CINEMA AT THE DAWN OF ARTIFICIAL INTELLIGENCE: THE EXAMPLE OF MORGAN

Yıl 2020, Cilt: 8 Sayı: 1, 614 - 642, 28.03.2020

Emrah Cevher , Yağız Aydın

https://doi.org/10.19145/e-gifder.559287

Cited By: 4

Öz

With digitization in cinema and machine learning of computers by processing big data, the fact that how films based on machine learning can be produced and discussion of what such a form of production can lead in the near future are among the main problems of this study. The departure point of the study is formed around the question is what would happen if machine learns make a film. In the light of this question and problem, the trailer of science fiction movie called Morgan that is produced by collaboration of IBM and 20th Century Fox in 2016 with machine learning techniques will be analysed. Based on the departure point of this study and the films analysed, presenting insights regarding the future of cinema associated with machine learning or in general sense with artificial intelligence and which outcomes this association can lead to are the main objectives of this study. In In the light of this aim, rather than discussing whether machine learning based cinema will come true, how cinema which is created by artificial intelligence, and lacks creative identity will fail to be a work of art will be suggested. The impossibility of machines that can learn certain patterns and templates to mimic asymmetrical structure of human mind, emotions and other social and environmental factors that are active in creating work of art is among arguments of this study. If machine learning-based film production is possible, this will mean creating a consumption product with certain patterns and repetitive narrative.

Anahtar Kelimeler

Artificial Intelligence, Cinema, Machine Learning

YAPAY ZEKANIN ŞAFAĞINDA SİNEMA: MORGAN FİLMİ FRAGMANI ÖRNEĞİ

Öz

Sinemanın dijitalleşmesi ve bilgisayarların büyük veri işleyerek makine öğrenmesinin imkânları dâhilinde; yakın gelecekte makine öğrenmesine dayalı filmlerin nasıl üretilebileceği ve nelere yol açabileceğinin tartışılması çalışmanın temel problemlerinden biridir. Bu çalışmanın çıkış noktasını da makine film yapmayı öğrenirse ne olur sorusu oluşturmaktadır. Bu soru ve problem doğrultusunda IBM ve 20th Century Fox işbirliğinde, ilk kez makine öğrenmesi teknikleriyle yaratılan, 2016 yapımı, Morgan adlı bilim kurgu filminin fragmanı üzerinde durulmaktadır. Çalışmanın çıkış noktası ve ele aldığı filmden hareketle sinemanın makine öğrenmesi veya daha genel bir ifadeyle yapay zeka ile birlikteliği konusunda sinemanın geleceğine ilişkin öngörüler sunmak, bu birlikteliğin nelere yol açabileceğini ortaya koymak bu çalışmanın temel amacıdır. Bu amaçla birlikte, makine öğrenmesine dayalı sinemanın gerçekleşip gerçekleşemeyeceğini tartışmaktan ziyade, yapay zeka tarafından oluşturulan ve yaratıcı kimliğinden yoksun bir sinemanın bir sanat ürünü olamayacağı öne sürülmektedir. Belli şablon ve kalıpları öğrenebilecek olan makinenin en nihayetinde insan zihninin asimetrik yapısının, duygularının ve daha birçok toplumsal, çevresel faktörlerin etki ettiği üretim sürecinde ortaya çıkan sanat yapıtını taklit edebilmesinin olanaksızlığı bu çalışmanın savlarından biridir. Makine öğrenmesine dayalı sinemanın üretimi mümkün olacaksa bile, belli kalıpları ve anlatıları tekrar eden bir tüketim ürünü olarak kendini var edecektir.

