POPÜLER KÜLTÜR ARAÇLARINDAN REKLAMLARIN GÜNDELİK İHTİYAÇLARI YÖNLENDİRMESİ CAM SEKTÖRÜ REKLAMLARI ÖRNEĞİNDE BİR ANALİZ
Öz
Popüler kültür doğası gereği sürekli olarak yeni tüketimleri zihinlere kazımaya çalışmaktadır. Bunun uygulandığı en önemli alanlardan biri de şüphe yok ki reklamlardır. Özellikle televizyon reklamlarında bu olgu müzik, ilgi çeken unsurlar, ilgi çeken kişiler veya ünlüler, efektler aracılığıyla izleyicileri etkileyerek ve kendisini izlettirerek akılda kalacak şekilde sunulmaktadır. Reklamlar popüler kültürün yeniden üretilmesinde ve aktarılmasında önemli rol oynamaktadır. Aynı zamanda reklamlar aracılığıyla yeniden tüketim olgusu sürekli olarak hedef kitleye aşılanmaktadır. Bu çalışma ile reklamlarda hedef kitleye kullandığı ürünleri değersiz ve değiştirmesi gereken bir unsur haline getirmek için bilinçli bir şekilde “kır, at ve yenisini al” ideolojisi işlenmeye çalışılması incelenmektedir. Bu noktada cam sektöründen bir markanın üç reklam filmi göstergebilimsel analizle incelenmiş, popüler kültürün tüketim algılarını değiştirmeye yönelik nasıl bir yönlendirmeye girdiği tespit edilmeye çalışmıştır. Çalışma sonucunda popüler kültürün reklam endüstrisini kendi çıkarları doğrultusunda yönlendirdiği ve kitle iletişim araçlarını daha fazla tüketim olgusuyla kullandığı tespit edilmiştir.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Arık, M. Bilal. (2004), Medya Çağında Futbol ve Televizyon Arasındaki Kaçınılmaz İlişki Top Ekranda, Salyangoz Yayınları, İstanbul.
- Adorno, Theodor W.(2016), Kültür Endüstrisi Kültür Yönetimi, (Çev.) Nihat Ülner, Mustafa Tüzel, Elçin Gen, İletişim Yayınları, İstanbul.
- Balcı, Şükrü, Akar Hüsamettin, Ayhan Bünyamin. (2011), “Televizyon Ve Seçmen İlişkisini Yeniden Düşünmek: 2009 Yerel Seçimleri‟nde İzleyici Motivasyonları”, Selçuk İletişim Dergisi, Sayı 4, Konya s. 48-63.
- Çılbıyıkoğlu, Najda. (2012), “Popüler Kültür Ve Medya İlişkisi”, İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, Sayı 19 s. 401-410.
- Durmuş, Oya Dinçer. (2006), “Popüler, “Kültürün Kimlik Oluşumuna Etkileri: “Özgür Kız-Nil Karaibrahimgil” Modeli”, Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı 17 s. 121- 133.
- Dağtaş, Banu, Erdal Dağtaş. (2009), “Tüketim Kültürü, Yaşam Tarzları, Boş Zamanlar ve Medya Üzerine Bir Literatür Taraması”, Medya, Tüketim Kültürü ve Yaşam Tarzları, (Derleyenler) Banu Dağtaş, Erdal Dağtaş, Ütopya Yayınevi, Ankara s. 27-75.
- Erdoğan, İrfan. ( 2004), “Popüler Kültürün Ne Olduğu Üzerine”, Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi, Sayı 57 s. 1-18.
- Erdoğan, İrfan. (1999), “Popüler Kültür, Kültür Alanında Egemenlik Ve Mücadele”, Popüler Kültür ve İktidar, (Derleyen) Nazife Güngör, Vadi Yayınları, Ankara s. 18-52.
- Fırlar F. Belma Güneri. (2009), “Televizyon Reklamcılığı ve Gelecek”, Televizyon Ve…, (Editör) Bülent Küçükerdoğdan, Ütopya Yayınları, Ankara s.110-130.
