Ekolojik Kültürel Turizm Aracı Eko Müzelerin Kültürel Peyzaj Açısından İrdelenmesi

Yıl 2013, Cilt: 9 Sayı: 2, 23 - 37, 15.12.2013

Aysun Tuna , Elmas Erdoğan

Öz

Eko-kültürel turizm, peyzajın ekolojik ve kültürel bileşenlerinin birlikte sunularak, kültürel ve ekolojik kaynakları geliştirmeyi hedeflemektedir. Sürdürülebilirlik ve katılım turizmin uzun vadeli geleceği için çok önemli iki ana faktördür. Sürdürülebilirliğin tüm ilkelerini taşıyan eko turizm ile kültürel peyzajın bir arada değerlendirildiği eko-kültürel turizm potansiyelinin yaşama geçirilmesi için uygun stratejilerin belirlenmesi gerekmektedir. Bu stratejiler kapsamında doğal ve kültürel çevreyi bir bütün olarak koruyarak yaşatan “ekomüze” kavramı gündeme gelmektedir.

Bu makalede; eko-kültürel turizm olgusuna değinilerek doğanın, yerel kimliğin, kültürel ve sosyal çeşitliliğin sürdürülebilirliğini hedefleyen ekomüze yaklaşımının ne olduğu ortaya konmuş ve kültürel peyzaj ile olan ilişkisi irdelenmiştir. Türkiye’de gerçekleştirilecek güncel yaklaşımlar ve ekomüze uygulamaları için örnek çalışmalardan edinilen ipuçları değerlendirilerek öneriler geliştirilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Eko-kültürel turizm, sürdürülebilirlik, ekomüze, kültürel peyzaj

Kaynakça

• Doğan, M. 2010. Ekomüze Odaklı Sürdürülebilir Destinasyon ve Gökçeada Üzerine Bir Uygulama. Yüksek Lisans Tezi, Çanakkale Onsekizmart Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 135 s.Çanakkale.
• Gang, C. 2011. Sustainable Development Of Eco-Cultural Tourism In RemoteRegions: Lessons Learned From Southwest China, International Journal of Business Anthropology vol. 2(1), s: 125-127.
• Hooper, G. 1999. The Educational Role of The Museum, Routledge Press, Second Edition, s:32-35.
• Kurdoğlu, O. 2001. Koruma Alanları ve Ekoturizmin Karadeniz Bölgesi Açısından İrdelenmesi. Türkiye Ormancılar Derneği Yayını, Orman ve Av, Sayı 4, s: 4
• Madran, E. 2001. Tüm Müzelerden Farklı Bir Oluşum. Arredamento Mimarlık, s:101–109.
• Pociovalişteanu, D. B. G. Niculescu., 2010. Sustainable Development Through Eco-Cultural Tourism, European Research Studies, Volume XIII, Issue (2), s: 150-154.
• Pressenda, P., Sturani M. 2007. Open-Air Museums And Ecomuseums as Tools for Landscape Management:some Italian Experience, European Landscapes and Lifestyles: The Mediterranean and Beyond, s: 2-16.
• Rivière, G. H. 1971. Le musée de plein air des Landes de Gascogne: expérience française d’un musée de l’environnement. Ethnologie française, 1, s: 94-95.
• Rössler, et al. 1995. Cultural landscapes: Reconnecting culture and nature. in Cultural Landscapes of Universal Value. Components of a Global Strategy. Jena, Stuttgart, and New York: Gustav Fischer Verlag, in cooperation with UNESCO, s: 15-18.
• Russell, A. G.Wallace., 2004. Irresponsible Ecotourism, Anthropology Today 20(3): s:1–2.
• Sadorge, J. 1998. The European Charter for Sustainable Tourism, s: 27–30.
• Sinha, G. N. 2009. Eco-Cultural Tourism As a Means for Sustainable Development. State Forest Research Institute, Itanagar, s:1-4.
• Sorensen, C. (1989). Theme parks and Time machines. In Vergo, P. (Ed.), The new museology . London: Reaktion Books, s: 60-73.
• Varine De, Hugues. 2005. Ecomuseums, open-air museums, ICOM News, Museums of The World, no. 3.
• URL1, 2013. http://www.ecotourism.org/
• URL2, 2013. http://www.fems.asso.fr/
• URL3, 2013. http://www.ecomemaq.ntua.gr/Files/Draft%20Model%20Ecomuseum.pdf
• URL4, 2013. http://www.ecomusee-creusot-montceau.fr/.
• URL5, 2013. http://www.ecomusee-alsace.fr/fr/.