Anahtar Kelimeler

Yapay Zeka, Sinema, Makine Öğrenmesi

Kaynakça

• Akın, H. L. (2008). “Yapay Zekâ ve Robotlar”, Bilim ve Teknik Dergisi, 428, 1.2008 s. 36-38.
• Benjamin, Walter (2000). Pasajlar, (Çev. Ahmet Cemal), İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Benjamin, W. (2013). Fotoğrafın Kısa Tarihi, (Çev. Osman Akınhay), İstanbul: Agora Kitaplığı.
• Boden, M. A. (2004). The Creative Mind: Myths and Mechanisms, Psychology Press, 2004.
• Bostrom, N. (2006). “How long before superintelligence?”, Linguistic and Philosophical Investigations, 5(1), s. 11-30.
• Bostrom, N. (2014). Superintelligence: Paths, Dangers, Strategies, Oxford: Oxford University Press.
• Chace, C. (2018). Artificial Intelligence and the Two Singularities, New York: CRC Press.
• Erinç S. M. (1998). Sanat Psikolojisine Giriş, Ankara: Ayraç Yayınları.
• Fischer, E. (2012). Sanatın Gerekliliği. (Çev. Cevap Çapan). İstanbul: Sözcükler Yayınları.
• Gombrich, E. H. (2012). Sanatın Öyküsü, (Çev. Ömer Erduran ve Erol Erduran), İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Kagan, M. (1982). Güzellik Bilimi Olarak Estetik ve Sanat, (Çev. Aziz Çalışlar). İstanbul: Altın Kitaplar Yayınevi.
• Kagan, M (1993). Estetik ve Sanat Dersleri. (Çev. Aziz Çalışlar). Ankara: İmge Kitabevi.
• Karaçay, B. (2009). Yaratıcı Beyin [Söyleşi], Bilim Teknik Dergisi. 42(497), 4.2009 s. 38-43.
• Levy, P. (2018). Pierre Lévy takipçilerimizden gelen soruları cevaplıyor (Yapay zeka üzerine), https://youtu.be/VP3g60nE1-c, , Erişim Tarihi: 25.01.2019.
• McCarthy, J. (2007). “What is Artificial Intelligence?”, http://www-formal.stanford.edu/jmc/whatisai/ , Erişim Tarihi: 21.01.2018.
• McCorduck, P. (2004). Machines Who Think. Natick, Mass.: A K Peters, Ltd.
• Oxford Dictionary (2006). Concise Oxford American Dictionary, New York: Oxford University Press.
• OECD (2017). OECD Digital Economy Outlook 2017, Paris: OECD Publishing.
• Özdemir M. (2010). “Nitel Veri Analizi: Sosyal Bilimlerde Yöntembilim Sorunsalı Üzerine Bir Çalışma”, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(1), s. 323-343.
• Özmen, A. (2000). Uygulamalı Araştırmalarda Örnekleme Yöntemleri. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
• Nilsson, N. J. (2018). Yapay Zekâ: Geçmişi ve Geleceği, (Çev. Mehmet Doğan), İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi.
• San, İ. (1979). Yaratıcılık, İki Düşünme Biçimi ve Çocuğun Yaratıcılık Eğitimi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 12(1-4) 177-189.
• Scott, L. (Yönetmen). (2016). Morgan [Film]. U.S.A: Scott Free Productions.
• Sharp, O. (Yönetmen). (2016). Sunspring [Film]. U.S.A., U.K.: End Cue.
• Sönmez, N. (2006). “Sanat ve Tasarım İlişkisi”, Hacettepe Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Sanat Yazıları, 15, s. 183-195.
• Robinson, K. (2008). Yaratıcı Aklın Sınırlarını Aşmak, (Nihal Geyran Koldaş), İstanbul: Kitap Yayınevi.
• Rotha, P. (2000). Sinemanın Öyküsü, (Çev. İbrahim Şener), İstanbul: İzdüşüm Yayınları.
• Russell, S. ve Norvig, P (2010). AI: A Modern Approach. NJ: Prentice Hall.
• Sawyer, R. K. (2014). Explaining Creativity: The Science of Human Innovation. New York: Oxford University Press.
• Tarkovski, A. (2008). Mühürlenmiş Zaman, (Çev. Füsun Ant), İstanbul: Agora Kitaplığı.
• Timuçin, A. (2013). Estetik Bakış. İstanbul: Bulut Yayınları.
• Tunalı, İ. (2004). Tasarım Felsefesine Giriş. İstanbul: Yapı Yayın İstanbul.
• Turing, A. M. (1950). Computing Machinery and Intelligence. Mind, 59(236), s. 433-460.