DOĞAL KAYNAKLARIN KORUNMASINDA ÇEVRE YÖNETİMİNİN ETKİNLİĞİ 1

Yıl 2005, Sayı: 13, - , 20.06.2015

Abdullah Yılmaz , Yavuz Bozkurt Ercan Taşkın

Öz

Yüzyıllardır süre gelen doğal kaynakların tahribi sonucu ortaya çıkan çevre sorunları günümüzde önlenemez boyutlara ulaşmıştır. Özellikle XX. yüzyılda yaşanan nüfus artışı, düzensiz kentleşme ve sanayileşme gibi etkenler doğal kaynakların sınır tanınmadan tüketilmesine neden olmuştur. Bu çalışmada, temelinde çevrenin ve doğal kaynakların kullanımında bir denge unsurunun varolmasını öngören çevre yönetiminin etkinliği ve Türkiye özelinde çevre yönetimi uygulamalarında karşılaşılan sorunlar ele alınmaktadır

Anahtar Kelimeler

Çevre yönetimi, doğal kaynak, çevre sorunları

DOĞAL KAYNAKLARIN KORUNMASINDA ÇEVRE YÖNETİMİNİN ETKİNLİĞİ 1

Öz

The environmental problems, emerging from the destroying of the natural resources for centuries, have been reached unbeareble dimensions. Especially, the rapid increasing of population, urbanization, industralization in XX. century led to the consumption of natural resources unconsciously. In this study, the efficiency of the environmental management requiring the existence of the balance component in using of the natural resources and the problems which have been facing wthin the implication of the enviraonmental management in Turkey

