THE EFFECT OF MULTIVALENT WORDS ON THE MEANING AND JUDGMENT OF THE VERSES WITHIN THE CONTEXT OF THE THIRD VERSE OF SURAH AL-NUR

Yıl 2022, Cilt: 58 Sayı: 1, 13 - 32, 15.03.2022

İsmail Karagöz

Öz

In order to benefit from the guidance of the Qur’an, it is necessary to understand the Qur’an and to understand the Qur’an, it is necessary to know the language of the Qur’an and its methods of understanding. Depending on the knowledge and understanding abilities of the people, it revealed differences in the meaning of the ambiguous verses and multivalent words, and this difference showed itself in the transfer of the Qur’an language to other languages. One of the verses of the Qur’an that are understood differently and different conclusions are drawn is the third verse of the Sûrah al-Nûr. The reason why the verse is understood differ-ently is that the word "nikah" (marriage) in the verse is multivalent. The word “nikah” means "to marry" and to engage in "sexual intercourse" Therefore; some mufassirs (interpreters of the Qur’an) prefer the meaning “getting married” while others construe it as “engaging in sexual intercourse. According to some, the verse 32 of Surah al-Nur supersedes the judgement the third verse contains, while others are of the opinion that the third verse does not contain any judgement and that it only prevents believers from adultery. There is no evidence that sup-ports the claims of such abrogation. The verse not only deters believers from adultery but also states that it is forbidden.

Anahtar Kelimeler

Allah, Qur’an, hadith, marriage, adultery.

NÛR SÛRESİNİN ÜÇÜNCÜ ÂYETİ BAĞLAMINDA ÇOK ANLAMLI KELİ-MELERİN ÂYETİN ANLAMINA VE İÇERDİĞİ HÜKME ETKİSİ

Öz

Kur’ân’ın rehberliğinden yararlanabilmek için Kur’ân’ı anlamak, Kur’ân’ı anlayabilmek için Kur’ân dilini ve anlama yöntemlerini bilmek gerekir. İnsanların bilgi birikimleri ve anlama ye-teneklerine bağlı olarak müphem olan âyetleri ve çok anlamlı kelimeleri anlamlandırmada fark-lılıklar ortaya çıkarmış, Kur’ân dilinin başka dillere aktarılmasında bu farklılık kendisini gös-termiştir. Kur’ân’ın farklı anlaşılıp farklı sonuçlar çıkartılan âyetlerinden biri Nûr Sûresinin üçüncü âyetidir. Âyetin farklı anlaşılmasının sebebi âyetteki “nikâh” kelimesinin çok anlamlı olmasıdır. Nikâh kelimesi, sözlükte “evlenmek” ve “cinsel ilişkide” bulunmak anlamına gelir. Bu kelime Kur’ân müfessirlerinin bir kısmına göre “evlenmek”, bir kısmına göre “cinsel ilişki-de” bulunmaktır. Bir kısım müfessire göre âyetin hükmü aynı sûrenin 32. âyeti ile yürürlükten kaldırılmıştır, bir kısım müfessire göre âyet, bir hüküm içermemekte, sadece müminleri zinadan sakındırmaktadır. Doğrusu âyetin bağlamı dikkate alındığında âyette geçen “nikâh” kelimesi-nin “cinsel ilişki” anlamında olmasıdır. Âyetin mensuh oluğuna dair de bir delil yoktur. Âyet, sadece sakındırma değil, zinayı müminlere kesin olarak haram kılındığını beyan etmektedir.

Anahtar Kelimeler

Allah, Kur’ân, Hadis, Nikâh, Zina.

