Amaç: Bu çalışmada, 40 dakikalık sabit submaksimal bir egzersiz sırasında, farklı aerobik kapasiteye sahip sedanter ve sporcu bireylerin maksimal yağ oksidasyon hızlarına ait değişimlerin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem: Çalışmaya rekreasyonel düzeyde spor yapan (n=11) ve sedanter olan (n=10) toplam 21 erkek katıldı. Katılımcıların egzersiz testleri yürüme bandında (Cosmed), gerçekleştirildi. Yağ oksidasyon hızları ve egzersize verdikleri metabolik cevaplar indirekt kalorimetri ile ölçüldü (Quark CPET). Tüm katılımcılara, maksimal performans testi, yağmaks testi ve 40dk yürüme testi olmak üzere üç farklı test uygulandı.
Bulgular: Sporcu gruba ait zirve oksijen tüketim değeri, % yağ ve % kas oranları, beden kitle indeks değeri ve maksimal yağ oksidasyonunun elde edildiği egzersiz şiddet düzeyi ile sedanter gruba ait aynı parametre değerlerinde istatistiksel olarak anlamlı farklılıklar bulundu. Maksimal yağ oksidasyonu değerlerinde ise anlamlı bir farklılık yoktu. Diğer taraftan yağ oksidasyonu 40dk’lık sabit submaksimal egzersiz sırasında sabit kalmayarak her iki grupta da azaldı. Sporcu grupta 16dk, Sedanter grupta yaklaşık 14dk’da sabit bir düzeye ulaştı.
Sonuç: Yağ oksidasyonunu belirlemede maksimal aerobik kapasite dışında başka faktörlerin de araştırılmaya devam edilmesi oldukça önemlidir. Daha elit sporcularda yağ oksidasyon paterninin araştırılması yağ metabolizmasındaki farklı fizyolojik mekanizmaların anlaşılmasında katkıda bulunabilir.
Purpose: The aim of this study was to evaluate changes in the maximal fat oxidation rate during 40 min of continuous submaximal exercise in athletes and sedentary individuals which they have the different aerobic capacity.
Materials and Methods: Recreational athletes (n=11) and sedentary persons (n=10) were participated this study. Exercise tests were performed on a treadmill (Cosmed). Fat oxidations and metabolic responses during exercise were measured with indirect calorimetry (Quark b2). Maximal performance test, fatmax test, and a 40-minute walking test were carried out to all the participants.
Results: Essentially athletic participants’ peakVO2, body fat, body muscle percentages, body mass index, and exercise intensity of maximal fat oxidation rate were significant than sedentary person’s. But there were no significant differences between the maximal fat oxidation rates. On the other site, in both groups during submaximal continuous exercise for 40 min the fat oxidation rate was not sustained and decreased to a plateau level within the first 16 min for athletes and 14 min for sedentary participants.
Conclusion: It is important to investigate factors other than maximal aerobic capacity in determining fat oxidation. Investigating the fat oxidation pattern in more elite athletes may contribute to the understanding of the different physiological mechanisms in fat metabolism.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Tıbbi Fizyoloji |
Bölüm | Araştırma |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 29 Aralık 2019 |
Kabul Tarihi | 8 Temmuz 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 44 Sayı: Ek 1 |