Anahtar Kelimeler

Environmetal managemant, natural resource, problems of environmantal

Kaynakça

• AKPINAR, S. (2001). Türkiye’nin Turizm Merkezlerinde Ekoturizm
• Yaklaşımları, Ankara: Turizm Bakanlığı Yatırımlar Genel Müdürlüğü; Planlama Daire Başkanlığı Yayınları. ALPAN, S. (2000). “Türkiye’de Çevre Yönetimi ve AB’ye Uyum”, Yeni Türkiye Dergisi, 36.
• ARAT, Z. (1995). “Çevre Yönetimi ve Planlama”, Yeni Türkiye Dergisi, 5.
• ARIYÖRÜK, O. (1998). “Uluslararası Boyutta Çevre Yönetimi ve Sorunları”, Çevre Koruma Hizmetleri Dergisi, 32.
• BAKİ, B. ve Ekrem CENGİZ. (2002). “Toplam Kalite Çevre Yönetimi”,
• Uludağ Üniversitesi, İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, C. XXI, 1. BOTKIN, D. ve Edward KELLER. (1995). Environmental Science, John Wiley&Sons.
• CANPOLAT, H. (1998). “Yerel Yönetimlerde Çevre Yönetimi”, Yerel
• Yönetim ve Denetim, Yıl: 3, 3. CANTÜRK, M. vd. (2001). “Çevre Yönetim Sisteminin Çevre Kirliliğinin
• Kontrolündeki Önemi”, Doğadan Ekonomiye Dergisi, 3. ÇAĞLAR, İ. (1998). “Çevre Yönetimi”, Çorum Çevre Dergisi, 5.
• ÇAĞLAR, İ. (1996). “İşletmelerde Çevre Yönetimi ve Çevre Yönetimini
• Yaygınlaştıran Dinamiklerin Belirlenmesi”, Standart Ekonomik ve Teknik Dergi, 419. ÇELİK, A. vd. (1997). Yeni Stratejiler Karşısında KOBİ’ler,
• Kahramanmaraş: T.S.O. Yayını. DAŞÖZ, H. İ. (1995). “Çevre Yönetimimizin Hukuksal ve Kurumsal Yapısı
• Üzerine Değerlendirmeler”, Yeni Türkiye, 5. EKMEZTOGLOU, T. vd. (2001). Avrupa Birliği’nin Çevre Politikası ve Türkiye’nin Uyumu, İstanbul: İktisadi Kalkınma Vakfı Yayını.
• GERMAIN, Rene, Stephen HARRIS ve Valerie LUZADIS. (2002).
• “Environmental Management Systems: Assessing The Level Of Use On Industrial Forestlands”, Journal of Forestry, June. GÖRMEZ, K. (1997). Yerel Demokrasi ve Türkiye, Ankara: Vadi Yayınları.
• GÜNDOĞDU, G. (2000). “Çevre Yönetiminin Sorunsalları ve Açılım
• Alanları”, İller ve Belediyeler, 661. GÜRPINAR, E. (1995). Çevre Sorunları, 3. Basım, İstanbul: Der Yayınları.
• HADIMOĞULLARI, N. (2002). “Etkili Çevre Eğitimi Nasıl Olmalıdır?”,
• Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi, 28. http:// www.taskopru.net/cevre/cevre giris.html (08.10.2004) http://www.aspl.nigde.edu.tr/egitim/dersnotu/biyoces2.doc (17.10.2004) http://www.cevreorman.gov.tr/teskilat.htm (22.04.2005) http://www.cmo.org.tr/belediyesemimer.html-9k (10.10.2004)
• KELEŞ, R. ve Can HAMAMCI. (2002), Çevrebilim, 4. Baskı, Ankara: İmge Kitabevi.
• KELEŞ, R., Birol ERTAN. (2002). Çevre Hukukuna Giriş, Ankara: İmge Kitabevi.
• MERİÇ, N. (2001). “Çevre Sorunları, Çevrecilik ve Siyaset: Devletin
• Konumu ve Rolü Bağlamında Bir Değerlendirme”, Türkiye ve Siyaset Dergisi, Eylül-Ekim 2001.
• METİN, E. (2001). “Doğal Kaynaklar ve Çevre Yönetimi”, İstanbul Sanayi Odası Dergisi, 424.
• ÖNEN, Y. (2002). “Kentsel Mekan, Çevre, Çoğulculuk ve İnsan Haklarına
• Genel Bir Yaklaşım”, İnsan, Çevre, Kent, 2.Basım, İstanbul: Demokrasi Kitaplığı. ÖZGEN, H. ve Halil SAVAŞ. (1999). “Toplam Kalite Yönetimi Açısından
• Çevre Yönetim Sistemleri”, Denizli’de Sanayileşme ve Kentleşme Sempozyumu Bildiriler Kitabı, Ankara: Makine Mühendisleri Odası. PALABIYIK, H. (1998). “Çevre Sorunu Olarak Kentsel Katı Atıklar
• (Çöpler) ve Entegre Katı Atık Yönetimi”, Türk İdare Dergisi, 420. PEİRCE, J. J. vd. (1998). Environmental Pollution and Control, 4th Edition, Butterworth-Heineman.
• SANDAL, A. (2001). “Sekizinci Beş Yıllık Plana Çevre Yönetimi Açısından
• Bakış”, Çevre ve İnsan Dergisi, 48. ŞENGÜL, M. (2001). “Bir Çevre Yönetimi Aracı Olarak Çevre İçin
• Eğitim”, Amme İdaresi Dergisi, C. 34, 4. ŞENGÜL, M. (2002), “Çevre Yönetimine Halk Katılımı Yolu Olarak
• Belediye Yönetimine Halk Katılımı”, Çağdaş Yerel Yönetimler, C. 11, 2. ŞENGÜL, M. (1999).“Yerel Düzeyde Çevre Yönetimi ve Belediyeler”,
• Çağdaş Yerel Yönetimler, C. 8, 3. TAVMERGEN, İ. (1998). “ISO 14000 Çevre Yönetim Sistemleri:
• Uygulama Aşamaları ve Uygulayanlara Sağladığı Faydalar”, DTM-Dış Ticaret Dergisi, 9. TÜRKÖZ, O. İ. (1997). “Çevre Yönetimi ve Metotları”, Standart Ekonomik ve Teknik Dergi, 421.
• ÜNLÜ, H. (2000). “İş Yönetimi İle Entegre Çevre Yönetimi”, İstanbul
• Sanayi Odası Dergisi, 412. YALÇINKAYA, M. (2002). “Çevre Yönetim Sisteminin Okullar İçin
• Önemi”, Standart Ekonomik ve Teknik Dergi, 489. YAŞAMIŞ, F. D. (1995a). Çevre Yönetiminin Temel Araçları, Ankara: İmge Kitabevi.
• YAŞAMIŞ, F. D. (1995b). “Ulusal ve Yerel Çevre Yönetimleri İçin Etkenlik
• Ölçütleri”, Yeni Türkiye Dergisi, 5. YAVUZ, H.(1990). “Türkiye’de Çevre Yönetimi”, TSE Tüketici Bülteni, 9: