Cornerstone of Pre-School Religious Education in Turkey: Prof. Dr. Beyza Bilgin

Yıl 2020, Cilt: 23 Sayı: 58 (Din Eğitimi: Prof. Dr. Beyza Bilgin Özel Sayısı), 127 - 150, 18.11.2020

Mustafa Önder

https://doi.org/10.15745/da.771805

Cited By: 3

Öz

Preschool education is a period in which most of the characteristics features, abilities of a child are shaped. Therefore, conscious and guiding teachers and adults have important duties. Religious education is required in preschool as well as other knowledge and skills. Religious and moral education that will be given by taking into account the characteristics of the childhood period and using methods and techniques that they can understand will be able to contribute to them throughout their future life. The important point here is that such an education should be based on pedagogy and given together with the data of other branches of science in this direction. Beyza Bilgin is the founder of the scientific field of religious education in our country. She is also the first scientist to address pre-school religious education in a scientific framework. In our study, Prof. Dr. Bilgin who placed the religious and moral education of pre-school children in our country on pedagogical foundations, determined the methods and techniques, explained like the story and tale narrative technique should be used in this education and explained how to use it with examples. We aimed to reveal Beyza Bilgin's views on the subject, based on her books, articles and papers. In our study, Beyza Bilgin's views on children's religious education, how the subject is scientifically based and what are the methods that can be used? We have tried to find answers to your questions. This literature review is especially important as it reflects her views on religious education of preschool children.

Anahtar Kelimeler

Education, Religious Education, Beyza Bilgin, Preschool, Story-Tale Technique

TÜRKİYE’DE OKUL ÖNCESİ DİN EĞİTİMİNİN TEMEL TAŞI: PROF. DR. BEYZA BİLGİN

Öz

Okul Öncesi Eğitimi çocuğun bütün özelliklerinin, yeteneklerinin ve bunları kullanabilmenin şekillendiği bir dönemdir. Bu nedenle bilinçli ve rehberlik edici öğretmenlere, yetişkinlere önemli görevler düşmektedir. Okul öncesi dönemde diğer bilgi ve becerilerin yanı sıra din öğretimi de gereklidir. Çocuğun içinde bulunduğu dönemin özellikleri dikkate alınarak ve anlayabileceği yöntem ve teknikler kullanılarak verilecek din ve ahlak eğitimi, hayatı boyunca kendisine katkı sağlayabilecektir. Burada asıl önemli olan nokta, böyle bir eğitimin pedagojik olarak temellendirilmesi ve bu doğrultuda başka bilim dallarının verileri ile birlikte verilmesidir. Beyza Bilgin ülkemizde Din Eğitimi Biliminin kurucusudur. Aynı zamanda okul öncesi din eğitimini de bilimsel çerçevede ilk ele alan bilim insanıdır. Biz çalışmamızda, ülkemizde okul öncesi dönem çocuklarının din ve ahlak eğitimini pedagojik temellere oturtan, yöntem ve tekniklerini belirleyen, bu eğitimde hikâye ve masal tekniğinin kullanılması gerektiğini ve nasıl kullanılacağını örnekleriyle açıklayan Prof. Dr. Beyza Bilgin’in kitap, makale ve tebliğlerinden hareketle konu ile ilgili görüşlerini ortaya koymayı amaçladık. Çalışmamızda Beyza Bilgin’in çocukların din eğitimi ile ilgili görüşleri, konunun bilimsel olarak nasıl temellendirildiği, alandaki problemler ve kullanılabilecek yöntemler nelerdir? Sorularına cevap aramaya çalıştık. Çalışmamızda Tarama Modeli kullanılmıştır. Çalışmanın Beyza Bilgin’in özellikle okul öncesi çocukların din eğitimi hakkındaki görüşlerini yansıtması bakımından önemli olduğu düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Eğitim, Beyza Bilgin, Din Eğitimi, Okul Öncesi, Hikâye-Masal Tekniği

