Safiri wrote his work titled Majalis al-wa‘ziyya fi sharh ahadith hayr
al-bariyya min Sahih al-Imam al-Bukhari in Hijri 10th century when the
commentary literature reached perfection. In addition to being a book of
sermons and guidance, the work has a partial character of commentary. The
author tried to add commentaries to some hadiths chosen from al-Jami al-Sahih
under the name of ‘assembly/session’. In the work written in the style of قوله,
issues sometimes are discussed through asking preordained questions in the form
ofإن قيل' / / if it were as’, and by answering in the form of أجيب / الجواب' / it would be answered as’.
Although the resources used were varied, Safiri made many mistakes in his
citations who benefited mainly from hadith books – Sufism-morality books.
Adopting a Sufi commentary in his description of the Prophet, Safiri also made
explanations about some hadith-related sciences such as the Sunnah – Wahy (the
revelations) relationship, the situation of those who imputed lies to the
Prophet and the necessity of acting in accordance with ahad hadiths. Inferring
a number of principles related to education from the behaviours of the Prophet,
Safiri emphasized that it was not appropriate for preachers to avoid
responsibility and that they should succeed in appealing to the souls of their
audience.
Sefîrî, el-Mecâlisü’l-va‘ziyye fî şerhi ehâdîsi hayri’lberiyye min Sahîhi’l-İmâmi’l-Buhârî adlı eserini hicri X.yüzyılda şerh edebiyatının kemale erdiği
bir dönemde kaleme almıştır. Eser, bir vaaz ve irşad
kitabı olmasının yanı sıra kısmi bir şerh karakterine
sahiptir. Müellif, el-Câmi‘u-s-sahîh’ten seçtiği bazı hadîsleri,“meclis/oturum” adı altında şerh etmeye çalışmıştır.
قوله tarzında yazılan eserde, bazen إن قيل / şâyet şöyle denilirse, şeklinde mukadder sorular yöneltilerek الجواب/ أجيب şöyle cevap verilir/cevabı şudur, şeklinde
meseleler tartışılmıştır. Kullandığı kaynaklar çeşitlilik
arz etse de ağırlıklı olarak hadîs ve tasavvuf-ahlâk
kitaplarından istifade eden Sefîrî, iktibaslarında
birçok hata yapmıştır. Peygamber tasavvurunda tasavvufî bir
yorum benimseyen Sefîrî; sünnet-vahiy ilişkisi,
Hz. Peygamber’e yalan isnad edenin durumu
ve haberi vahidle amel etmenin gerekliliği gibi
bazı hadîs ilimlerine yönelik açıklamalarda
bulunmuştur. Hz. Peygamber’in davranışlarından birtakım
eğitim ilkeleri çıkaran Sefîrî, çeşitli nedenlerle
vaizlerin sorumluluktan kaçmasının doğru olmadığına ve
muhataplarının ruhlarına hitap etmeyi başarmaları
gerektiğine vurgu yapmıştır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Din Araştırmaları |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 15 Eylül 2018 |
Gönderilme Tarihi | 4 Haziran 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 54 Sayı: 3 |