Prevalence of Gastrointestinal Protozoon in Stray Dogs in the Van Province

Yıl 2019, Cilt: 12 Sayı: 1, 25 - 29, 30.06.2019

Vural Denizhan , Ayşe Karakuş

Öz

The aim of this study was to investigate the
spread of gastrointestinal protozoan parasites, which is an important issue for
public health, by conducting fecal examination of stray dogs. This study
consisted of 152 dog feces collected from the stray dogs brought to Van Animal
Hospital and Rehabilitation Center between February 2018 and July 2018.
Protozoan, oocysts and sporocysts were examined by Fülleborn flotation method
and the same excrement smears were prepared and carbol fuksin and Giemsa
staining method was applied. According to the results of the study, 61 (40.13%)
of the 152 dogs were infected with various types of parasitic protozoan.
Cryptosporidium spp. was the most common protozoon, and was recovered from 24
(15.78%) of dogs, followed by Sarcocystis spp. 18 (11.84%), Isospora spp. 13
(8.55%), Entamoeba spp. 11 (7.24%), and Giardia spp. 11 (7.24%). According to
their gender, 36 (42.86%) of the female dogs were infected with parasites,
while the male ratio was 25 (36.76%). There wasn’t statistically significant
difference between infection status in males and fameles by gender (Chi-square:
0.581, p> 0.05). When the parasites of parasitic protozoa are examined in
the point of their age; the highest rate was 35 (46.05%) with 2-5 years, 23
(37.10%) 0.5-5 years old and 3 (21.42%) 5 years old. According to age,
infection status does not show a statistically significant difference
(Chi-square: 3.385, p> 0.05).

Anahtar Kelimeler

Dog, prevalance, protozoon, Van

Van İlindeki Sokak Köpeklerinde Gastrointestinal Protozoonların Prevalansı

Öz

Bu çalışmanın amacı sokak köpeklerinin dışkı
incelemeleri yapılarak halk sağlığı açısından önemli olan gastrointestinal
protozoon parazitlerinin yayılışını ortaya çıkarmaktır. Çalışma materyali Van
Büyük Şehir Belediyesi Hayvan Bakımevi ve Rehabilitasyon Merkezine getirilen
sokak köpeklerinden Şubat 2018-Temmuz 2018 tarihleri arasında toplanan toplam
152 adet köpek dışkısından oluşmaktadır. Protozoon parazitler ookist ve
sporokistleri incelemek için Fülleborn yüzdürme yöntemi ile muayeneleri
yapılarak ve aynı dışkılardan yayma preparatlar hazırlanarak karbol fuksin ve
Giemsa boyama yöntemi uygulandı. Yapılan araştırmanın sonuçlarına göre 152
köpeğin 61’i (%40.13) çeşitli protozoon parazit türleri ile enfekte
bulunmuştur. En yaygın tür Cryptosporidium spp. 24 (%15.78) oranında rastlanmış
olup, bunu takiben Sarcocystis spp. 18 (%11.84), Isospora spp. 13 (%8.55),
Entamoeba spp. 11(%7.24) ve Giardia spp. 11 (%7.24) olarak tespit edilmiştir.
Cinsiyetlerine göre dişi köpeklerde parazitlerle enfekte olanlar 36 (%42.86)
olurken, erkekler bu oran 25 (%36.76) olarak tespit edilmiştir. İstatistiksel
olarak enfekte durumu cinsiyete göre anlamlı bir farklılık göstermemektedir (Ki
kare: 0.581, p> 0.05). Protozoon parazitler ile enfekte olan sokak
köpeklerin yaşlarına göre dağılımları incelediğinde en yüksek 35 (%46.05) ile
2-5 yaş olurken, 23 (%37.10) ile 0,5-5 yaş ve 3 (%21.42) ile 5 yaş üstü
köpekler takip etmiştir. Yaşlara göre enfekte durumu istatistiksel olarak
anlamlı bir farklılık göstermemektedir (Ki kare: 3.385, p> 0.05).

