Aday İmam-Hatip Ve Müezzin-Kayyımlara Göre Diyanet Akademisi Meslekî Eğitim Programının Değerlendirilmesi

Yıl 2024, , 751 - 787, 30.09.2024

İdris Ertürk

https://doi.org/10.33415/daad.1477156

Öz

Bu çalışmada Diyanet Akademisi (DİYA) tarafından uygulanan Aday Din Görevlileri Meslekî Eğitim Programı’nın (ADMEP) hedefleri, içeriği ve etkililiği araştırılmış; programın içeriği tahlil edilmiştir. Programın katılımcılar üzerindeki etkisini tespit etmek amacıyla Trabzon Ali Haydar Özak ve Samsun Aşıkkutlu Dinî İhtisas Merkezleri’nde eğitime katılan aday imam-hatip ve müezzin-kayyımlara anket uygulanmıştır. Araştırmanın temel problemini, “ADMEP’in içeriği, hedefleri ve etkililiği konusunda aday din görevlilerinin görüşleri nelerdir?” sorusu oluşturmaktadır. Araştırmanın temel amacı, DİYA tarafından düzenlenen meslekî eğitim programının önemini vurgulamak, programın başlangıcından sonuna kadar yapısal ve işlevsel sorunları imkânlar ölçüsünde tespit edip çözüm önerileri sunmaktır. Araştırma sonucunda aday din görevlilerinin meslekî hazırlık eğitimine ihtiyaç duydukları, ADMEP’in kendilerine yeterli düzeyde meslekî bilgi kazandırdığı, meslekî beceri kazandırmada kısmen yeterli olduğu tespit edilmiş; bu tespitler doğrultusunda aday din görevlilerine ve DİYA başkanlığına önerilerde bulunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Din Eğitimi, Diyanet Akademisi, Meslekî Eğitim, Personel Eğitimi, Aday Din Görevlisi

Evaluation Of The Diyanet Academy Vocational Education Programme According To Candidate Imam-Hati̇P And Muezzin-Kayyim

Öz

In this study, the objectives, content and effectiveness of the Candidate Religious Officials Vocational Education Program (CROVEP) implemented by Diyanet Academy (DIYA) were investigated; The content of the program was analyzed. In order to determine the impact of the program on the participants, a survey was administered to candidate imam-hatip and muezzin-kayyim who attended the training at Trabzon Ali Haydar Özak and Samsun Aşıkkutlu Religious Specialization Centers. The main problem of the research is “What are the opinions of candidate religious officials about the content, goals and effectiveness of CROVEP?” It constitutes the question. The main purpose of the research is to emphasize the importance of the vocational training program organized by DIYA, to identify structural and functional problems from the beginning to the end of the program as much as possible and to offer solutions. As a result of the research, it was determined that candidate religious officials needed vocational preparatory training, that CROVEP provided them with sufficient vocational knowledge and was partially sufficient in providing them with vocational skills; In line with these findings, suggestions were made to candidate religious officials and the DIYA presidency.

Anahtar Kelimeler

Religious Education, Diyanet Academy, Vocational Education, Personnel Education, Candidate Religious Officer

Evaluation of the Diyanet Academy Vocational Education Programme According to Candidate Imam-Hati̇p and Muezzin-Kayyim

Öz

The Presidency of Religious Affairs, which is legally authorised to provide religious services in Turkey, carries out its services through the personnel it employs. The personnel of the Presidency undergo in-service training, some of which is compulsory and some of which is optional. With the legal amendment made in 2022, a paradigm shift was made in the recruitment and training of the personnel of the Presidency; the recruitment of personnel, which was previously done through open appointments, was abolished, in-service professional preparation trainings organised for newly appointed personnel were moved to pre-service, and a new unit was established under the name of the Religious Academy to provide these trainings. The Religious Affairs Academy provides 30 weeks of vocational training to candidate religious officials who are successful in the examinations, and those who successfully complete this training are appointed to duty.
In this study, the Candidate Religious Officers Vocational Training Programme organised by the Academy of Religious Affairs was examined. After analysing the content of the programme, its effect on the participants was tried to be measured by field research.
The aim of the study is to draw attention to the importance of the vocational training programme organised by the Religious Academy, to determine the current structural and functional problems from the beginning to the end of the programme and to offer solutions to possible problems.