Kaynakça

• Aydın, A. ( 2012). Eğitim Hikâyedir. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Aktaş, M. C. (2014).“Nitel Veri Toplama Araçları”. Eğitimde Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ed: Mustafa Metin. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Balcı, A. (2011). Sosyal Bilimlerde Araştırma. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Bilgin, B. (1970). İslam’da Eğitimin Temeli Olarak Sevgi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, AÜİF. Ankara.
• Bilgin, B. (1986a). “Okul Öncesi Çağı Çocuğunda Dini Kavramlar”. Din Öğretimi Dergisi. 8-9:21-30. Ankara: MEB Yayınları.
• Bilgin, B. (1986b). “Okul Öncesi Çağı Çocuğunda Din Duygusu”. Din Öğretimi Dergisi. 7:12-18, Ankara: MEB Yayınları.
• Bilgin, B. (1987). İslam’da Çocuk. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
• Bilgin, B. (1988). “İnanç, İbadet ve Ahlak Öğretimi İlkokul Öğretmenleri İçin”. Din Öğretimi Dergisi.15:16–24.
• Bilgin, B. (1991). “Çocuklarımıza İnsancıl Davranışları Nasıl Kazandırabiliriz?”. Din Öğretimi Dergisi. 26. Ankara.
• Bilgin, B. (1993). Beyza Teyzeden Hikâyeler I-IV. Ankara: Gün Yayıncılık.
• Bilgin, B. (1994). “Ahlak Terbiyesinde Dini Hikâyeler”. Din Eğitimi Araştırmaları Dergisi. 1:51-74.
• Bilgin, B. (1995). Eğitim Bilimi ve Din Eğitimi. Ankara: Yeni Çizgi Yayınları.
• Bilgin, B. (1999). Karanlığı Işık Yapmak I. Ankara: Gün Yayıncılık.
• Charrier, C. & Ozouf, R. (1972). Yaşanmış Pedagoji. Ter: Nejat Yüzbaşıoğulları. Ankara: Milli Eğitim Yayınevi.
• Doğan, R. & Tosun, C. (2003). İlköğretim 4. Ve 5. Sınıflar İçin Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretimi. Ankara: Pegema Yayıncılık.
• Emre, A. C. (2000). Çocuklara Hikâye Anlatmak Sanatı, İstanbul: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.
• Güven, G. & Azkeskin, K. E. (2012). “Erken Çocukluk Eğitimi ve Okul Öncesi Eğitim”, Erken Çocukluk Eğitimi. Ed. İbrahim H. Diken. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Kantarcıoğlu, S. (1991). Eğitimde Masalın Yeri. İstanbul: MEB Yayınevi.
• Keyifli, Ş. (2019). “Prof. Dr. Beyza Bilgin ve Çocuk Eğitimi”. Prof. Dr. Beyza Bilgin’e Armağan. Ed: M.Selçuk, C.Tosun ve R.Doğan) Ankara: Grafiker Yayınları: 351-375.
• Köylü, M. & Oruç, C. (2017). Çocukluk Dönemi Din Eğitimi. Ankara: Nobel Yayınevi.
• Okumuşlar, M. (2006). “Din Eğitiminde Etkin Bir Yöntem Olarak Hikâye”. Selçuk Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi. 21:237-252.
• Oruç, C. (2014). Okul Öncesi Dönemde Çocuğun Din Eğitimi. İstanbul: Dem Yayınları.
• Önder, M. (1997). Prof. Dr. Beyza Bilgin ve Din Eğitiminde Yeni Yöntem Çalışmaları, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Ankara.
• Önder, M. (2013). “Sevgi, Din Dili ve Hikâyelerin çocukların Din Eğitimindeki Yeri ve Önemi”, The Journal of Academic Social Science Studies. 6(3):1285-1298.
• Önder, M. & Kanak, M. (2017). “Teaching Values with Stories and Tales in the Preschool Period”. Journal of Education and Practice. 8(30):142-149.
• Özdemir, E. (2014). “Tarama Yöntemi”. Eğitimde Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ed: Mustafa Metin. Ankara: Pegem Akademi Yayınları:77-98.
• Pazarlı, O. (1967). Din Eğitim ve Öğretiminde Genel Metodlar. İstanbul: İrfan Yayınevi.
• Polat, M. & Tosun, A. (2015). “Kıssa, öykü ve Şiir İle Öğrenme”, Düşünen Sınıflar İçin DKAB Öğretimi 4.Sınıf. Ed: C. Tosun ve M. Polat. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Sayar, K. & Bağlan, F. (2010). Koruyucu Psikoloji. İstanbul: Timaş Yayınları.
• Selçuk, M. (1991). Çocuğun Eğitiminde Dini Motifler. Ankara: TDV Yayınları.
• Tosun, A. (2016). “Din Öğretiminde Kıssa, Öykü ve Şiir İle Öğrenme”. Düşünen Sınıflarda DKAB Öğretimi 5-8. Sınıflar. Ed: Cemal Tosun. Ankara: Pegem Akademi Yayınları: 359-389.
• Tosun, C. (2012). Din Eğitimi Bilimine Giriş. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Tosun, C. (2018). “Religious Education as a Scientific Discipline: The Establishment of Religious Education Department at Ankara University Divinity Faculty”. Dini Araştırmalar Dergisi. 21(53):9-35.