YOĞUN REKABET İÇİNDEKİ İŞLETMELER İÇİN REKABET STRATEJİLERİ: KONUMLANDIRMA OKULUNUN AVANTAJLARI

Yıl 2020, Cilt: 10 Sayı: 19, 18 - 34, 25.05.2020

Safa Acar

Öz

Öz

Yoğun rekabet ortamında bulunan işletmeler uzun
ömürlü olabilmek ve rekabet üstünlüğü elde edebilmek amacıyla çeşitli yöntemler
uygulamak zorundadırlar. Bu yöntemlerin en önemli bir kısmını da rekabet
stratejileri oluşturmaktadır. Rekabet stratejileri, rekabetin yoğun ve zorlu
olduğu sektörlerde firmalara bir çıkış yolu sunabilmektedir. Özellikle
konumlandırma okuluna sağladığı katkılarla stratejik yönetim literatüründe de
önemli bir yer tutan rekabet stratejileri işletmelerin rekabet avantajı elde
etmek, sürdürülebilir kaynak temini sağlamak ve uzun ömürlü bir yaşam sürmek
gibi hedeflerine ulaşmada büyük bir kurtarıcı olarak kabul edilebilmektedir.

Çalışmanın temel amacı, firmaların özellikle son
dönemde içine girdikleri yoğun rekabet ortamının etkilerinin azaltılması için
bir yöntem tavsiye etmektir. Bu tavsiye Porter’in 1980 yılında ortaya koyduğu
ve rekabet ortamında yer alan firmaların karşılaştıkları beş rekabet gücünün ortaya
çıkarttı problemlerin çözümüne yöneliktir. Firmaların piyasada karşılaştıkları
beş güç ile başa çıkmak adına geliştirilmiş olan Jenerik stratejilerinin
çerçevesinde çözüm yolları belirlenmiştir.

Özellikle konumlandırma okulu çerçevesinde oluşan bu
stratejiler işletmelerin beklentileri olan rekabet üstünlüğü sağlayabilmek,
sürdürülebilir bir kaynak temini politikası geliştirebilmek ve uzun ömürlü bir
firma olabilmek gibi isteklerini yerine getirirken büyük destek sağlayacak
stratejilerden biri olarak kabul edilebilir.

Anahtar
Kelimeler: Jenerik
Stratejileri, Konumlandırma Okulu, Farklılaşma, Maliyet Liderliği, Odaklanma. 

Anahtar Kelimeler

Jenerik Stratejileri, Konumlandırma Okulu, Farklılaştırma, Maliyet Liderliği, Odaklanma

Kaynakça

• Bakaoğlu, R., & Dinç Özcan, E. (2010). İşletme Düzeyinde Strateji Paradokslarının Mintzberg On Stratejik Yönetim Okulu Açısından Değerlendirilmesi. Öneri Dergisi, 9(34), 57-69.
• Burns, T., & Stalker, G. (1961). The Mamagement Of İnnovation. London: Tavistock Publications.
• Daft, R. L. (2015). Örgüt Kuramları ve Tasarımını Anlamak (10. basım b.). (Ö. N. Timurcanday Özmen, Çev.) Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Dess, G. D., & Davis, P. S. (1984). Porter's (1980) Generic Strategies as Determinants of Strategic Group Membership and organizational performance. Academy of Management Journal, 27(3), 467-488.
• Dinçer, Ö. (1998). Stratejik Yönetim ve İşletme Politikası. İstanbul: Beta Yayınları.
• Emery, F. E., & Trist, E. (1971). The Causal Texture of Organizational Environments. W. French, & D. Hellriegel (Dü) içinde, Personnel Management and Organization Development.
• Eryiğit, B. H. (2013). Stratejik Planlama, Stratejik Planlamaya İlişkin Alternatif Yaklaşımlar ve Stratejik Yönetim Okulları. Süleyman Demirel Üniversitesi Vizyoner Dergisi, 4(9), 152-172.
• Jones, G. R. (2017). Örgüt Kuramı Örgüt Tasarımı ve Örgütsel Değişim. (A. A. Gülova, L. O. Ataç, & D. Dirik, Çev.) Ankara: Gazi Kitapevi.
• Kaplan, M., & Kaplan, B. T. (2018). STRATEJİ OKULLARINDAN ÇEVRE OKULU: ANLAMI, KAPSAMI VE KATKILARI BAĞLAMINDA BİR DEĞERLENDİRME. Asos Journal, 6(77), 447-459.
• Lawrence, P. R., & Lorsch, J. W. (1967). Differentiation and Integration in Complex Organizations. Administrative Science Quarterly, 1-47.
• Miles, R. E., & Snow, C. C. (1978). Organisational Strategy, Structure And Process. New York: Mc Graw Hill.
• Miller, D., & Friesen, P. H. (1986). Porter's (1980) Generic Strategies and Performance: an Emprical Examination with American Data: Part 1: Testing Porter. Organization Studies, 37-55.
• Mutluay, Y. (2005). İşletmede Temel Yetkinlikleri Tanımlama Sürecinde Porter'in Rekabet Avantajı Teorisi Temel Alınarak Strateji Geliştirilmesi. Yıldız Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İşletme Anabilim Dalı, İnsan Kaynakları Yönetimi Bilim Dalı, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
• Ormanidhi, O., & Stringda, O. (2008). Portr's Model of Generic Competitive Strategies An Inshigtful An Convenient Approach To Firms Analysis. Business Economics, July, 55-64.
• Porter, M. E. (1985). Competitive Advantage. New York.: The Free Press,.
• Porter, M. E. (1998). Competitive Strategies: Techniques for Analyzing Industries and Competitors . New York: The Free Press.
• Porter, M. E. (2008). The Five Competitive Forces That Shape Strategy. Harvard Business Review, 86(1), 25-40.
• Porter, M. E. (2008). The Five Competitive Forces That Shape Strategy. Harvard Business Review, 86(1), 25-40.
• Sarvan, F., Arıcı, D. E., Özen, J., Özdemir, B., & Tarcan İçigen, E. (2003). On Stratejik Yönetim Okulu: Biçimleşme Okulunun Bütünleştirici Çerçevesi. Akdeniz İ.İ.B.F. Dergisi, 6, 73-122.
• Sun, K.-A., & Lee, S. (2019). Competitive advantages of franchising firms and the moderating role of organizational characteristics: Evidence from the restaurant industry. International Journal of Hospitality Management, 77, 281-289.
• Tansey, P., Spillane, J. P., & Meng, X. (2014). Linking response strategies adopted by construction firms during the 2007 economic recession to Porter’s generic strategies. Construction Management and Economics, 32(7-8), 705-724.
• Tzu, S. (2017). Savaş Sanatı. İstanbul: Mavi Çatı Yayınları.
• Ülgen, H., & Mirze, S. K. (2013). İşletmelerde Stratejik Yönetim. İstanbul: Beta Yayınevi.