Anahtar Kelimeler

Religious Education, Diyanet Academy, Vocational Training, Personnel Training, Candidate Religious Officer

Kaynakça

• Aslantürk, Zeki. Araştırma Metot ve Teknikleri. İstanbul: İFAV Yayınları, 4. Basım, 1999.
• Ayas, Osman. Camilerde Görev Yapan İmamların Hizmet içi Eğitim İhtiyaçları. Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Yüksek Lisans Tezi, 1998.
• Bardakoğlu, Ali. “3 Mart 1924 Kanunları ve Diyanet”. 21. Yüzyıl Türkiye’sinde Din ve Diyanet. Ankara: DİB Yayınları, 2010.
• Bulut, Mehmet. “Din Görevlisi Yetiştirme Sorunu ve Diyanet İşleri Başkanlığına Eleman Yetiştiren Kurum Olarak İmam-Hatip Okulları (Tarihi Süreç İçinde Gelişmeler)”. II. Din Şûrası Tebliğ ve Müzakereleri. 2/542-565. Ankara: DİB Yayınları, 2003.
• Buyrukçu, Ramazan. Din Görevlisinin Mesleğini Temsil Gücü. Ankara: TDV Yayınları, 2. Basım, 2005.
• Büyüköztürk, Şener vd. Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi Yayınları, 15. Basım, 2013.
• Dam, Hasan. “Camilerde Din Eğitimi ve Sorunları”. Türkiye’de Din Eğitimi ve Sorunları. ed. Mustafa Köylü. 275- 318. İstanbul: DEM Yayınları, 2018.
• Dam, Hasan. Yetişkinlerin Din Eğitimi. İstanbul: Üniversite Yayınları, 2015.
• Dam, Hasan - Ertürk, İdris. “Diyanet İşleri Başkanlığı Mesleğe Hazırlık Eğitim Programının İçerik ve Etkililiğinin Değerlendirilmesi”. Ondokuz Mayıs Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 48 (Haziran 2020), 97-137. https://doi.org/10.17120/omuifd.725115
• Demirel, Özcan. Kuramdan Uygulamaya Eğitimde Program Geliştirme. Ankara: Pegem Akademi Yayınları, 3. Basım, 2000.
• DİB İnsan Kaynakları Genel Müdürlüğü. “2022 Yılı Diyanet Akademisi Aday Din Görevlisi (KKÖ, İ-H, M-K) Alımı”. Erişim 24 Nisan 2024. https://insankaynaklari.diyanet.gov.tr/Detay/822/2022
• Doğan, Ahmet. Hizmet İçi Eğitim ve Din Görevlisi. Ankara: Akademisyen Kitabevi, 2019.
• Ertürk, İdris. Diyanet İşleri Başkanlığı Mesleğe Hazırlık ve Tashih-i Huruf Hizmet İçi Eğitim Programlarının Etkililiğinin Değerlendirilmesi. Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Doktora Tezi, 2021.
• Ertürk, İdris. Türkiye’de Din Görevlilerinin Hizmet İçi Eğitimi. Ankara: İlahiyat Yayınları, 2021.
• Furat, Ayşe Zişan. “Nitelikli Din Görevlisi Yetiştirmede İlahiyat Fakültelerinde Sürdürülen Eğitim-Öğretim Faaliyetlerinin Yeterliliği: İstanbul Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Öğrencilerinin Konu Hakkındaki Düşünceleri”. Marife: Bilimsel Birikim (Marife: Dini Araştırmalar Dergisi) XII/1 (2012), 83-110.
• Kalay, İdris - Bilen, Mehmet. “Diyanet Akademisi Aday Din Görevlileri Ders Notu Seçme Hadisler Kitabı Üzerine Bir Değerlendirme”. Hafıza 6/1 (30 Haziran 2024), 20-32. https://doi.org/10.56671/hafizadergisi.1413418
