Birey-Örgüt ve Birey-İş Uyumunun Çalışanların İş Tutumlarına Etkisi: Adana İlinde Bankacılık Sektöründe Çalışanlar Üzerine Bir Araştırma

Yıl 2015, Cilt: 24 Sayı: 1, 161 - 174, 30.04.2015

Kemal Can Kılıç , Didem Yener

Öz

Bireyin çalıştığı örgüt ve yaptığı iş ile olan uyumu gerek mevcut istihdamın korunmasında gerekse örgütün genel başarısının artırılmasında kilit bir noktada yer almaktadır. Birey-örgüt uyumu ve birey-iş uyumu, kişilerin sergileyeceği iş tutumlarında belirleyici rol üstlenmektedir. Bu çalışmada birey-örgüt uyumunun ve birey-iş uyumunun örgütsel aidiyet, iş performansı, iş tatmini ve iş stresi üzerindeki etkisi incelenmektedir. Uygulama için bankacılık sektörünün tercih edildiği araştırmada, Adana’da faaliyet gösteren bankaların çalışanlarına anket uygulaması yoluyla gerekli veriler elde edilmiştir. Birey-örgüt uyumu ve birey-iş uyumunun iş tutumları üzerindeki etkisini test etmek üzere elde edilen bu veriler analiz edilerek istatiksel sonuçları değerlendirilmektedir. Yapılan analizlerin sonuçları; birey-örgüt uyumu ve birey-iş uyumu ile örgütsel aidiyet, iş performansı ve iş tatmini arasında pozitif yönlü bir ilişki olduğu; iş stresi ile arasında da negatif yönlü bir ilişki olduğu doğrultusundaki hipotezleri desteklemektedir.

Anahtar Kelimeler

Birey-örgüt uyumu, birey-iş uyumu, iş tutumları, bankacılık sektörü, örgütsel aidiyet

Kaynakça

• Akbaş, T. T. (2011). Algılanan kişi-örgüt uyumunun örgütsel vatandaşlık davranışları üzerindeki etkisi: Görgül bir araştırma. Yönetim Bilimleri Dergisi, 9 (1), 57-81. Altunışık, R., Coşkun, R., Bayraktaroğlu, S. ve Yıldırım, E. (2010). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri. Sakarya: Sakarya Yayıncılık. Andrews, Baker ve Hunt (2011). Values and person-organization fit: Does moral intensity strengthen outcomes? Leadership&Organization Development Journal, 32(1), 5-19. Aygündüz, E. (2003). Personel temin ve seçim sürecinde kişisel ve örgütsel değerlerin uyumunun sağlanması ve K.K.K’da çalışan subaylar üzerinde bir araştırma. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi, İstanbul. Befort, N. ve Hattrup, K. (2003). Valuing task and contextual performance: Experience, job roles and ratings of the importance of job behaviors. Applied H.R.M. Research, 8(1), 17-32. Behery, M. H. (2009). Person/organization job-fitting and affective commitment to the organization: Perspectives from the UAE. Cross Cultural Management: An International Journal, 16(2), 179-196. Borman, W. C. ve Motowidlo, S. J. (1997). Task performance and contextual performance: The meaning for personnel selection research. Human Performance, 10(2), 99-109. Brkich, M.,Jeffs, D. & Carless, S.A. (2002). A global self-report measure of person-job fit. European Journal of Psychological Assessment, 18(1), 43-51. Brown, S.P. & Peterson, R.A. (1994). The effect of effort on sales performance and job satisfaction. Journal of Marketing, 58, 70-81. Cable, D.M. & Judge, T.A. (1994). Pay preferences and job search decisions: A person-organization fit perspective. Personnel Psychology, 47, 317-348. Cable, D.M. & Judge, T.A. (1996). Person-organization fit, job choice decisions and organizational entry. Organizational Behavior and Human Decision Processes, 67 (3), 294-311. Chatman, J. A. (1989). Improving interactional organizational research: A model of person-organization fit. The Academy of Management Review, 14 (3), 333-349. Edwards, J. R. (1991). Person-job fit: A conceptual integration, literatüre review and methodological critique. International Review of Industrial and Organizational Psychology, 6, 283-357. House, R. J. ve Rizzo, J. R. (1972). Role conflict and ambiguity as critical variables in a model of organizational behavior. Organizational Behavior and Human Performance, 7, 467-505. İplik, F. N., Kılıç, K. C. ve Yalçın, A. (2011). The simultaneous effects of person-organization and person-job fit on Turkish hotel managers. International Journal of Contemporary Hospitality Management, 23(5), 644-661. Judge, T. A ve Bretz, R. D. (1992). Effects of work values on job choice decisions. Journal of Applied Psychology, 77(3), 261-271. Kılıç, K. C., İplik, F. N. ve Yalçın, A. (2008). The impact of person-organization fit on organizational citizenship behaviors: A research on Turkish academicians. Management and Education, 4(1), 66-74. Kristof, A.L. (1996). Person-organization fit: An integrative review of its conceptualizations, measurements and implications. Personnel Psychology, 49(1), 1-49. Kristof-Brown A. & Lauver, K. J. (2001). Distinguishing between employees’ perceptions of person-job and person-organization fit. Journal of Vocational Behaviour, 59, 454-470. Li, C. & Hung, C. (2010). An examination of the mediating role of person-job fit in relations between information literacy and work outcomes. Journal of Workplace Learning, 22(5), 306-318. Mathews, B. P. & Shepherd, J. L. (2002). Dimensionality of Cook and Wall’s (1980) British organizational commitment scale revisited. Journal of Occupational and Organizational Psychology, 75, 369-375. Muchinsky, P. M. & Monahan, C. J. (1987). What is person-environment congruence? Supplementary versus complementary models of fit. Journal Of Vocational Behavior, 31(3), 268-277. Sekiguchi, T. (2004). Person-organization fit and person-job fit in employee selection: A review of the literature, Osaka Keidai Ronshu, 54(6), 179-196. Shelton, C. D.,McKenna, M.K. & Darling, J. R. (2003). Leading in the age of paradox: optimizing behavioral style, job fit and cultural cohesion. Leadership&Organization Development Journal, 23(7), 372-379. Silverthorne, C. (2004). The impact of organizational culture and person-organization fit on organizational commitment and job satisfaction in Taiwan. The Leadership&Organization Development Journal, 25(7), 592-599.