Anahtar Kelimeler

Köpek, prevalans, protozoon, Van

Kaynakça

• 1. Bridger KE, Whitney H. (2009). Gastrointestinal Parasites in Dogs from the Island of St. Pierre off the South Coast of Newfoundland. Vet Parasitol. 162: 167–170.
• 2. Papazahariadou M, Founta A, Papadopoulos E, et al. (2007). Gastrointestinal Parasites of Shepherd and Hunting Dogs in the Serres Prefecture, Northern Greece. Vet Parasitol. 148: 170–173.
• 3. Soulsby EJL. (1986). Helminths, Arthropods and Protozoa of Domesticated Animals. 7th edn. London.
• 4. Doğanay A. (1983). Ankara Sokak Köpeklerinde Görülen Hel-mint Türleri, Bunların Yayılışı ve Halk Sağlığı Yönünden Önemi. Ankara Üniv Vet Fak Derg. 30: 550-561.
• 5. Doğanay A, Öge S. (1993). The Prevalence of Ascariasis in Stray Dogs in Ankara. Ankara Üniv Vet Fak Derg. 40: 552– 562.
• 6. Claerebout E, Casaert S, Dalemans AC, et al. (2009). Giardia and Other Intestinal Parasites in Different Dog Populations in Northern Belgium. Vet Parasitol. 161: 41-46.
• 7. Bugg RJ, Robertson ID, Elliott AD, Thompson RCA. (1999). Gastrointestinal Parasites of Urban Dogs in Perth. Western Australia. Vet J. 157: 295–301.
• 8. Blagburn BL, Lindsay DS, Vaughan JL, et al. (1996). Prevalence of Canine Parasites Based on Fecal Floatation. Comp Contin Educ. Vet Pract. 18: 483–509.
• 9. Angus KW, Appleyard WT, Menzles JD, Campbell L, Sherwood O. (1982). An Outbreak of Diarrhoea Associared with Cryptos-poridiosis in Naturally Reared Lambs. Vet Rec. 110: 129-130.
• 10. Arslan MÖ. (2011). Cryptosporidium Enfeksiyonları: İshal Olgu-larında Rolü. 17. Ulusal parazitoloji kongresi program ve özet kitabı. Kars, 64-70.
• 11. Moson RW, Hartley WJ, Tilt L. (198l). Intestinal Cryptosporidiosis in A Kid Goal. Aust Vet J. 57: 386-388.
• 12. Tzipori S, Larsen J, Smith M, Lugfl R. (1982). Diarrhoea in Kids Attributed to Cryptosporidium infection. Vet Rec. 111: 35-36.
• 13. Aydin Y, Güvenç T, Beyaz L, et al. (2004). Intestinal Cryptospo-ridiosis Associated with Distemper in a Dog. Ankara Univ Vet Fak Derg. 51: 233-235.
• 14. Santin M, Trout JM. (2008). Companion Animals. (In): Ortega-Pierres MG, Cacciò S, Fayer R (eds): Giardia and Cryptospori-dium: from Molecules to Disease, Oxfordshire, UK, CAB Inter-national, 437-449.
• 15. Yamamoto N, Kon M, Saito T, et al. (2009). Prevalence of Intestinal Canine and Feline Parasites in Saitama Prefecture. Japan. Kansenshogaku Zasshi. 83: 223–228.
• 16. Yoshiuchi R, Matsubayashi M, Kimata I, et al. (2010). Survey and Molecular Characterization of Cryptosporidium and Giar-dia spp. in Owned Companion Animal, Dogs and Cats, in Japan. Vet Parasitol. 174: 313–316.
• 17. Palmer CS, Traub RJ, Robertson ID, et al. (2008). Determining the Zoonotic Significance of Giardia and Cryptosporidium in Australian dogs and cats. Vet Parasitol. 154: 142–147.
• 18. Cirak VY, Bauer C. (2004). Comparison of Conventional Cop-roscopical Methods and Commercial Coproantigen ELISA Kits for The Detection of Giardia and Cryptosporidium İnfections in Dogs and Cats. Berl Munch Tierarztl Wochenschr. 117: 410–413.
• 19. Dumanlı K, Karaer Z. (2010). Veteriner Protozooloji. Medisan Yayınları, Ankara 145-153.
• 20. Cramer Balassiano BC, Campos MR, Alves Alcantara de Mene-zes RDC, Salim Pereira MJ. (2009). Factors Associated with Gastrointestinal Parasite Infection in Dogs in Rio De Janeiro, Brazil. Prev Vet Med. 91: 234–240.
• 21. Gharekhani J. (2014). Study on Gastrointestinal Zoonotic Para-sites in Pet Dogs in Western Iran. Turkiye Parazitol Derg. 38: 172-176.
