Good agricultural practices approach of greenhouse farmers in Antalya province

Yıl 2015, Cilt: 32 Sayı: 2, 171 - 186, 28.12.2015

Betül Sayın , Mehmet Çelikyurt , Musa Kuzgun , Başak Aydın

https://doi.org/10.16882/derim.2015.64269

Cited By: 5

Öz

This study was carried out with two groups of the greenhouse vegetable growers who produce or do not produce certified product of good agricultural practices (GAPs) in the province Antalya. The survey was applied to total 138 farmers. It was determined that there were differences between two groups in respect to professional experience and the number of subscribed organizations at % 5 significance level. There was also a significant relation between the presence of farmers’ GAPs and presence of non-farm business, social security status, membership status to agricultural organizations and take office in the organization, contact frequency with technical personal and utilization status from other agricultural supports. As a result of the study, due to incentive effect of the application, it is suggested that state supports to good agricultural practices should be continued and the training organized for producers in this regard should be effectively maintained. Visual presentation and publishing activities aimed at increasing the demand for GAP products in the domestic market should also be carried out.

Anahtar Kelimeler

Good agricultural practices; Greenhouse farming; Farmers’ tendency; Attitude towards innovation

Antalya ilinde örtüaltı yetiştiriciliği yapan üreticilerin iyi tarım uygulamalarına yaklaşımı

Öz

Çalışma, Antalya ilinde iyi tarım uygulaması sertifikasıyla üretim yapan ve yapmayan örtüaltı sebze yetiştiricisi işletmelerde yürütülmüştür. Araştırma ile her iki üretici grubunu tanımlayıcı bilgiler edinmek ve gruplar arasındaki farklılıkları tespit etmek, üreticilerin sosyal katılım ve yeniliklere karşı tutumları ve iyi tarım uygulamalarına yaklaşımlarını irdelemek hedeflenmiştir. Toplam 138 üretici ile anket yapılmıştır. İki grup arasında çiftçilik deneyim süreleri ve üye olunan örgüt sayıları yönünden %5 önem düzeyinde farklılık olduğu belirlenmiştir. Diğer yandan çiftçilerin iyi tarım uygulama durumu ile tarım dışı işinin varlığı, sosyal güvence durumu, tarımsal örgütlere üyelik ve örgütte görev alma, teknik elemanlarla görüşme sıklığı ve diğer tarımsal desteklerden yararlanma durumu arasında da anlamlı bir ilişki saptanmıştır. Araştırma sonucunda, devlet desteğinin iyi tarım uygulaması yapmada teşvik edici etkisi olduğu anlaşıldığından destekleme uygulamasına devam edilmesi ve bu konuda üreticilere yönelik düzenlenen eğitimlerin etkin bir biçimde sürdürülmesi önerilmektedir. Bunun yanında iç pazarda da iyi tarim uygulamaları ürünlerine olan talebi artırmaya yönelik görsel tanıtım ve yayım faaliyetleri yürütülmelidir.

Anahtar Kelimeler

İyi tarım uygulamaları; Örtüaltı yetiştiriciliği; Çiftçi eğilimi; Yeniliklere karşı tutum

Kaynakça

• Anonim. (2014). www.tarim.gov.tr/Konular/Bitkisel-Uretim/Iyi-Tarim-Uygulamalari/ İstatistikler. Erişim tarihi: 18.09.2014.
• Aydoğan, M. (2012). Samsun ilinde organik ve konvansiyonel fındık yetiştiricilerinin gübre kullanımı konusundaki iletişim kaynaklarının sosyal ağ analizi ile karşılaştırılması. Yüksek Lisans Tezi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Samsun.
• Çobanoğlu, F. (2007). Türkiye’de kuru ve taze incir üretim, iç ve dış pazarlamasında bazı kalite güvence sistemlerinin uygulanabilirliği üzerine bir araştırma. Doktora Tezi, Ege Üniversitesi, İzmir.
• Hasdemir, M., & Bayaner, A. (2012). İyi tarım uygulamaları. TEPGE Bakış, Sayı: 14 Nüsha: 9.
• Hasdemir, M., & Taluğ, C. (2012). Kiraz yetiştiriciliğinde iyi tarım uygulamalarının benimsenmesini etkileyen faktörlerin analizi. Derim, 29 (1):23-36.
• Hurma, H., Yılmaz, F., & Demirkol, C. (2010). İyi tarım uygulamalarının tüketiciye yansımaları: Tekirdağ İli örneği. Türkiye IX. Tarım Ekonomisi Kongresi, 22-24 Eylül, Şanlıurfa, s:645-652.
• Ötleş, S., & Kartal, C. (2014). Gıda sektöründe sertifikasyon ve yeni bir yaklaşım olarak gıda güvenliği kültürü, Dünya Gıda, http://www.dunyagida.com.tr/haber.php?nid=3770. Erişim tarihi:05.09.2015.
• Özkaçar, K., & Ören, N. (2011). Tarımda GLOBALGAP uygulamaları ve bu uygulamaların Türkiye tarımı ve tarım ürünleri dışsatımı açısından değerlendirilmesi. Ç.Ü. Fen ve Mühendislik Bilimleri Dergisi, Cilt:26-2.
• Özkan, C., & Engin, Ö.F. (2014). Geleneksel üretim yönteminden iyi tarım uygulamalarına geçiş yapan örtüaltı üreticilerinde zararlı yönetimi yönünden olası davranış değişikliklerinin belirlenmesi: Antalya ili Kumluca ilçesi örneği. Ankara Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri, Proje No: 12L4347001.
• Sayın, C., Taşcıoğlu, Y., & Mencet, N. (2004). Avrupa Birliği’nde EUREPGAP uygulamaları ve yaş meyve sebze ihracatımıza olası etkileri. Türkiye VI. Tarım Ekonomisi Kongresi, 16-18 Eylül, Tokat, s: 37-43.
• Turhan, Ş. (2005). Tarımda sürdürülebilirlik ve organik tarım. Tarım Ekonomisi Dergisi, 11(1): 13-24.
• Yamane, T. (1967). Elementary Sampling Theory. Prentice-Hall Inc. Englewood Cliffs, s.141, New Jersey.
• Yavuz, F. (2005). Türkiye’de tarım. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı Yayınları, http://www.tarim.gov.tr/SGB/Belgeler/yayinlar/turkiyede_tarim.pdf Erişim tarihi:05.09.2015.