The Relationship Of Nutrition And Health In The Period Of The Prophet

Yıl 2023, Cilt: 3 Sayı: 6, 27 - 45, 14.12.2023

Zehra Gençel Efe

Öz

Islam attaches great importance to the development and protection of the human body. Because the protection of life, mind and generation, which is necessary for the preservation of religion, is directly possible with a strong and healthy body. For this reason, great importance has been given to healthy and halal nutrition in eating and drinking, and a large literature has emerged, especially in the Qur'an and hadiths.
In the relationship between nutrition and health, the relationship between nutrition and cleanliness, going to extremes in eating and drinking, accepting healthy and beneficial foods as halal and using foods consumed as human food in the field of health are important issues. Cleanliness is one of the main issues in nutrition, and it is clearly seen that cleanliness is emphasized both in the Qur'an and in the Sunnah.
It is seen that a significant part of the foods that are human food is used as medicine in the treatment of diseases. Existence of examples of the widespread use of meats, milk, fruits and vegetables, flour and salt on both sides and establishing a relationship between them is important in terms of medical history studies. However, it is understood that Islam cares about having a healthy body as much as the continuation of life and the development of the body in nutrition.

Anahtar Kelimeler

Islamic History, Islamic Medicine, Healtly Eating

HZ. PEYGAMBER DÖNEMİNDE BESLENME VE SAĞLIK İLİŞKİSİ

Öz

İslam dini insan bedeninin gelişimi ve korunmasına büyük önem vermektedir. Zira dinin korunabilmesi için gerekli olan canın, aklın ve neslin korunması doğrudan güçlü ve sağlıklı bir bedenle mümkündür. Bunun için yiyip içmede sağlıklı ve helal beslenmeye büyük önem verilmiş, buna dair başta Kur’an-ı Kerim ve hadislerde olmak üzere oldukça büyük bir literatür oluşmuştur.
Beslenme ve sağlık ilişkisinde beslenme ve temizlik ilişkisi, yeme içmede aşırıya kaçılması, sağlıklı ve yararlı olan besinlerin helal kabul edilmesi ve insan besini olarak tüketilen gıdaların sağlık alanında da kullanılması önemli konulardır. Beslenmede temel konuların başında temizlik gelmektedir ve hem Kur’ân-ı Kerîm’de hem de sünnette temizliğe vurgu yapıldığı açıkça görülmektedir.
İnsan gıdası olan yiyeceklerin önemli bölümünün, hastalıkların tedavisinde ilaç olarak kullanıldığı görülmektedir. Etler, sütler, meyve ve sebzeler, un ve tuzların her iki tarafta da yaygın olarak kullanımına dair örneklerin olması, bunlar arasında ilişkinin kurulması, tıp tarihi çalışmaları açısından önem taşımaktadır. Bununla birlikte İslam’ın beslenmede hayatın devamı ve vücudun gelişimi kadar sağlıklı bir bedene sahip olmayı da önemsediği anlaşılmaktadır.

Anahtar Kelimeler

İslam Tarihi, İslam Tıbbı, Sağlıklı Beslenme

Kaynakça

• Ateş, A. O. (1989). Sünnetin Kabul veya Reddettiği Cahiliye ve Ehl-i Kitâb Örf ve Âdetleri (İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Doktora Tezi.
• Aydın, M (2010). "Yenidoğanda Hiperglisemi: Hastalarımızın Demografik Ve Klinik Özelliklerinin Değerlendirilmesi", Türkiye Çocuk Hastanesi Dergisi / Turkish J. Pediatr. Dis., 4/3, 158-164.
• Bayat, A.H. (2016). Tıp Tarihi İstanbul: Zeytinburnu Belediyesi Kültür Yayınları.
• Baytop, T. (1989). “Akrâbâzîn”, TDV İslâm Ansiklopedisi. 2:287-8, İstanbul: TDV Yayınları 1989.
• Buhârî, Ebû Abdillâh Muhammed b. İsmâîl. Ṣahîhu’l-Buhârî. Beyrut-Dımaşk: Dâru İbn Kesir, 1423/2002.
• Cevad Ali, el-Mufassal -1, çev. Dursun Hazer - Fethullah Zengin (Ankara: Ankara Okulu, 2018).
• Çakmak, N. M. (2021). Hz. Peygamber’in Sünnetinde Beslenme (Erzincan: Erzincan Binali Yıldırım Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi), 62.
• Çiftçi, M. D. - Açıkel, Y. (2021) “Kur’ân’da ve Hadislerde Sağlıklı Beslenme ve Obezite”, İslam Medeniyeti Araştırmaları Dergisi 6/1 (Haziran 2021), 98-128.
• Demir Akgün, S. (2007). Hz. Peygamber Döneminde Yemek Kültürü (Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi, 2007).
• Güler, Z. (2010). “Tahnîk”, TDV İslam Ansiklopedisi 39/416, İstanbul: TDV Yayınları.
• İbn Mâce, Ebû Abdillâh Muhammed b. Yezîd. es-Sünen. nşr. Muhammed Fuâd Abdülbâkî. Kahire: Dâru İhyâi’l-Kütübi’l-ʿArabiyye, 1336/1918.
• İbn Sa‘d, Ebû Abdillâh Muhammed b. Sa‘d. Kitâbü’t-Tabakâti’l-kebîr. thk. Ali Muhammed Ömer. 11 Cilt. Kahire: Mektebetü’l-Hâncî, 1421/2001.
• İshâk Bin Murâd, Edviye-i Müfrede, Haz. Mustafa Canpolat- Zafer Önler, Ankara: Türk Dil Kurumu, 2016.
• Koca, F. (1998). “Helal”, TDV İslam Ansiklopedisi 17/175-176, Ankara: TDV Yayınları.
• Mahmudov, E. (2014). “Zülcedr Seriyyesi”, TDV İslam Ansiklopedisi 34, 551-552, Ankara: TDV Yayınları.
• Müslim b. Haccâc, Ebü’l-Hüseyn Müslim b. el-Haccâc b. Müslim el-Kuşeyrî. Sahîhu Müslim. nşr. Ebû Kuteybe Nazar Muhammed el-Fâryâbî. Riyad: Dâru Taybe, 1427/2006.
• Uzun, N. (2011). "Kur’ân’da Üç Ağaç Türü Yahut Bazı Âyetlerin Anlamlarını Yeniden Düşünmek", Din Bilimleri Akademik Araştırmaları Dergisi, 11/3, 2011, 133-164.
• Yerinde, Â. (2011). “Tayyib”, Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi 40/196, İstanbul: TDV Yayınları.