• Kayadibi, Fahri. “Cumhuriyet Döneminde Müftülükler (Tarihçesi ve Sorunları)”. Din Eğitimi Araştırmaları Dergisi 7 (2000), 143-192.
• Kayadibi, Fahri. “Diyanet İşleri Başkanlığı Personelinin Eğitim ve Bilgi Seviyesinin Yükseltilmesi”. 2. Din Şûrası Tebliğ ve Müzakereleri. 2/426-432. Ankara: DİB Yayınları, 2003.
• Kayapınar, Hüseyin. “Diyanet İşleri Başkanlığı Hizmet İçi Eğitim Hizmetleri”. 4. Din Şûrası Tebliğ ve Müzakereleri. 2/808-832. Ankara: DİB Yayınları, 2009.
• Keyifli, Şükrü. Urfa ve Yöresinde Yaygın Din Eğitimi. Ankara Üniversitesi, Doktora Tezi, 1997.
• Kocaman, Kasım - Koyuncu, Mehmet. “İlk Dönem Mezunu Aday Kur’an Kursu Öğreticilerine Göre Diyanet Akademisi”. Mevzu – Sosyal Bilimler Dergisi 11 (15 Mart 2024), 539-590. https://doi.org/10.56720/mevzu.1429639
• Köylü, Mustafa. Yetişkinlik Dönemi Din Eğitimi. İstanbul: DEM Yayınları, 2. Basım, 2004.
• Kurt, Yaşar. “Kur’an’ın Korunmasında Hafızlık Müessesesi”. Hitit Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 11/22 (Aralık 2012), 229-251. https://doi.org/10.14395/jdiv39
• Özbek, Abdullah. “Günümüzde İrşat Görevi Yapacakların Eğitimi”. 1. Din Şûrası Tebliğ ve Müzakereleri. 1/191- 201. Ankara: DİB Yayınları, 1995.
• Özdemir, Şuayip. Müftülerin Gözüyle Din Hizmetleri. İstanbul: DEM Yayınları, 2007.
• Özdemi̇r, Şuayip - Arıcı, İsmail. “Din Görevlilerinin Hazırlayıcı Eğitim Kursuna Yönelik Görüşleri”. Dini Araştırmalar 14/39 (01 Haziran 2011), 87-103.
• Öztürk, Şükrü. “Diyanet İşleri Başkanlığı’nın Yaygın Din Eğitimi ve Hizmet içi Eğitim Faaliyetleri”. Cumhuriyetin 75. Yılında Türkiye’de Din Eğitimi ve Öğretimi İlmî Toplantısı. ed. Fahri Unan - Yücel Hacaloğlu. Ankara: Türk Yurdu Yayınları, 1999.
• Seyidoğlu, Halil. Bilimsel Araştırma ve Yazma El Kitabı. İstanbul: Güzem Yayınları, 8. Basım, 2000.
• Yılmaz, Muhammet. Etkili Öğretmenlik. İstanbul: DEM Yayınları, 2018.
• ADMEP, Aday Din Görevlileri Mesleki Eğitim Programı (İmam-Hatip). Diyanet Akademisi Başkanlığı (2023).
• DAMEY, Diyanet Akademisi Meslekî Eğitim Yönetmeliği. Resmî Gazete 32207 (31 Mayıs 2023).
• DİBKAN, Diyanet İşleri Başkanlığı Kuruluş ve Görevleri Hakkında Kanun (Kanun No. 633). Resmî Gazete 12038, (22 Haziran 1965). https://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.633.pdf
• TTK, Tevhid-i Tedrisat Kanunu (Kanun No. 430). Resmî Gazete 63, (03 Mart 1924).
• TCA, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası (Kanun No. 2709). Resmî Gazete 17863 Mükerrer, (09 Kasım 1982).
• VAKİMAY, Vaizlik, Kur’an Kursu Öğreticiliği, İmam-Hatiplik ve Müezzin Kayyımlık Kadrolarına Atama ve Bu Kadroların Kariyer Basamaklarında Yükselme Yönetmeliği. Resmî Gazete 28151 (23 Aralık 2011).