TÜRKİYE’DE SİVİL TOPLUM ÖRGÜTLERİNİN YEREL KARAR ALMA SÜRECİNE KATILIMI

Yıl 2020, Cilt: 10 Sayı: 19, 195 - 211, 25.05.2020

Abdullah Taştekin

Öz

Yerel yönetimler, belirli bir coğrafi alanda yaşayan, yerel topluluğun ortak ihtiyaçlarını karşılamak üzere kurulan, karar organları yerel halkça seçilen, idari ve mali özerkliğe sahip kamusal kurumlardır. Genel anlamda dünyada, yerel yönetimler hem hizmet etkinliği hem de demokratik yönetimim en iyi gerçekleştirildiği yönetim kademesi olarak kabul görmektedirler. Yerelde etkin ve katılımcı demokratik yönetim anlayışı, vatandaşların ve sivil toplum örgütlerinin yönetim sürecine dahil edildiği bir anlayışla gerçekleştirilir. Türkiye’de 2000’li yıllar sonrası yerel yönetimlere ilgili yapılan yeni hukuksal düzenlemelerde öne çıkan konuların başında sivil toplum örgütlerinin yönetim sürecine katılımını sağlayacak kurumsal ve politik düzenlemelerin yapılmasıdır. Yerel mevzuatta, Stratejik planlama, kent konseyleri, Yerel meclisler, ihtisas komisyonu ve gönüllü hizmetler yoluyla sivil toplum kuruluşların yerel yönetim sürecine katılma fırsatını vermektedir.

