A Study on the Salvation Army

Yıl 2020, Cilt: 23 Sayı: 59, 373 - 396, 15.12.2020

Bayram Polat , Yasin Öner

https://doi.org/10.15745/da.799956

Öz

William Booth, the founder of the Salvation Army, initially preached in Methodist Churches, later left this position and formed a social and religious formation called the "Christian Mission". This movement was named "Salvation Army" in 1878. The Salvation Army, organized in many countries, has established nursing homes for elderly, women and children and continues to attract attention and increase its reputation both locally and internationally with aid organizations, rehabilitation of prisoners, natural disasters, fight against human trafficking and aid to refugees. In every region where The Salvation Army is located, there is an administrative centre known as the regional headquarters. Headquarters are headed by the district commander at the international headquarters in London. Smaller districts are run by colonels, larger districts by commissars. Resembling the Catholic Church due to its episcopal structure, the Salvation Army accepts the same beliefs as this church at the point of belief. Although the movement has also the appearance of a Protestant and evangelical church, it approaches the sacraments from a different aspect. In this research, the history, organizational structure, activities, belief principles and practices of the Salvation Army have been tried to be revealed. Descriptive, comparative and chronological methods have been used while conveying the aforementioned issues in order of importance. In addition, the literature was scanned and various sources belonging to the emergence period of the Salvation Army and especially those belonging to them were examined.

Anahtar Kelimeler

History of Religions, Christianity, the Christian Mission, Salvationists, Salvation Army

KURTULUŞ ORDUSU ÜZERİNE BİR ARAŞTIRMA

Öz

Kurtuluş Ordusu’nun kurucusu William Booth, başlangıçta Metodist Kiliselerde vaazlar vermiş, daha sonra bu kiliseden ayrılarak “Hıristiyan Misyonu” adında sosyal ve dini bir oluşum meydana getirmiştir. Bu hareket, 1878 yılında “Kurtuluş Ordusu” adını almıştır. Çok sayıda ülkede teşkilatlanan Kurtuluş Ordusu yaşlı, kadın, çocuk bakım evleri kurmuş, bunların yanı sıra yardım organizasyonları, mahkûmların ıslahı, doğal afetler, insan kaçakçılığı ile mücadele ve mültecilere yapılan yardımlarla hem lokal hem de uluslararası düzeyde ilgi çekmeye ve itibarını artırmaya devam etmektedir. Kurtuluş Ordusu’nun bulunduğu her bölgede, bölgesel karargâh olarak bilinen bir yönetim merkezi mevcuttur. Karargâhlar, Londra’daki uluslararası karargâhtaki bölge komutanı tarafından yönetilmektedir. Küçük bölgeler albaylar, daha büyük bölgeler ise komiserler tarafından yönetilmektedir. Episkopal bir yapı taşıması sebebiyle Katolik Kilisesi’ni andıran Kurtuluş Ordusu, inanç noktasında bu kilise ile aynı inançları kabul etmektedir. Ayrıca hareket, Protestan ve Evanjelik bir kilise görünümüne sahip olmasına rağmen, sakramentlere farklı açıdan yaklaşmaktadır. Bu araştırmada Kurtuluş Ordusu’nun tarihi, teşkilat yapısı, faaliyetleri, inanç esasları ve uygulamaları ortaya konmaya çalışılmıştır. Bahsi geçen hususlar aktarılırken önem sırasına göre deskiriptif, karşılaştırma ve kronolojik yöntemler kullanılmıştır. Ayrıca literatür taraması yapılmış ve Kurtuluş Ordusu’nun ortaya çıkış dönemine ait çeşitli kaynaklar ve özellikle bizzat kendilerine ait olanlar incelenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Dinler Tarihi, Hıristiyanlık, Hıristiyan Misyonu, Kurtuluşçular, Kurtuluş Ordusu