- Fiske, John. (2014), “Postmodernizm ve Televizyon”, Mesya Kültür Siyaset,(Derleyen) Süleyman İrvan, Pharmakom Yayınevi, Ankara s. 29-48
- Gültekin, Metin. (2006), “Bir Popüler Kültür Araştırması: Dicle Üniversitesi Örneği”, Ekev Akademi Dergisi, Sayı 26 s. 115-128.
- Geçer, Ekmel. (2015), Medya ve Popüler Kültür Diziler, Televizyon ve Toplum, Metamorfoz Yayıncılık, İstanbul.
- Kalan, Özlem Gündüz. (2010), “Reklamda Çocuğun Toplumsal Cinsiyet Teorisi Bağlamında Konumlandırılışı „Kinder‟ Reklam Filmleri Üzerine Bir İnceleme”, İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, Sayı 38, s.75-89.
- Özkan, Hasan Hüseyin. (2006), “Popüler Kültür Ve Eğitim”, Kastamonu Eğitim Dergisi, No1, s. 29-38.
- Özkundakçı, Mehmet. (2011), Üçü Bir Arada, Hayat Yayınları, İstanbul.
- Sakallı, Erol. (2014), “Türkçe Popüler Kültür”, Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, Sayı 3/2, s. 307-317.
- Tellan, Derya. (2009), “Reklamcılık Endüstrisinin Gelişimini Ekonomik İlişkiler Temelinde Değerlendirmek”, Sermayenin Medyası Medyanın Sermayesi Ekonomi Politik Yaklaşımlar, (Derleyen) Selda Bulut, Ütopya Yayınevi, Ankara s. 115-148.
- Topsümer Füsun, Elden Müge, Yurdakul Nilay (2014), Reklam ve Halkla İlişkilerde Hedef Kitle, İletişim Yayınları, İstanbul.
- Yavuz, Şahinde. (2006), “Reklam Ve Popüler Kültür”, İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, Sayı, 27, s. 149-161.
- Bağımsız Yaşam Derneği. (2015), “Ülkemizde Tv Bağımlılığı”, http://bayder.com.tr/ulkemizde-tvbagimliligi/ (Erişim Tarihi: 08.12.2016).
- The Statistics Portal. (2016), “Global TV Advertising Expenditure” https://www.statista.com/statistics/273713/global-television-advertising-expenditure/ (Erişim Tarihi: 10.12.2016).
- The Statistics Portal, “Television Advertising Expenditure in Turkey from 2007 to 2016”, https://www.statista.com/statistics/432303/television-advertising-expenditure-in-turkey/ (Erişim Tarihi: 10.12.2016)
Öz
Due to the popular culture nature, the new consumption is constantly trying to dig into minds. There is no doubt that the most important areas of application are advertisements. Especially in television advertisements, this phenomenon is presented in the form of music, elements of interest, interested persons or fame, influencing the audience through the effects and keeping them in mind. Advertisements play an important role in the reproduction and transmission of popular cultures. At the same time, the notion of the re-consumption of goods through advertisements is continuously infused to the target group. In this study, it is investigated to try to process the idea of "breaking, throwing and buying new" with advertisements consciously in order to make the products that the target group uses as an element which should be worthless and changing. In this point, the study tried to find out how a brand in the glass industry tried to direct the change of popular culture consumption perceptions with its three commercial films with semiotic analysis. As a result of the study, it has been found that popular culture advertising industry is directed towards its own interests and uses mass media for more consumption.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Arık, M. Bilal. (2004), Medya Çağında Futbol ve Televizyon Arasındaki Kaçınılmaz İlişki Top Ekranda, Salyangoz Yayınları, İstanbul.
- Adorno, Theodor W.(2016), Kültür Endüstrisi Kültür Yönetimi, (Çev.) Nihat Ülner, Mustafa Tüzel, Elçin Gen, İletişim Yayınları, İstanbul.
- Balcı, Şükrü, Akar Hüsamettin, Ayhan Bünyamin. (2011), “Televizyon Ve Seçmen İlişkisini Yeniden Düşünmek: 2009 Yerel Seçimleri‟nde İzleyici Motivasyonları”, Selçuk İletişim Dergisi, Sayı 4, Konya s. 48-63.
