ÖZ
Amaç: Amalgam ve kompozit rezinler, posterior bölgede en çok tercih edilen restoratif materyallerdir. Son yıllarda adeziv ve kompozit materyallerdeki gelişmeler sayesinde, posterior bölge çürük tedavisinde sıklıkla kompozit rezin restorasyonlar kullanılmaktadır. Bu çalışmanın amacı farklı merkezlerde, farklı materyallerle (amalgam ve kompozit) yapılan direkt posterior restorasyonların klinik performansını, restorasyona ve hastaya ait faktörler ile kesitsel bir çalışmayla karşılaştırarak değerlendirmektir.
Gereç ve Yöntemler: Çalışmada Dicle Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Restoratif Diş Tedavisi Anabilim Dalı’na başvuran 77 hastada, 365 restorasyon iki tecrübeli araştırıcı tarafından Modifiye Rgye kriterlerine göre değerlendirilmiştir. Kriterlerin başarısız olma durumuna etkisi olan restorasyona ve hastaya bağlı değişkenleri tespit edebilmek için Ki-kare testi uygulanmıştır.
Bulgular: Hastaya ve restorasyona bağlı faktörlerin yapılan restorasyonların klinik performanslarına etkisi incelendiğinde, sonuçlara göre restorasyonun tipi, restorasyon derinliği, yapıldığı merkez, hastanın sigara içme alışkanlığı, parafonksiyonel alışkanlıkları ve oral hijyen alışkanlıklarının farklılığı restorasyon performansını anlamlı düzeyde etkilemiştir (p<0,05). Amalgam dolgu materyali kullanılarak yapılan restorasyonların başarısızlık oranı %69 ve kompozit dolgu maddesi kullanılarak yapılan restorasyonların başarısızlık oranı %50,8 olarak bulunmuştur.
Sonuç: Direk posterior restorasyonların ağız içi sağ kalım süresi, uygulayan diş hekimi tecrübesi ve bilgi birikimi, uygulama aşamalarındaki titizlik, restoratif materyali tanıma ve vakaya uygun seçim kriterleri bilgisi ile hastaya bağlı çeşitli faktörlerden de etkilenmektedir. Restorasyonların başarısının doğrudan bu etkenlere bağlı olduğunu görülmektedir.
Değerlendirmeye aldığınız ve ilginiz için şimdiden teşekkürlerimi sunarım.
Aim: Amalgam and composite resins are the most preferred restorative materials on the posterior side. Thanks to the developments in adhesives and composite materials in recent years, composite resin restorations are frequently used in the treatment of posterior caries. The aim of this study is to evaluate the clinical performance of direct posterior restorations performed with different materials in different centers, comparing the restoration and patient factors with a cross-sectional study.
Material and Methods: In the study, 365 restorations in 77 patients who applied to Dicle University Faculty of Dentistry Department of Restorative Dentistry, were evaluated according to Modified Rgye criteria by two researchers. Chi-square test was used to determine the variables that affect the failure of the criteria and to record the factors belonging to the restoration and the patient.
Results: When the effects of factors related to the patient and the restoration on the clinical performance of the restorations were examined, the difference between the type of restoration, the depth of the restoration, the center where it was performed, the patient's smoking, parafunctional and oral hygiene habits significantly affected the restoration performance (p <0.05). The failure rate of restorations made using amalgam was 69% and the failure rate of restorations made using composite was 50.8%.
Conclusion: The intraoral survival of direct posterior restorations is influenced by the experience and knowledge of the practicing dentist, the meticulousness of the application stages, the knowledge of the restorative material recognition and selection criteria appropriate to the case, and various factors depending on the patient, and it shows that the success of the restorations directly depends on these factors.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 7 Mayıs 2021 |
Gönderilme Tarihi | 23 Şubat 2021 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Cilt: 11 Sayı: 2 |