Amaç: Bu çalışmanın amacı, Türk halkının oosit / sperm bağışı hakkındaki görüşlerini belirlemektir.
Gereç ve Yöntem: Tanımlayıcı kesitsel tipteki bu çalışma bir üniversite hastanesinin kadın hastalıkları ve doğum polikliniğine, kadınlar ve eşlerine veri toplama formu uygulanarak yürütüldü. Veri toplama formu katılımcıların demografik özelliklerine ve oosit/sperm bağışı hakkındaki düşüncelerine ilişkin 35 sorudan oluşmaktadır. Örnekleme çalışmaya katılmayı kabul eden 323'ü kadın, 105'i erkek toplam 428 kişi dahil edildi.
Bulgular: Kadınların %64.3’ü, erkeklerin %71.4’ü infertile çiftlerde bağışlanmış oosit/sperm kullanımını uygun bulmadığını belirtti. Katılımcıların %63.0’ü, oositler/sperm bağışçılarının ve bağışı kabul edenlerin danışmanlık alması gerektiğini söyledi. Uygun bulan kişilerin %21.5’i akraba (örneğin kızkardeşi) ve arkadaş tarafından yapılan oosit/sperm bağışını uygun bulurken, %31.8'i yabancılardan almayı uygun bulmaktadır. İlkokul mezunlarının %88.7’si, üniversite ve üzeri düzeyde mezunların %73.4'ü, çalışanların %76.7'si, gelirleri giderlerinden daha düşük olanların%86.2'si ve yaşayan çocuğu olanların %77,1'i eşlerinde çocuk sahibi olmayı engelleyen bir problem varlığında bağışlanan oosit/sperm yoluyla çocuk sahibi olmayı kabul etmeyeceklerini belirttiler.
Sonuç: Katılımcıların yarıdan fazlası, infertilitede bağışlanmış oosit/sperm yoluyla çocuk sahibi olmasını uygun bulmadığını beyan etmiştir.
Purpose: The aim of the study is to determine the views of the Turkish people on oocyte/sperm donation.
Materials and Methods: Following informed consent, a questionnaire was given to women and their spouses who presented to obstetrics and gynecology outpatient clinics of a university hospital. The data collection form consists of 35 questions about the demographics of the participants and their thoughts about oocyte / sperm donation. A total of 428 women, including 323 women and 105 men, agreed to participate in the sampling study.
Results Sixty-four-point three percent of the women and 71.4% of males found use of donated oocytes/sperms in infertile couples unacceptable. Sixty-three-point one percent of the participants said that both couples receiving, and those donating oocytes/sperms should get counseling. Twenty-one point-five percent of the participants approved of infertile couples’ receiving oocytes/sperms donated by their relatives (e.g. sister) and friends and 31,8% agreed about getting them from strangers. Eighty-eight-point seven percent of the primary school graduates, 73.4% of the university graduates and postgraduates, 76.7% of the employed participants, 86.2% of the participants with an income lower than their expenses and 85.1% of the participants with live children reported to unaccept donated sperms if their spouses had a problem preventing them from having a child.
Conclusion: More than half of the participants declared that it was not appropriate to have children through infertile-donated oocyte/sperm.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
Bölüm | Araştırma |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Mart 2019 |
Kabul Tarihi | 4 Eylül 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 44 Sayı: 1 |