Neoklasik teori, yatırım getirilerindeki farklılıklar eşitleninceye kadar sermayenin gelişmiş (zengin) ülkelerden gelişmekte olan (fakir) ülkelere gideceğini öngörmektedir. Bununla birlikte ünlü örneğinde Lucas (1990), 1988 yılında Hindistan’da sermayenin marjinal verimliliğinin ABD’dekinin yaklaşık 58 katı olmasına rağmen uygulamada böyle bir sermaye akımının gerçekleşmediğini göstermiştir. Giderek bütünleşen bir dünyada Lucas Paradoksu’nun neden hala görüldüğüne cevaplar arayan bu çalışma, doğrudan yabancı yatırımlar (DYY’ler)’a gerçekte yön veren faktörleri seçilmiş dokuz Balkan ülkesi kapsamında araştırmaktadır. 2000-2012 dönemini kapsayan çalışmada yıllık dengeli panel veri seti kullanılarak çekim modeli tahmin edilmektedir. Genel sonuçlar, incelenen Balkan ülkeleri için Lucas Paradoksu’nu destekler niteliktedir. Sonuçlar regülasyonların, ülke riskinin ve DYY’lerde Çin’in artan cazibesinin Balkan ülkelerinin performansını engellediğini, buna karşın söz konusu ülkelerin beşeri sermayede, altyapıda ve lojistik servislerde gösterdiği ilerlemelerin DYY’lerdeki küresel paylarını artırdığını ortaya koymaktadır. Ayrıca, artan araştırma ve geliştirme yatırımları ile Avrupa Birliği (AB) üyelik sürecindeki ilerlemelerin, küresel DYY’lerin bu ülkelere yönelmesini teşvik edeceği görülmektedir.
Bölüm | Makaleler |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Nisan 2015 |
Gönderilme Tarihi | 1 Nisan 2015 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2015 Cilt: 24 Sayı: 1 |