Eski eser, tarihî veya arkeolojik değeri olup geçmiş dönemlerden
günümüze varlıklarını devam ettiren ya da ileride böyle bir değeri taşıyacağı
kesin olan mal varlıklarını belirtmektedir. Günümüzde eski eser kavramı yerine,
kültür ve tabiat varlıkları ifadesi kullanılmaktadır. Kültür ve tabiat varlıkları,
somut varlıkların yanında, somut olmayan kültürel mirası (din, dil, gelenek,
şarkı, dans gibi) da içerdiğinden, daha kapsamlı bir anlamı ifade etmektedir.
Bu çalışmada, eski eserleri koruma bilincinin ortaya çıkış sürecinin
gösterilmesi amaçlanmıştır. Tarihî veya arkeolojik değeri olan eserlere karşı
hukukî olarak nasıl bir yaklaşım sergilendiği, kadim sistemlerde, Batı hukukunda
ve Türk hukukundaki gelişmeler çerçevesinde incelenmeye çalışılmıştır.
Ancak konu, daha çok Türk hukuk tarihi bakımından ele alınmıştır.
Eski Eserlerin Korunması Kültür ve Tabiat Varlıkları Lahey Sözleşmeleri Osmanlı Hukuku İslâm Hukuku
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 20 Temmuz 2018 |
Gönderilme Tarihi | 22 Kasım 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 20 Sayı: 1 |
Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi
TR-DİZİN, HeinOnline, GoogleScholar, Academindex, Sherpa Romeo, Ulrich’s Periodicals Directory ve Asos Index veri tabanlarında taranmaktadır.
Dergimiz 2024 Mayıs sayısından itibaren yalnızca elektronik ortamda yayınlanacaktır.
Dokuz Eylul University Publishing Web-Page
https://kutuphane.deu.edu.tr/yayinevi/
İletişim sayfamız
https://dergipark.org.tr/tr/pub/deuhfd/contacts