Öz
Generally, public relations in practice is dealt with in technical extent. Public relations department which is a unit conducted to relationships with media usually practices the activities such as writing news, shoot, media follow-up and archive, press conference, press tour, organizing activities, and organizing corporate meetings. Recently, business give to these departments the missions such as corporate communication management, image management and reputation management. Therefore, strategic scope of public relations gains importance. Despite these developments, perception identified in practice of public relations mainly has technical level. For this reason, universities concentrate on technical level of occupation in their public relations educations. This paper deals with public relations education which is trained by universities in Turkey in terms of strategic communication management. Therefore, curriculums of departments of public relations in communication faculties are examined. Curriculums in public relations are analysed in the context of basic public relations, strategic public relations, technical public relations, basic communication sciences, advertising, media, research methods, marketing, political communication, management sciences, behavioural sciences, law, economy and others sciences related public relations. As a result of this study, it is concluded that there are more curriculum related technical public relations than strategic public relations. However, when private foundation universities are compared with state universities, they have more curriculum concerned with technical and strategic public relations
Anahtar Kelimeler
Public relations education strategic public relations communication faculty curriculum strategic communication management
Kaynakça
- Aydede, Ceyda. (2009). Teorik ve Uygulamalı Halkla İlişkiler Kampanyaları, MediaCat Yayınları, İstanbul.
- Bakan, Ömer. (2002). “Halkla İlişkiler Eğitiminde Teori-Pratik Dengesi Bakımından Türkiye İçin Bir Model Önerisi”, Selçuk İletişim Dergisi, 2(2), s. 64-72.
- Biber, Ayhan. (2004). Halkla İlişkilerde Teorik Bir Çerçeve, Vadi Yayınları, Ankara.
- Bronn, P. Simcic. ve Elson, Erik L. (1999). “Mapping The Strategic Thinking of Public Relations Managers in a Crisis Situation: An Illustrative Example Using Conjoint Analysis”, Public Relations Review, 25(3), p. 351-368.
- Durna, Ufuk ve Eren, Veysel. (2002). “Kamu Sektöründe Stratejik Yönetim”, Amme İdaresi Dergisi, 35 (1), s.55-75
- Gordon, Joje C. (1997). Joye C. Gordon, “Interpreting Definitions of Public Relations: Self Assesment and Symbolic Interactionism –Based Alternative”, Public Relations Review, 23, p. 57-66.
- Göksel, A. Bülent. (2010). Stratejik Halkla İlişkiler Yönetimi, Nobel Yayınları, Ankara.
- Güllüpunar, Hasan. (2009). Halkın Yakınma Yöntemleri: Belediyelerde Halkla İlişkiler, Eğitim Akademi Yayınları, Konya.
- Grunig, James E. (1984). Managing Public Relations, Thomson, USA.
- Moss, Danny ve Warnaby, Gary. (1999). “ Strategy and Public Relations”, (Ed. Danny Moss, Dejan Vercic and Warnaby Gary), Perspectives on Public Relations Research, Routledge, London, p. 59-85.
- Mütercimler, Erol. (2006). Geleceği Yönetmek, Alfa Yayınları, İstanbul.
- Okay, Ayla ve Okay Aydemir. (2007). Halkla İlişkiler Kavram, Strateji ve Uygulamaları, Der Yayınları, İstanbul.
- Oktay, Mahmut. (2002). Politikada Halkla İlişkiler, Derin Yayınları, İstanbul
- Paksoy, Arzu Ç. (1999). Türkiye’de Halkla İlişkiler Uygulamaları, Rota Yayınları, İstanbul.
- Plowman, Kenneth D. (2005). “Conflict, Strategic Management and Public Relations”, Public Relations Review, 31, p. 131-138.
- Polat, Erkan. (2010). “Planlamada Yeni Bir Paradigma Baskısı: Stratejik Mekansal Planlama (SMP)”, Çağdaş Yerel Yönetimler Dergisi, 19 (4), s. 31-48.
- Rao, P. Subba. (2010). Strategic Management, Global Media, Mumbai Ind.
