There are some verses in the Qur'an that can be understood at first glance to mean that Allah Almighty knew certain things afterwards. Based on such verses, it has been claimed that Allah Almighty knew the voluntary acts of the slaves afterwards. This view, whose historical origin goes back to Cehmiyya, is defended by Abdülaziz Bayındır today. Adopting an approach that understands and explains the verses he refers to as the main reference on the subject, Abdülaziz Bayındır argues that the thirty-first verse of the chapter of Muhammad and other verses with a similar notion indicate that Allah does not know beforehand the optional actions of His servants. In this study, the rational and narrative evidences that Bayındır presented as a justification for his views were examined within the framework of the basic procedural principles of the science of tafsir. In our study, the method of analysis and criticism has been adopted. While interpreting the verses that Bayındır examined as a basis for his thesis, the method he put forward was verified through different verses, and it was seen that this method did not offer an accurate and authentic methodology of understanding and interpretation. It has been seen that the verses that Bayındır put forward as a basis for his thesis do not indicate that Allah knows the voluntary actions of the servants afterwards, but that he reveals what he knows in his pre-eternal knowledge.
Kur'ân-ı Kerim'deki bazı ayetler ilk bakışta Cenâb-ı Hakk'ın bir takım şeyleri sonradan bilmekte olduğu şeklinde anlaşılabilecek yapıdadır. Bu gibi ayetlerden hareketle Cenâb-ı Hakk'ın kulların irâdî fiillerini sonradan bildiği öne sürülmüştür. Tarihi kökeni Cehmiyye'ye kadar uzanan bu görüş günümüzde Abdülaziz Bayındır tarafından savunulmaktadır. Konuyla ilgili temel referans olarak gösterdiği ayetleri zahiri anlamları üzerinden anlayan ve açıklayan bir yaklaşımı benimseyen Abdülaziz Bayındır, başta Muhammed sûresinin otuz birinci ayeti ile benzer mefhumdaki diğer ayetlerin Allah'ın kulların ihtiyârî fiillerini önceden bilmediğine delâlet ettiğini öne sürmektedir. Bu çalışmada tefsir ilminin temel usûl kaideleri çerçevesinde Bayındır'ın görüşlerine gerekçe olarak sunduğu aklî ve naklî deliller incelenmiştir. Çalışmamızda tahlîl ve eleştiri yöntemi benimsenmiştir. Bayındır'ın tezine dayanak olarak incelediği ayetleri yorumlarken ortaya koyduğu usûlün farklı ayetler üzerinden sağlaması yapılmış, bu usûlün isabetli ve sahih bir anlama ve yorumlama metodolojisi sunmadığı görülmüştür. Bayındır'ın tezine dayanak olarak öne sürdüğü ayetlerin Allah'ın kulların irâdî fiillerini sonradan bildiğine değil, ezelî ilminde bildiği şeyleri ortaya çıkarmasına delâlet ettiği görülmüştür.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Din Araştırmaları |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 14 Haziran 2023 |
Yayımlanma Tarihi | 15 Haziran 2023 |
Gönderilme Tarihi | 15 Ocak 2023 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023 Cilt: 27 Sayı: 1 |
Cumhuriyet İlahiyat Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.