Muallim-i Sânî Ebû Nasr el-Fârâbî (872-951), din
sosyolojisine dikkat çekici katkılarda bulunur. Fârâbî’nin, felsefesi
çerçevesinde dinin toplumsal boyutları konusuna verdiği önemin büyüklüğü,
eserleri bir bütün olarak okunduğunda açıkça görülebilir. Dünya düşünürü Fârâbî, esasen bir toplum
teorisyenidir. Fârâbî’nin toplum teorisi içinde ise dinin toplumsal yönleri
önemli bir yer tutar. Fârâbî felsefesinde insan ve insanın mutluluğu, her şeyin
başında gelir. İnsan, tabiatı gereği toplumsal bir varlıktır. Bundan dolayı
insanın mutluluğu doğrudan toplum ile ilgilidir. İnsanların bir araya gelerek
toplum halinde yaşaması, insan ve mutluluğunun ayrılmaz bir boyutunu oluşturur.
Fârâbî’nin toplum teorisine yakından bakılırsa, mutluluk – toplum ilişkisi
bağlamında dinin, ağırlıklı bir yere sahip olduğu görülür. Reis-i evvel,
filozof, peygamber ve Tanrı ile şehrin, toplumun, ma’muranın en üst tabakasında
yer alan insanlardan en alt tabakasında bulunan insanlara kadar bütün herkesle
ilişkileri hakkında ortaya koyduğu felsefe ile Fârâbî, “sosyoloji öncesi
sosyolojisi” kapsamında din sosyolojisine ciddi katkılar yapar. Fârâbî, insan,
mutluluk, medîne, medeniyet, cemaat, ictimâ’, ictimâ’ât, ma’mûra, ihtiyaç,
teâvun, riyaset, kavm, ümmet, din ve mille gibi temel kavramlar çerçevesinde
bir toplum ve din teorisi ortaya koyar. İşte bu çalışmada araştırmacı, İslam
düşünürü Fârâbî’nin felsefesi içinde sosyolojinin (Umran İlmi: ‘Ilmu’l-‘Umrân)
ilk kurucusu İbn Haldun’dan önce (sosyoloji öncesi sosyoloji döneminde) din
sosyolojisine yaptığı katkıları ele almayı, anlamayı ve anlamlandırmayı
amaçlamaktadır.
The Second Teacher Abu Nasr al-Fârâbî (872-951)
conributes remarkably to the sociology of religion. In the frame of his
philosophy, the high level of importance attached to the social dimensions of
religion by Fârâbî can clearly be seen when his works is read as a whole.
Fârâbî, a world thinker, is essentially a theoretician of society. Religious
social aspects have an important place in the theory of the society of Farabi.
Social acpects of religion have an important place in al-Fârâbî’s theory of
society. in al-Fârâbî’s philosophy, human and the happiness of human comes at
the beginning of everything. Human is a social being by its very nature.
Therefore, the happiness of human is directly related with society. People’s
coming together and living in society constitutes an integral dimension of
human being and happiness. If Fârâbî's theory of society is closely examined,
it is seen that religion has a predominant place in the context of
happiness-society relation. With his philosophy of relationships between the
first president (Reis-i-Evvel), philosopher, prophet and God and everybody upto
the lowest stratum people from the in the topmost stratum people of city,
society and big society (ma’mura), Fârâbî makes serious contributions to the
sociology of religion within his “sociology before sociology”. Fârâbî reveals a
theory of society and religion within the framework of key concepts such as
human, happiness, medina (city, society, politics), civilization, community,
society, ictimâ (coming together, meeting), ictimâ'ât, ma'mura, need, helping
one another, governance, presidency, tribe, ummah, religion, mille, etc. In
this study, the researcher aims to treat, understand and make meaning the
contributions that Fârâbî, the Islamic thinker, makes to the sociology of
religion within his philosophy before Ibn Khaldun, the first founder of
sociology (the Science of Umran: ‘Ilmu'l-‘Umrân) ( in the period of sociology
before sociology).
Al-Fârâbî Philosophy Society Milla Religion Sociology of Religion
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Aralık 2018 |
Kabul Tarihi | 26 Aralık 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 18 Sayı: 3 |