Mentality of Religious Officers and Its Results in the Profession

Yıl 2015, Cilt: 19 Sayı: 2, 243 - 272, 15.12.2015

Şaban Erdiç

https://doi.org/10.18505/cuifd.57737

Cited By: 1

Öz

Religious officers begin their carrier mostly from rural, partly from urban social environment.  When considered their social features as a whole, there is closeness in their ideological and intellectual approaches instead of difference. Religious officers have been seen as reflecting figures of the codes of their socio-cultural and economical environments and according to these codes they behave. These structures of mentality certainly can function in their socialization and integration to the society which they come from, but this mentality accommodates serious problems in the conditions of modern society.

Anahtar Kelimeler

Religious Affairs, Religious Officers, Mentality

Din Görevlisinin Zihniyet Dünyası ve Bunun Mesleki Sonuçları

Öz

Din görevlileri büyük oranda kırsal, belli ölçüde de kentsel özellikler taşıyan toplum çevrelerinden mesleğe atılmışlardır. Ancak onların genel toplumsal özellikleri bir arada düşünüldüğünde, aralarında bir farklılıktan daha çok ideolojik ve entelektüel bir yakınlaşmanın olduğu görülür. Din görevlileri genel anlamda zihniyet bakımından kendi sosyokültürel ve ekonomik çevrelerinin şifrelerini yansıtan tutum, tavır ve davranış kalıpları içinde görülmüşlerdir. Şüphesiz bu zihniyet yapısı, içinden geldikleri toplumsal çevrelerin dini toplumsallaşma ve bütünleşmelerinde fonksiyonel olabilirse de modern toplumun içinde bulunduğu şartlar, talepler bağlamında önemli problemleri içinde barındırmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Dini Teşkilat, Din Görevlileri, Zihniyet

Kaynakça

• Akgül Mehmet, Türkiye’de Din ve Değişim, İstanbul: Ötüken Yayınları, 2002.
• Akşit Bahattin, “Türkiye’de İslami Eğitim: Osmanlı’nın Son Dönemlerinde Medrese Reformu ve Cumhuriyet’te İmam-Hatip Okulları”, (ed. Richard Tapper), Çağdaş Türkiye’de İslam, İstanbul: Sarmal Yayınları, 1991.
• Arslan Mustafa, “Din Görevlilerinin Tutumlarında Halk İnançları Unsurları: Uygulamalı Bir Araştırma”, Isparta: Tabula Rasa, c. 10, 2004.
• Arslan Mustafa, “Yaygın Halk İnanışları ve Din hizmetleri”, 1.Din Hizmetleri Sempozyumu-2007”, Ankara: DİB Yayınları, c. 2, 2008.
• Arslan Mustafa, Türk popüler Dindarlığı, İstanbul: Dem Yayınları, 2004.
• Erdiç Şaban, Sosyo-kültürel Değişme ve Din İlişkileri –Yuva Kasabası Örneği-, Y.Lisans Tezi, Kayseri: ERÜ SBE, 2001.
• Freyer Hans, Din Sosyolojisi, (çev:Turgut Kalpsüz), Ankara: AÜİF Yayınları, 1964.
• Gellner Ernest, “Postmodernizm, Akıl ve Din”, (çev: Yusuf Kaplan), Bilgi ve Hikmet, Güz-1993, S:4.
• Gezgin M. Fikret, Sosyal Yapı Açısından Genel Sosyoloji –Köy Sosyolojisi İlişkileri, İstanbul: İÜ Basımevi, 1997.
• Günay Ünver, Din Sosyolojisi, İstanbul: İnsan Yayınları, 1998.
• Günay Ünver, Erzurum ve Çevre Köylerinde Dinî Hayat, İstanbul: Erzurum Kitaplığı, 1999.
• İnalcık Halil, Devlet-i Âliye-I, İstanbul: İş Bankası Yayınları, 2009.
• Kıray Mübeccel B., Değişen Toplum Yapısı, Ankara: Bağlam Yayınları, 1998.
• Okumuş Ejder, Gösterişçi Dindarlık, İstanbul: Ark Yayınları, 2005.
• Subaşı Necdet, “Türk(iye) Dindarlığı: Yeni Tipolojiler”, İslamiyat (2002), c. 5, sy. 4.
• Subaşı Necdet, Gündelik Hayat ve Dinsellik, İstanbul: İz Yayınları, 2004.
• Tatlı Adem, Sarıcık Murat, Küçükköy Beldesi’nin Tarihi ve Sülaleleri, Isparta: Tuğra Ofset, 2002.
• Türkdoğan Orhan, Köy Sosyolojisinin Temel Sorunları, İstanbul: Dede Korkut Yayınları, 1977.
• Türkdoğan Orhan, Yoksulluk Kültürü, Erzurum: AÜ Yayınları, 1974.
• Ülgener Sabri F., İktisadi Çözülmenin Ahlak ve Zihniyet Dünyası, İstanbul: Derin Yayınları, 2006.
• Ülgener Sabri F., Zihniyet Aydınlar ve İzmler, İstanbul: Mayaş Yayınları, 1983.
• Wolf Erik R., Köylüler (çev:Abdülkerim Sönmez), Ankara: İmge Kitabevi, 2000.
• Yavuz Hilmi, Türkiye’nin Zihin Tarihi, İstanbul: Timaş Yayınları, 2009.
• Yel Ali Murat, “Bourdieu ve Din Alanı: Sermaye, İktidar, Modernlik”, Ocak ve Zanaat, (der: Güney Çeğin, Emrah Göker vd.), İstanbul: İletişim Yayınları, 2007.
• Yel Ali Murat, “İslam’da Büyük ve Küçük Gelenekler”, (çev: Ali Coşkun), Bilgi ve Hikmet, S:10, Bahar-1995.