Determination of relationship between some Turkish local tomato genotypes by using phenotypic characterization

Yıl 2014, Cilt: 31 Sayı: 1, 25 - 34, 02.07.2014

Asu Oğuz Volkan Gözen , Aylin Kabaş , Sinan Zengin Kenan Sönmez , Ş. Şebnem Ellialtıoğlu

https://doi.org/10.16882/derim.2014.96193

Cited By: 2

Öz

Turkey is the fourth producer country among the other countries in the world and tomato are produced around 11 million tons per year. Over many years, tomato adapted to the geography of Turkey has shown a high biodiversity. In this research, with 76 local tomato genotypes collected from 52 different provience, 4 foreign and 8 wild species, total 88 tomato genotypes were used. Morphological variations among these materials were investigated. Some of the local genotypes were determined to be accessions increasing variations. A cluster diagram obtained from the morphological descriptors produced ten main sub-cluster groups of tomato accessions at a coefficient of 0.15. Accessions were put into cluster groups based on certain qualities unique. It was observed that 86 out of 88 tomato accessions under study were distinct accessions. G80 and G83 were recorded similar (94%) accessions in all accessions. Similarity coefficient values among the 88 accessions ranged from -0.11 to 0.94. Accessions with similar quantitative and qualitative morphological characters appeared well grouped in the same cluster. These accessions are considered as important genetic resources in tomato breeding studies.

Anahtar Kelimeler

Biodiversity; Local genotypes; Solanum lycopersicum; Morphological characterization; Clustering

Bazı yerel domates genotiplerinin fenotipik karakterizasyonu ve akrabalık derecelerinin belirlenmesi

Öz

Türkiye, dünya domates üretici ülkeler arasında yıllık 11 milyon tonluk üretimi ile dördüncü sırada yer almaktadır. Domates, anavatanı olmamasına rağmen Türkiye coğrafyasında adapte bir sebze türüdür ve yüksek oranda biyoçeşitlilik göstermektedir. Bu araştırmada , 52 farklı bölgeden toplanan 76 yerel domates genotipi ile 4 yabancı ve 8 yabani tür olmak üzere toplam 88 domates genotipi kullanılmıştır. Bu genotipler arasında morfolojik değişimler incelenmiştir. Bazı yerel genotiplerin varlığının varyasyonu arttırdığı tespit edilmiştir. Morfolojik karakterizasyon sonucu elde edilen gözlemler değerlendirildiğinde 0.15 oranında farklılıkla 10 ana alt-küme oluşturduğu görülmüştür. Belirli özelliklere sahip materyallerin ayrı gruplarda yer aldığı tespit edilmiştir. Bu çalışma kapsamında 88 genotipten 86’sının diğerlerinden ayrı özelliklere sahip olduğu gözlenirken, G80 ve G83 genotiplerinin yüksek oranda (% 94) birbirine benzer olduğu gözlenmiştir. 88 genotip arasındaki benzerlik katsayısı - 0.11 ile 0.94 arasında değişiklik göstermiştir. Çalışma sonucunda oluşturulan grupların nicel ve nitel morfolojik özellikler bakımından birbirine benzer materyallerden oluştuğu görülmüştür. Bu materyaller sağladıkları genetik varyasyon sayesinde domates ıslah çalışmalarında önemli bir kaynak oluşturmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Biyoçeşitlilik; Yerel genotipler; Solanum lycopersicum; Morfolojik karakterizasyon; Sınıflandırma

Kaynakça

• FAO (2011). Agricultural Production Data. http://faostat3.fao.org/faostatgateway/go/to/home. Date accessed: February 06, 2014. Peralta, I. E., & Spooner, D. M. (2005). Morphological characterization and relationships of wild tomatoes. ( Solanum L. section Lycopersicon ). Monographs in Systematic Botany from the Missouri Botanical Garden, 104:227-257.
• Rick, C. M. (1969). Origin of cultivated tomato, current status and the problem. Abstract, XI International Botanical Congress, p. 180
• Rick, C. M., & Holle M. (1990). Andean Lycopersicon esculentum var. cerasiforme : genetic variation and its evolutionary significance. Journal Economic Botany , 44, 69-78
• Rohlf, F. J. (2005). NTSYS-pc: Numerical taxonomy and multivarite analysis system, version 2.2, user guide. Exeter Software, New York.
• UPOV (2001). Guidelines for the Conduct of Tests for Distinctness, Uniformity and Stability, Tomato, Vol. TG/44/10. UPOV, p. 49, Geneva.