Türkiye Erkek Milli Basketbol Takımının FIBA EuroBasket Turnuvasındaki Başarısının Doğrusal Karma Etkiler Modelleri ile Değerlendirilmesi

Yıl 2020, Cilt: 22 Sayı: 66, 975 - 985, 22.09.2020

Melike Bahçecitapar , Simge Ilgım Horat , Serpil Aktaş

https://doi.org/10.21205/deufmd.2020226630

Öz

Türkiye, Dünya’da en çok izlenen basketbol turnuvalarının başında gelen FIBA Eurobasket’e düzenlendiği ilk yıllardan beri katılan bir ülkedir. Literatürde, EuroBasket’e katılan takımların istatistiksel verilerini kullanarak nicel analiz yapan sınırlı sayıda çalışma bulunmaktadır. Bu çalışmanın amacı, Türkiye Erkek Milli Basketbol Takımının Eurobasket’teki başarısını doğrusal karma etkiler modelleri (DKEM) ile değerlendirmek ve DKEM kullanılarak, EuroBasket’e katılan Avrupa ülkeleri erkek basketbol takımlarından zaman boyunca tekrarlı olarak elde edilen verimlilik puanlarını analiz etmektir. DKEM ile hesaplanan takım-özel etkiler ile her bir takımın uzun süreli veri yapısındaki verimlilik puanlarının zaman boyunca değişimi incelenmiştir. Çalışmada, Eurobasket’e katılan 20 takımın 2007-2017 yılları arasındaki verimlilik puanları ele alınmıştır. Verimlilik puanları hesaplanırken, takımların yıllara göre sayı, toplam başarılı atış, toplam atış, serbest atış, başarılı serbest atış, hücum ribaundu, savunma ribaundu, top çalma, asist, blok, faul ve top kaybı bilgileri dikkate alınmıştır. Zaman boyunca elde edilen verimlilik puanları hem takımlara hem de yıllara göre hesaplanan tanımlayıcı istatistikler ile özetlenmiştir. Veriler SAS istatistiksel paket programında analiz edilmiştir. Takımların son altı sezon verimlilik puan ortalamalarına göre, Türkiye erkek milli basketbol takımı EuroBasket’te 20 takım arasında 11. sırada yer almaktadır. DKEM analizi yapılarak, Türkiye erkek milli basketbol takımının EuroBasket verimlilik puanlarının zaman boyunca gösterdiği değişimin, tüm takımların verimlilik puanlarının bir bütün olarak zaman boyunca gösterdiği değişimden farklı olmadığı bulunmuştur. Son altı sezonda verimlilik puanına göre en yüksek başarıyı 2009 yılında elde etmiştir.

Anahtar Kelimeler

EuroBasket Şampiyonası, , Uzun süreli veriler, , Doğrusal karma etkiler modelleri

Kaynakça

• 1. Berri DJ. (1999). Who is ‘Most Valuable’? Measuring the Player’s production of wins in the National Basketball Association. Managerial and Decision Economics, 20, 411–427. 2. Berri DJ, Schmidt MB. (2002). Instrumental versus bounded rationality: A comparison of Major League Baseball and the National Basketball Association. Journal of Socio-Economics, 31, 191–214. 3. Conte D, Lukonaitiere I. (2018). Scoring strategies differentiating between winning and losing teams during FIBA EuroBasket Women 2017. Sports (BaseI), 6 (2), 50. 4. Çetin B, Eren T. (2016). Türkiye erkek milli basketbol takımına EuroBasket 2015 için oyun kurucu seçimi. Kafkas Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 7 (13), 201-227. 5. Gryko K, Mikolajec K, Maszczyk RC, Adamczyk JG. (2018). Structural analysis of shooting performance in elite basketball players during FIBA EuroBasket 2015. International J. of Perfomance Analysis in Sport, 18 (2), 380-392. 6. Gudaityte G, Jasinskas E, Balciunas M, Streimikiene D. (2016). Evaluation of the legacy of a sporting event: a case of EuroBasket 2007-2013. Transformations in Business&Economics, 15 (2), 33-45. 7. Harbili E, Yalçın YG, Harbili S. (2009). Türkiye Basketbol Ligi takımlarının farklı sezonlardaki verimlilik oranlarının karşılaştırılması. Hacettepe J. of Sport Sciences, 20 (3), 97-103. 8. Hedeker D, Gibbons RD. (2006). Longitudinal Data Analysis. Wiley Series in Probability and Statistics. 9. http://achieve.fiba.com 10. Laird NM, Ware JH. (1982). Random-Effects models for longitudinal data. Biometrics, 38, 963-974. 11. Lesjak M, Axelsson EP, Uran M. (2014). The perceived social impacts of the EuroBasket 2013 on Koper residents. Academica Turistica, 7 (2): 53-68. 12. Vaquera A, Renfree A, Thomas G, Gibson AC, Gonzalez JC. (2009). Heart rate responses of referees during the 2011 Eurobasket Championship. Journal of Human Sport&Exercise, 9 (1), 43-48.