Katar’da alanında ilk olma özelliğine sahip, 22 sayılı ve 29/06/2006 tarihli “Katar Aile Kanunu”, beş ana bölümden (kitâb) ve 304 maddeden oluşmaktadır. I. bölüm, evlilik öncesi ve sonrasına ilişkin hükümlere ayrılmış; II. bölümde ise ayrılık şekilleri, iddet ve hidâne gibi sonuçları işlenmiştir. III. bölümde ehliyet ve velayet; IV. bölümde hibe ve vasiyet; V. bölümde ise miras hukuku ele alınmıştır. Bu çalışma sadece II. bölümü ele almış ve İslam hukuku açısından değerlendirmiştir. Bunu yaparken, çalışma fıkhî mezheplerin ilgili kanuna ne kadar tesir ettiğini, daha ziyade hangi mezhebin dikkate alındığını belirlemeye çalışmış ve böylece mukayeseli hukuk çalışmalarına mütevazı bir katkıda bulunmuştur. Kanun hakkında basın-yayında çıkan haberlere göz atıldığında kanunun kadın lehine birçok hak ve yarar barındırdığını iddia edenler olduğu gibi erkeklere zulmettiğini ve aile maslahatını korumadığını ve boşanmaları tetiklediğini, bu nedenle değişikliğe ihtiyaç olduğunu ileri sürenler de olmuştur. Kanunun ne tür sonuçlar doğurduğu, beklentileri karşılayıp karşılamadığı hususu çalışmanın pratik tarafı olup bunun tespiti için en azından Katar toplumunun parçası olmak gerekir. Haliyle araştırma daha ziyade teorik kıyaslamalar üzerinden yürütülmüştür. Denilebilir ki başlangıç maddelerinde de belirtildiği üzere kanun, Hanbelî mezhebinin râcih kavline göre düzenlenmiş ve netameli konularda İbn Teymiyye’nin (ö. 728/1328) yaklaşımları tercih edilmiştir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 15 Haziran 2020 |
Gönderilme Tarihi | 2 Kasım 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Sayı: 51 |