- Çılbıyıkoğlu, Najda. (2012), “Popüler Kültür Ve Medya İlişkisi”, İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, Sayı 19 s. 401-410.
- Durmuş, Oya Dinçer. (2006), “Popüler, “Kültürün Kimlik Oluşumuna Etkileri: “Özgür Kız-Nil Karaibrahimgil” Modeli”, Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı 17 s. 121- 133.
- Dağtaş, Banu, Erdal Dağtaş. (2009), “Tüketim Kültürü, Yaşam Tarzları, Boş Zamanlar ve Medya Üzerine Bir Literatür Taraması”, Medya, Tüketim Kültürü ve Yaşam Tarzları, (Derleyenler) Banu Dağtaş, Erdal Dağtaş, Ütopya Yayınevi, Ankara s. 27-75.
- Erdoğan, İrfan. ( 2004), “Popüler Kültürün Ne Olduğu Üzerine”, Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi, Sayı 57 s. 1-18.
- Erdoğan, İrfan. (1999), “Popüler Kültür, Kültür Alanında Egemenlik Ve Mücadele”, Popüler Kültür ve İktidar, (Derleyen) Nazife Güngör, Vadi Yayınları, Ankara s. 18-52.
- Fırlar F. Belma Güneri. (2009), “Televizyon Reklamcılığı ve Gelecek”, Televizyon Ve…, (Editör) Bülent Küçükerdoğdan, Ütopya Yayınları, Ankara s.110-130.
- Fiske, John. (2014), “Postmodernizm ve Televizyon”, Mesya Kültür Siyaset,(Derleyen) Süleyman İrvan, Pharmakom Yayınevi, Ankara s. 29-48
- Gültekin, Metin. (2006), “Bir Popüler Kültür Araştırması: Dicle Üniversitesi Örneği”, Ekev Akademi Dergisi, Sayı 26 s. 115-128.
- Geçer, Ekmel. (2015), Medya ve Popüler Kültür Diziler, Televizyon ve Toplum, Metamorfoz Yayıncılık, İstanbul.
- Kalan, Özlem Gündüz. (2010), “Reklamda Çocuğun Toplumsal Cinsiyet Teorisi Bağlamında Konumlandırılışı „Kinder‟ Reklam Filmleri Üzerine Bir İnceleme”, İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, Sayı 38, s.75-89.
- Özkan, Hasan Hüseyin. (2006), “Popüler Kültür Ve Eğitim”, Kastamonu Eğitim Dergisi, No1, s. 29-38.
- Özkundakçı, Mehmet. (2011), Üçü Bir Arada, Hayat Yayınları, İstanbul.
- Sakallı, Erol. (2014), “Türkçe Popüler Kültür”, Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, Sayı 3/2, s. 307-317.
- Tellan, Derya. (2009), “Reklamcılık Endüstrisinin Gelişimini Ekonomik İlişkiler Temelinde Değerlendirmek”, Sermayenin Medyası Medyanın Sermayesi Ekonomi Politik Yaklaşımlar, (Derleyen) Selda Bulut, Ütopya Yayınevi, Ankara s. 115-148.
- Topsümer Füsun, Elden Müge, Yurdakul Nilay (2014), Reklam ve Halkla İlişkilerde Hedef Kitle, İletişim Yayınları, İstanbul.
- Yavuz, Şahinde. (2006), “Reklam Ve Popüler Kültür”, İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, Sayı, 27, s. 149-161.
- Bağımsız Yaşam Derneği. (2015), “Ülkemizde Tv Bağımlılığı”, http://bayder.com.tr/ulkemizde-tvbagimliligi/ (Erişim Tarihi: 08.12.2016).
- The Statistics Portal. (2016), “Global TV Advertising Expenditure” https://www.statista.com/statistics/273713/global-television-advertising-expenditure/ (Erişim Tarihi: 10.12.2016).
- The Statistics Portal, “Television Advertising Expenditure in Turkey from 2007 to 2016”, https://www.statista.com/statistics/432303/television-advertising-expenditure-in-turkey/ (Erişim Tarihi: 10.12.2016)
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Research Article |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Haziran 2017 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Sayı: 18 |
Dicle University
Journal of Social Sciences Institute (DUSBED)