Menfaatlerin tazmin edilmemesi, Hanefî mezhebine göre temel bir kuraldır. Ancak müteahhir Hanefî âlimleri, mezhepteki yerleşik bu kurala (zâhirü’r-rivâye) bazı istisnalar getirmişlerdir. Vakıf malı, yetim malı ve kiraya verilmek üzere hazırlanmış (mu‘addün li’l-istiğlal) malların menfaatleri (kullanım bedelleri) bu kuralın istisnalarıdır. Müteahhir Hanefî âlimleri ilgili kuralı biraz esneterek menfaatlerin sadece bu üç yerde tazmin edileceği görüşünü benimsemişlerdir. Bu konuyla ilgili fetvâlar başlangıçta vâkıât/fetâvâ türündeki kitaplarda gündeme getirilmiş, sonrasında aynı türdeki pek çok eserde tekrarlanarak belirli bir otorite elde etmiş ve nihayetinde Hanefî meşâyihinin kabulüne mazhar olan bu görüş, mezhebin daha sonraki hukuk metinlerinde ve şerhlerde yerini alarak doktrinin bir parçası olmuştur. Bu çalışmada, menfaatin tazminiyle ilgili Hanefî mezhebindeki zâhirü’r-rivâye kuralın sonraki Hanefî meşâyihi tarafından nasıl revize edildiği, bununla ilgili zikredilen istisnaların yaklaşık olarak ne zaman ortaya çıktığı ve bu konuya dair yakın zamanda ileri sürülen bazı iddiaların doğru olmadığı Hanefî hukuk literatüründeki örneklerden hareketle gösterilecektir.
İslam hukuku Menfaatlerin Tazmini Vakıf Malı Yetim Malı Mu‘addün li’l-istiğlal
The non-compensation of benefits is a basic rule according to the Ḥanafī school (madhhab). However, the late Ḥanafī scholars (mutaʾakhkhirūn) made some exceptions to this established rule (ẓāhir al-riwāya) in the madhhab. The exceptions to this rule are the benefits (use-values) of endowment property, orphans’ property and property set up for profitable use (mu‘add li-l-istighlāl). The late Ḥanafīs accepted the view that benefits could only be compensated in these three places by slightly stretching the relevant rule. Fatwās (legal opinions) on this subject were initially discussed in wāqi’āt literature. Later they gained a certain authority by being repeated in many works of the same genre. Finally, this view which has been accepted by the Ḥanafī Sheikhs (mesāikh), has become a part of the doctrine by taking its place in the later standard texts and legal commentaries (shurūh) of the school. In this study, the question how the rule of ẓāhir al-riwāya in the Ḥanafī school about the compensation of benefits (damān al-manāfi‘) was revised by the late Ḥanafīs will be discussed. Additionally, the question “when the exceptions mentioned were arised” will be searched. The incorrectness of some views that have been claimed recently on the subject will be examined by the help of the examples in the Ḥanafī legal literature.
Islamic Law Compensation of benefits (damān al-manāfi‘) Endowment property Orphans’ property Mu‘add li-l-istighlāl
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Eylül 2021 |
Kabul Tarihi | 13 Ağustos 2021 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Cilt: 21 Sayı: 2 |