Kaynakça

• Buhârî, Ebû Abdillâh Muhammed b. İsmâîl b. İbrâhîm el-Cu‘fî. el-Câmi’u’s-Sahîh. İstan-bul: Çağrı Yayınları, 1981.
• Ebû Dâvûd, Süleyman b. el-Eş’âs. es-Sünen. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1981.
• Ebû Hayyân, Muhammed b. Yûsuf b. Alî b. Yûsuf b. Hayyân el-Endelüsî. el-Bahru’l-muhît. Buyrut: Dâru’l-Kütübi’l-Ilmiyye, 2001.
• Ebû Îsâ Muhammed b. Îsâ b. Sevre (Yezîd) et-Tirmizî. es-Sünen. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1981.
• Ferrâ, Ebû Zekeriyyâ Yahyâ b. Ziyâd b. Abdillâh el-Absî. Meânî’l-Kur’ân. yy. ts.
• Haskefî, Alâüddîn Muhammed b. Alî b. Muhammed ed-Dımaşkī. ed-Dürrü’l-muhtâr. Beyrût: Dâru’l-Fikr,1386.
• Hâzin, Ebü’l-Hasen Alâüddîn Alî b. Muhammed b. İbrâhîm el-Bağdâdî. Lübâbü’t-te’vî fî me’âni’t-tenzîl. Beyrût: Dâru’n-Neşr, 1979.
• İbn Ebî Hâtim, Ebû Muhammed Abdurrahman. Tefsîr, el-Mektebetü’l-Asriyye, yy. ts.
• İbn Fâris, Ebü’l-Hüseyn Ahmed b. Fâris b. Zekeriyyâ b. Muhammed er-Râzî el-Kazvînî el-Hemedânî, Mu’cemü Mekâyîsi’l-Lüga. thk. Abdüsseselam Muhammed Harun İttihâdü’l-Kitâbi’l-Arab. yy, 2002.
• İbn Kesîr, Ebû’l-Fidâ İsmail b. Ömer. Tefsîrü’l-Kur’âni’l-Azîm. thk. Sami b. Muhammed Selame. Dâru Tayyibe, yy., 1999.
• İbn Kuteybe, Muhammed, Abdullah b. Müslim. Tefsîrü garîbi’l-Kur’ân. thk. es-Seyyid, Ahmed Sakar. Beyrût: Dâru’l-Kütübi’l-Ilmiyye, 1978.
• İbn Mâce, Muhammed b. Yezîd el-Kazvînî. es-Sünen. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1981.
• İbn Manzûr, Ebü’l-Fazl Cemâlüddîn Muhammed b. Mükerrem b. Alî b. Ahmed el-Ensârî er-Rüveyfiî. Lisânü’l-Arab. Beyrût: Dâru Sadr, yy.
• İbnü’l-Cevzî, Ebü’l-Ferec Cemâlüddîn Abdurrahmân b. Alî b. Muhammed el-Bağdâdî. Nüzhetü’l-a’yüni’n-nevâzır fî ilmi’l-vücûhi ve’n-nezâir. Beyrût: 1987.
• Karagöz, İsmail. Sorumluluk ve Sorunları Açısından Aile ve Gençlik. Ankara: TDV Yayınla-rı, 2018.
• Kâsânî, Alâüddîn Ebû Bekr b. Mes’ûd. Bedâi’us-Sanâi’ fî Tertîbi’-Şerâi’. Beyrût: Dâru’l-Kütibi’l-Arabiyyi, 1982.
• Kur’ân-ı Kerim Meali, Anlam ve Yorum Merkezli Çeviri. Mustafa Öztürk. İstanbul: Düşün Yayıncılık, 2011.
• Kur’ân-ı Kerîm Meâli. Halil Altuntaş, - Muzaffer Şahin. Ankara: DİB Yayınları, 2002.
• Kur’ân-ı Kerim ve Meâli. Hayrettin Karaman. vd. Ankara: DİB Yayınları, 2015.
• Kur’ân-ı Kerim ve Meâli. Mehmet Nuri Yılmaz. Ankara: Moro Yayıncılık, 2000.
• Kur’ân-ı Kerim ve Türkçe Meâli. Talat Koçyiğit. Ankara: Kılıç Kitap Evi, yy.
• Kur’ân-ı Kerim ve Yüce Meali. Süleyman Ateş. Ankara: Kılıç Kitabevi, 1980.
• Kur’ân-ı Kerîm’in Türkçe Anlamı. Ömer Dumlu - Hüseyin Elmalı. İzmir: İzmir İlahiyat Fa-kültesi Vakfı Yayını, 2001.
• Kurtubî, Ebû Abdillah, Muhammed b. Muhammed. el-Cami’ li ahkâmi’l-Kur’ân. thk. Ah-med el-Berdûnî ve İbrahim Itfayyiş, 2. baskı. Kahire: Dâru’l-Kütübi’l-Mısrıyye, 1964.
• Müslim b. el-Haccâc, Ebû’l-Huseyin el-Kuşeyrî. el-Câmiu’s-Sahih. İstanbul: Çağrı Yayınla-rı, 1981.
• Nehhâs, Ebû Cafer. Me’ânî’l-Kur’ân. thk. Muhammed Ali es-Sâbûnî. Mekke: Câmia’tü Ümmî’l-Kurâ,1409.
• Nesâî, Ebû Abdirrahmân Ahmed b. Şuayb b. Alî. es-Sünen. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1981.
• Râğıb el-İsfehanî, Ebü’l-Kāsım Hüseyn b. Muhammed b. el-Mufaddal. el-Müfredât fî garîbi’l-Kur’ân, yy. ts.
• Razî, Ebû Abdillah Fahruddîn Muhammed b. Ömer. Tefsîru’l-kebîr. Beyrût: Dâru İhyâü’t-Türâsî’-Arabiyyi, ts.
• Râzî, Muhammed b. Ebî Bekr. Muhtâru’s-sıhâ. İstanbul: Çağrı Yayınları, ts.
• Sana’ânî, Abdürrazzak b. Hemmam. Tefsîru’l-Kur’ân. thk. Mustafa Müslim Muhammed. Riyad: Mektebetü’r-Rüşd, 1410.
• Semerkandî, Ebû’l-Leys Nasr b. Muhammed İbrahim. Bahru’l-ulûm. thk. Mahmûd Matara-cı. Beyrût: Dâru’l-fikr, ts.
• Süyûtî, Abdurruhman b. Ebî Bekr. ed-Dürrü’l-mensûr. Mısır: Dûru Hicr, yy. ts.
• Şenkîtî, Muhammed b. el-Emîn b. Muhammed. Edvâü’l-beyân fî îzahi’l-Kur’âni bi’l-Kur’ân. Beyrût: Daru’l-Fikri, 1995.
• Taberî, Ebû Ca‘fer Muhammed b. Cerîr b. Yezîd el-Âmülî el-Bağdâdî. Câmi’u’l-beyân an te’vîli âyi’l-Kur’ân. Beyrût: Müessesetü’r-Risâle, 2000.
• Yazır, Hamdi. Hak Dinî Kur’ân Dili Türkçe Mealli Tefsir. İstanbul: Eser Kitabevi, 1971.
• Yıldırım, Celal. Kur’ân-ı Kerîm Meâl ve Tefsiri. İstanbul: Türcüman Yayınları,1982.
• Yüce Kur’ân ve Açıklamalı-Yorumlu Meâli. Abdülkadir Şener vd. İzmir: 2009.
• Zeccâc, Ebû İshâk İbrâhîm b. es-Serî b. Sehl. Me’âni’l-Kur’ân ve i’râbühû. Beyrût: 1988.