• 22. Blood DC, Radostits OM. (1989). In: Veterinary Medicine. (7th ed), Pp. 1306-1310, Bailliere Tindall, London.
• 23. Boch J, Supperer R. (2006). Veterinärmedizinische Parasitolo-gie. Pp. 139-152, Thieme, Stuttgart,
• 24. Levıne ND. (1985). Apicomplexa: Sarcocystis,Toxoplasma and Releted Protozoz. Veterinary Protozoology. Pp. 233-260, Ames, Iowa State University.
• 25. Vatansever Z, İça A. (2005). Köpek ve Kedilerin Parazit Hastalıklarında Tedavi. (İçinde): Veteriner Hekimliğinde Parazit Hastalıklarında Tedavi. Burgu A, Karaer Z. (Editorler). META, İzmir, Türkiye, 113-131.
• 26. Kreier JP, Baker JR. (1987). Parasitic Protozoa, Allen and Unwin (edt).pp. 241, Boston, Massachusetts.
• 27. Dumanlı N. (1984). Elâzığ Yöresinde Köpeklerde Görülen Pro-tozoonların İnsidensi Üzerinde Bir Araştırma. Ankara Üniv Vet Fak Derg. 31: 383-387.
• 28. Güçlü F, Aydenizöz M. (1995). Konya’da Köpeklerde Dışkı Bakılarına Göre Parazitlerin Yayılışı. T Parazitol Derg. 19: 550-556.
• 29. Umur Ş, Arslan Ö. (1998). Kars Yöresi Sokak Köpeklerinde Görülen Helmint Türlerinin Yayılışı. T Parasitol Derg. 22: 188-193.
• 30. Çiçek M, Yılmaz H. (2012). Van Yöresinde İnsan ve Köpeklerde Toxocariasis’in Yayılışı. Kafkas Univ Vet Fak Derg. 4: 531-536.
• 31. Dunbar MR, Foreyt WJ. (1985). Prevention of Coccidiosis in Domestic Dogs and Captive Coyotes (Canis latrans) with Sulfa-dimethoxine-Ormetropin Combination. Am J Vet Res. 9: 1899-1902.
• 32. Mohaghegh MA,Vafaei MR, Ghomashlooyan M, et al. (2018). A Wide Diversity of Zoonotic İntestinal Parasites in Domestic and Stray Dogs in Rural Areas of Kermanshah Province, Iran. Trop. Biomed. 35, 1: 82–90.
• 33. Mor N, Akça A, Arslan MÖ. (2011). Kars İlinde Dışkı Muayene-sine Göre Köpeklerde Bulunan İntestinal Parazitlerin Dağılımı. 17. Ulusal parazitoloji kongresi program ve özet kitabı. Kars, PB, 137: 288-289.
• 34. Özer E, Şaki CE. (2001). Turkiye’de Coccidiosis. In: Dincer, S. (Eds): Coccidiosis. Türkiye Parazitoloji Derneği.17: 151-162.
• 35. Dayıoğlu H, Kaleli MA. (2017). Kütahya Belediyesi Hayvan Barınağı'ndaki Köpeklerin Dışkılarında Bulunan Başlıca Parazit-ler. Dumlupınar Üniv Fen Bil Enst Derg. 38: 39-44.
• 36. Ballweber LR, Xiao L, Bowman DD, Kahn G, Cama VA. (2010). Giardiasis in Dogs and Cats: Update on Epidemiology and Pub-lic Health Significance. Trends Parasitol. 26: 180–189.
• 37. Perera PK, Rajapakse RPVJ, Rajakaruna RS. (2013). Gastrointestinal Parasites of Dogs in Hantana Area in the Kandy District. J Natn Sci Foundation Sri Lanka; 41: 81-91.
• 38. Joffe D, Van Niekerk D, Gagné F, et al. (2011). The Prevalence of İntestinal Parasites in Dogs and Cats in Calgary, Alberta. Can Vet J. 52: 1323-1328.
• 39. Chen J, Xu MJ, Zhou DH, et al. (2012). Canine and Feline Parasitic Zoonoses in China. Parasit Vectors, 5: 152.
• 40. Oliveira-Sequeira TCG, Amarante AFT, Ferrari TB, Nunes LC. (2002). Prevalence of İntestinal Parasites in Dogs from São Paulo State, Brazil. Vet Parasitol. 103: 19–27.
• 41. Burgu A. (1980). Ankara'da kopeklerde Giardia canis' in Yayılışı ve Bunun Halk Sağlığı Yönünden Önemi. Tubitak VII. Bilim Kongresi, İstanbul.
• 42. Lucius R, Loos-Frank B. (2008). Biologie von Parasiten. 2nd ed. Heidelberg, Springer Verlag, Berlin.
• 43. Marquardt WC, Demaree RS, Grieve RB. (2000). Parasitology and Vector Biology. Academic Press, San Diego, CA.
• 44. Urquhart, GM, Armour J, Duncon L, Dunn AM, Jennings FW. (1987). Veterinary Parasitology. Longman Group UK Ltd., Eng-land, pp. 19: 276-277.