karadeniz Ş. Demirel F. (2014). Bilimsel araştırma yöntemleri. (18. Baskı) Ankara: Pegem Akademi.
• Campagnola M. (2017). Examining the relationship between communication apprehension and individual innovativeness in managers. Ph.D. Thesis. Walden University.
• Coklar AN. (2012). Individual Innovativeness Levels of Educational Administrators. Digital Education Review. 22, 100-110.
• Çetin D. Bülbül T. (2017). Okul yöneticilerinin teknostres algıları ile bireysel yenilikçilik özellikleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 17(3), 1241-1264.
• Demir A. Sertbaş K. Sivrikaya K. (2020). Sporda inovasyon ölçeği’nin (SİÖ) Türkçe’ye uyarlama çalışması. Eurasian Research in Sport Science. 5(1), 16-25.
• Demir Başaran S. Keleş S. (2015). Yenilikçi Kimdir? Öğretmenlerin Yenilikçilik Düzeylerinin İncelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 30(4), 106-118.
• Demirel Y. Seçkin Z. (2008). Bilgi ve bilgi paylaşımının yenilikçilik üzerine etkileri. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 17(1), 189-202.
• Demirkıran M. Esen E. (2023). Akademisyenlerin sanal kaytarma davranışlarının iş stresine etkisinin kuşaklar üzerinden incelenmesi. İstanbul İktisat Dergisi. 73(1), 473-512.
• Deniz Akan D. Koşar Şahin C. Sevgi Doğan E. Dedeli Caydam Ö. Çınar Pakyüz S. (2023). Akademisyen hemşirelerin bireysel yenilikçilik özelliklerinin ve iş doyumlarının kuşaklara göre karşılaştırılması. İnönü Üniversitesi Sağlık Hizmetleri Meslek Yüksek Okulu Dergisi. 11 (2), 1358-1371.
• Gök Uğur H. Aksu, D., & Hakyemez, A., (2020). Hemşirelerin inovasyona bakış açıları ile bireysel yenilikçilik durumları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Samsun Sağlık Bilimleri Dergisi. 5(2), 128-134.
• Gündoğdu F. Sunay H. (2012). İnovasyon ve Türk spor yönetiminde inovasyon uygulamaları. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 10(2), 61-66.
• Hite JM. Williams EJ. Hilton SC. Baugh SC. (2006). The role of administrator characteristics on perceptions of innovativeness among public school administrators. Education and Urban Society. 38(2), 160-187.
• Hurt HT. Joseph K. Cook CD. (1977). Scales for the measurement of innovativeness. Human Communication Research. 4, 58-65.
• Karadağ TF. (2018). Türkiye’deki spor federasyonları çalışanlarının örgütsel öğrenme ve bireysel yenilikçilik profillerinin incelenmesi. Doktora Tezi. Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
• Kayasandık AE. (2017). Öğretmenlerin bireysel yenilikçilik ve değişime hazır olmalarının algılanan örgütsel destek ile ilişkisi: Samsun’da bir çalışma. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi. 5 (54), 511-527. Kılıçer K. (2011). Bilgisayar ve öğretim teknolojileri eğitimi öğretmen adaylarının bireysel yenilikçilik profilleri. (Yayımlanmamış doktora tezi). Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Kılıçer K. Odabaşı HF. (2010). Bireysel yenilikçilik ölçeği (BYÖ): Türkçeye uyarlama, geçerlik ve güvenirlik çalışması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 38: 150-164.
• Martín P. Potočnik K. Fras AB. (2017). Determinants of students’ innovation in higher education. Studies in Higher Education. 42(7), 1229-1243.
• Ocak S. (2023). Beden eğitimi ve spor öğretmenlerinin bireysel yenilikçilik ve dijital yerlilik düzeylerinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Ardahan Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü.
• Özaydın E. (2022). Pazarlama çalışanlarının bireysel yenilikçilik düzeylerinin incelenmesi. Tokat Gaziosmanpaşa Üniversitesi Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, 17(2), 150-159.
• Rogers ME. (1995). Diffusion of innovations (Fifth Edition). New York: Free Press.
• Sarı E. Titrek O. (2018). Okul yöneticilerinin sosyal ağları kullanım amaçları ile bireysel yenilikçilik (inovasyon) düzeyleri arasındaki ilişki. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18(4), 2298-2320.
• Schermelleh-Engel K. Moosbrugger H. Müller H. (2003). Evaluating the fit of structural equation models: Tests of significance and descriptive goodness-of-fit measures. Methods of Psychological Research Online. 8 (2), 23-74.
• Sertkaya ÖB. Bodur G. (2024). Farklı kuşaklardaki hemşirelerin bireysel yenilikçilik düzeyleri ile yaşam boyu öğrenme eğilimleri arasındaki ilişki. Sağlık ve Hemşirelik Yönetimi Dergisi. 11(1), 108-118.
• Tabachnick BG. Fidell LS. (2013). Using multivariate statistics, Pearson Education.
• Tosun-Tunç G. Sevilmiş A. (2019). Sporda inovasyon: Bir derleme çalışması. Türk Spor Bilimleri Dergisi. 2(1), 39-46.
• Tuna Ö. (2021). Örgüt kültürü tiplerinin bireysel yenilikçilik üzerine etkisi. Doğuş Üniversitesi Dergisi. 22(1), 199-218.
• Uzkurt C. (2008). Pazarlamada değer yaratma aracı olarak yenilik yönetimi ve yenilikçi örgüt kültürü. İstanbul: Beta Basım A.Ş.
• Williams KC. Page RA. (2011). Marketing to the generations. Journal of Behavioral Studies in Business. 3(1), 37-53.
• Williams KC. Page RA. Petrosky AR. Hernandez EH. (2010). Multi-generational marketing: Descriptions, characteristics, lifestyles, and attitudes. The Journal of Applied Business and Economics. 11(2), 21.
• Yapıcı İÜ. Kaya S. (2020). Biyoloji öğretmenlerinin bireysel yenilikçilik düzeylerinin incelenmesi (Diyarbakir İli Örneği). Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi. 19(73), 348-362.
• Yeğin H.İ. (2017). İlahiyat fakültesi öğrencilerinin bireysel yenilikçilik düzeyleri. AİBÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 17(4), 239-262.
• Yılmaz R. Beşkaya YM. (2018). Eğitim yöneticilerinin yaşam boyu öğrenme eğilimleri ile bireysel yenilikçilik düzeylerinin incelenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi. 51(1), 159-181.
• Yuan F. Woodman RW. (2010). Innovative Behavior In The Workplace: The Role Of Performance And Image Outcome Expectations. Academic Management Journal. 53(2), 323- 342.
• Yurtoğlu Çağlayan E. (2021). Basketbol antrenörlerinde bireysel yenilikçilik ve iş performansı ilişkisinin incelenmesi. Yüksek Lisans. Kafkas Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
• Zemke R. Raines C. Filipczak B. (2013). Generations at Work: Managing the Clash of Boomers, Gen Xers, and Gen Yers in the Workplace, 2nd Ed., Amacom, USA.