Kaynakça

• Aydın, M. (2018). Dinler Tarihi. İstanbul: Ensar Yayınevi.
• Bale, M. (1990). Marching On! The Salvation Army- Its Origin and Development, London: İnternational Headquarters of The Salvation Army.
• Beveridge, W. H. (1915). The Social Work of The Salvation Army. The Life of General Booth London: Thomas Nelson and Sons:151-170.
• Briggs, C. A. (1894). “The Salvation Army”. The North American Review. 159: 697-710.
• Carstens, C. C. (1907). “The Salvation Army-A Criticism”. The Annals of the American Academy of Political and Social Science. 30:117-128.
• Eason, A. M. (2003). Women in God’s Army, Gender and, Equality in the Early Salvation Army. Waterloo, Ontario: Wilfred Laurier University Press.
• Erdem, M. (2005). Misyonerlik Faaliyetleri ve Türkiye. Ankara: Türkiye Kamu-Sen Yayınları.
• Gündüz, Ş. (2005). Misyonerlik. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
• Güngör, A. İ. (1997). Vatikan Misyon ve Diyalog. Ankara: Töre Basın Yayın ve Dağıtım Ltd. Şti.
• Halliday, J. Our History, https://story.salvationarmy.org (Erişim Tarihi: 01.08.2020).
• “International Statistics”. https://www.salvationarmy.org/ihq/statistics (Erişim Tarihi: 08.08.2020).
• İncil, (1995). İstanbul: Yeni Yaşam Yayınları.
• Kew, M. C. W. (1977). The Salvation Army. Oxford: Pergamon Press Ltd.
• Kitabı Mukaddes (1997). Eski ve Yeni Ahit (Tevrat, Zebur (Mezmurlar) ve İncil). İstanbul: Kitabı Mukaddes Şirketi ve Ohan Matbaacılık.
• McCalion, W. (1946). “The Salvation Army”, The Irish Monthly. 74: 466-470.
• “Our Faith”. https://www.salvationarmy.org/ihq/faith (Erişim Tarihi: 05.08.2020).
• Oymak, İ. (2010). Metot ve Çalışma Alanları Açısından Türkiye’de Misyonerlik Faaliyetleri. Ankara: Ankara Okulu Yayınları.
• Öner, Y. (2020). “Tefhimü’l-Kur’an’da Hz. İsa’nın Ref’i Konusu”. Sosyal Bilimler Araştırma Dergisi. 35:211-231.
• Özcan, Ş. (2020). Evanjelizmin Yardım Seven Yüzü Kurtuluş Ordusu- Boyutsal Bir İnceleme- Ankara: İlahiyat Yayınları.
• Özkan, A. R. (2018). “Yeni Dini Hareketlerin Ortaya Çıkış Sebepleri ve Temel Karakteristikleri”. Nedenleri ve Niçinleriyle Yeni Dini Hareketler. Ed. S. Turan ve F. Sancar. İstanbul: Okur Akademi.
• Polat, B. (2008). Evanjelik Bir Hareket Metodist Kilisesi. İstanbul: IQ Yayınları.
• “Salvation Army A Sectarian Institution”. (1922). The Virginia Law Register New Series. 8(6): 460-461.
• Sandall, R. (1959). The History of The Salvation Army. V: 1-2., London: Thomas Nelson and Sons Ltd.
• Satterlee, A. (2004). Turning Points: How The Salvation Army Found a Different Path, Salvation Army National Headquarters, Alexandria, Virginia: Crest Books.
• Schorey, B. & Bradley, C. (2015). “Dissmantling The Battle Plan: An Exploratory Study of The Practises of The Salvation Army”. Michigan Sosiological Review. 19: 63-85.
• Seyfeli, C. (2015). Ermeni Kilisesi’nde Sakramentler. Konya: Çizgi Kitabevi.
• “The Salvation Army”. https://en.wikipedia.org/wiki/The_Salvation_Army (Erişim: 07.08.2020).
• “The Salvation Army Handbook of Doctrine”. (2010). The Salvation Army International Headquarters, London.
• “The Salvation Army International Theological Council”. https://www.salvationarmy.org/doctrine/doctrines (Erişim: 05.08.2020).
• Walker, P. J. (2001). Pulling the Devil’s Kingdom Down: The Salvation Army in Victorian Britain, Berkeley · Los Angeles · London: Unıversıty of California Press.
• Webster, F. S. (1915). Personal Reminiscences. The Life of General Booth London: Thomas Nelson and Sons: 151-170.