Anahtar Kelimeler

Sivil Toplum Örgütleri, Yerel Yönetime Katılım, Yerel Demokrasi

Kaynakça

• Adaman, F., Çarkoğlu, A. ve Şenatalar, B. (2008). Hane Halkı Gözünden Kamu Hizmetleri Ve Yolsuzluk. Ankara: TEPAV Yayınları.
• Aksu, H. (2018). Kent Konseylerin Yerel Demokrasiye Katkısı:(Büyükşehir Kent Konseyileri Örneği),Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Şanlıurfa, Harran Üniversitesi
• Arslan, O. (2001). Sivil Toplum Ve Türkiye Gerçeği. İstanbul: Bayrak Yayınları
• Bulut, Y., Akın, S. ve Kahraman, Ö. (2017). Kamu Politikalarının Oluşturulmasında Sivil Toplum Kuruluşlarının Etkisi. Strategic Public Management Journal, 3(6), 23-38. Caniklioğlu, D. (2007). Sivil Toplum Ve Türkiye Demokrasisindeki İzdüşümleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Cesur, A. (2018). Yönetişim Perspektifinden Kent Konseylerinin Kent Yönetimindeki Rolü Ve İşlevselliği. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 11(55), 9-16.
• Çetin, S. (2009). Yerel Yönetim Birimi Olarak Türkiye’de İl Özel İdareleri. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (25), 249-258.
• Çevikbaş, R. (2008). Yerel Yönetimlerde Siyasal Katılım, Türk İdare Dergisi, (2), 71-95.
• Genç, N. Ve Erdoğan, Ü. (2013). Yerel Demokrasi Ve Kalkınma Bağlamın Sivil Toplum Kuruluşlarının Rolü: Aydın Örneği. B. Özer Ve G. Şeker (Ed). Yerel Ve Bölgesel Kalkınma: Küresel Ve Yerel Bakış Açıları (Ss. 249-263). Manisa: Celal Bayar Üniversitesi Matbaa Birimi.
• Görmez, K. (1997). Yerel Demokrasi Ve Yerel Yönetimler. İstanbul: Vadi Yayınları.
• Görmez, K. Ve Altınışık H. (2011). Yerel Demokrasi Ve Kent Konseyleri. E. Keskin (Ed). Kent Konseyleri Sempozyumu Bildiri Kitabı, Bursa: Bursa Kent Konseyi Bilimsel Yayınları Dizisi-1.
• Güler, E. ve Mutlu, A. (2015). Belediye Başkanları Ve Meclis Üyelerinin Kent Konseyi Algısı. II Ulusal Kent Konseyleri Sempozyumu Bildiri Kitabı (S.162-179). Bursa: Bursa Kent Konseyi Yayınları. Gündüz, A.Y. ve Kaya, M. (2014). Küresel Dünyada Sivil Toplum Kuruluşlarının Ekonomik Kalkınmadaki Rolleri Üzerine Bir Değerlendirme. Akademik Ve Araştırmalar Dergisi, 6(10), 132-146.
• Gündüzöz, İ. (2012). Küreselleşme Çerçevesinde Türkiye’de Sivil Toplum Ve Belediye İlişkileri. Türk İdare Dergisi, (474), 143-169.
• Kaypak, Ş. (2012). Devletten Yerel Yönetime Değişim Sürecinde Sivil Toplumun Yeni Yüzü. Bitlis Eren Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(1), 34-57.
• Keleş, R. (1991), Yerel Yönetimler, Sivil Toplum Örgütlenmesi Ve Demokrasi, Cahit Talas'a Armağan, Ankara: Mülkiyeler Birliği Yayınları.
• Kestellioğlu, G. (2011). Yerel Demokrasi Ve Kent Konseyleri: Kahramanmaraş Örneği E. Keskin (Ed). Kent Konseyleri Sempozyumu Bildiri Kitabı, Bursa: Bursa Kent Konseyi Bilimsel Yayınları Dizisi-1.
• Keyman, E.F. Ve İçduygu, A. (2005). Citizenship İn A Global World European Questions And Turkish Experiences. London: Routledge.
• Memişoğlu, D. (2015). Türkiye’de Yerel Yönetimlerin Değişim Ve Dönüşümü, M. Becek (Ed). İdari Ve Mali Açıdan Türkiye’de Yerel Yönetimler, Antalya: BEKAD Yayınları.
• Okur, F. Ve Çakıcı, A.B. (2011). Küreselleşme Sürecinde Yerelleşme Ve Yerel Demokrasi. Akademik Bakış Dergisi, (11), 1-12.
• Okutan, E. (2008). Yerel Yönetimler Ve Sivil Toplum Örgütlerinin Gelişmiş İşbirliği: İngiltere Örneği. Sayıştay Dergisi, (71), 91-107.
• Önder, Ö. Ve Güler, E. (2016). Türkiye’de Yerel Demokrasi Açısından Kent Konseyleri Üzerine Bir Araştırma: Kütahya Kent Konseyi Örneği. Çankırı Karatekin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7(1), 881-902.
• Önder, Ö. (2013). Yerelleşme Ve Yerel Demokrasinin Güçlendirilmesi Bağlamında Yerel Katılım. Uluslararası Yönetim, İktisat Ve İşletme Dergisi, 8(18), 326-342. Parlak, B. Ve Ökmen, M. (2016). Türkiye’de Ve Dünyada Yerel Yönetimler Teori Ve Uygulama. Bursa: Ekin Yayıncılık. Resmi Gazete, 13.07.2005.
• Resmi Gazete, 23.07.2004.
• Resmi Gazete, 24.12.2003.
• Tekeli, İ. (1983), Yerel Yönetim Demokrasisi Ve Türkiye Cumhuriyeti’nde Belediyeciliğin Gelişimi. Türk İdare Dergisi, 16(2), 7-21.
• Tekeli, İ. (2003). Siyasal Toplum İle Sivil Toplum Arasında Yerini Belirlemekte Olan Yerel Yönetimler. Çağdaş Yerel Yönetimler Dergisi, 12(2), 5-15.
• Toprak, Z. (2010). Yerel Yönetimler. Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Türkoğlu, İ. Ve Bucaktepe, A. (2015). Yerel Yönetimlerin Mali Özerkliği Ve Avrupa Birliği Ülke Uygulamalarından Örnekler. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 24(2), 319-336.
• Yaylı, H. Ve Pustu, Y. (2008). Yerel Demokrasinin İlkeleri. Karadeniz Araştırmları Dergisi, (16), 133-153.
• Yıldırım, İ. (2004). Demokrasi Sivil Toplum Kuruluşları Ve Yönetişim. Ankara: Seçkin Yayıncılık.