- Steyn, Benita. (2009). “The Strategic Role of Public Relations: A South African Research Stream”, American Behavioral Scientist, 53 (4), p. 516-532.
- Taşçıoğlu, Raci. (2011). “Yerel Yönetimde Halkla İlişkiler Örgütlenmesi: Erzurum Örneğinde Genel Bir Değerlendirme”, Çağdaş Yerel Yönetimler Dergisi, 20 (1), s. 1-10.
- Taşkın, Çağatan ve Kanat, Ömer. (2008). Marka ve Marka Stratejileri, Alfa Aktüel, Bursa.
- Vercic, Dejan ve Grunig, James. (1999). “The Origions of Public Relations Theory in Economics and Strategic Management”, (Ed. Danny Moss, Dejan Vercic and Warnaby Gary), Perspectives on Public Relations Research, Routledge, London, p.9-58.
Stratejik İletişim Bağlamında Türkiye'deki Halkla İlişkiler Bölümlerinin Ders Müfredatları Üzerine Bir İnceleme
Öz
Uygulama alanında halkla ilişkiler genel olarak teknisyenlik boyutuyla ele alınmaktadır. Kurumun basın ve medya ile ilişkilerinin yürütüldüğü bir birim olarak ortaya çıkan halkla ilişkiler birimleri genellikle haber yazımı, fotoğraf çekimi, basın ve medya takibi ve arşivi, basın toplantıları, basın gezileri, etkinlik düzenleme, kurumsal toplantıları organize etme gibi faaliyetleri yürütmektedir. Son dönemde işletmeler bu birimlere kurumsal iletişim yönetimi, itibar yönetimi, imaj yönetimi gibi görevleri yüklemeye başlamıştır. Dolayısıyla halkla ilişkilerin uzman tanımlayıcı ve sorun çözme sürecini kolaylaştırma yönü daha ön plana çıkarmaktadır. Bu gelişmelere rağmen mesleğin uygulamada tanımlanan algısı daha çok teknisyenlik boyutunda kalmaktadır. Bu bakımdan üniversitelerde verilen halkla ilişkiler eğitiminde daha çok mesleğin teknisyenlik boyutuna ağırlık verilmektedir.
Bu çalışma, Türkiye’deki iletişim fakültelerinde verilen halkla ilişkiler eğitimini stratejik iletişim yönetimi açısından ele almaktadır. Bu nedenle iletişim fakülteleri halkla ilişkiler bölümleri ders müfredatları incelenmiştir. Bu kapsamda ders müfredatları stratejik halkla ilişkiler, teknisyen halkla ilişkiler, genel halkla ilişkiler, temel iletişim bilimleri, basın ve medya, reklam, pazarlama, araştırma yöntemleri, siyasal iletişim, yönetim bilimleri, davranış bilimleri, hukuk, ekonomi ve diğer bilimler bağlamında analiz edilmiştir. Çalışmada teknisyen halkla ilişkiler derslerinin stratejik halkla ilişkiler derslerine göre daha fazla olduğu sonucuna varılmıştır. Bununla birlikte teknisyen ve stratejik halkla ilişkiler ile ilgili derslerin özel üniversitelerde daha fazla olduğu görülmüştür.
Anahtar Kelimeler
Halkla ilişkiler eğitimi stratejik halkla ilişkiler iletişim fakültesi ders müfredatı stratejik iletişim yönetimi
Kaynakça
- Aydede, Ceyda. (2009). Teorik ve Uygulamalı Halkla İlişkiler Kampanyaları, MediaCat Yayınları, İstanbul.
- Bakan, Ömer. (2002). “Halkla İlişkiler Eğitiminde Teori-Pratik Dengesi Bakımından Türkiye İçin Bir Model Önerisi”, Selçuk İletişim Dergisi, 2(2), s. 64-72.
- Biber, Ayhan. (2004). Halkla İlişkilerde Teorik Bir Çerçeve, Vadi Yayınları, Ankara.
- Bronn, P. Simcic. ve Elson, Erik L. (1999). “Mapping The Strategic Thinking of Public Relations Managers in a Crisis Situation: An Illustrative Example Using Conjoint Analysis”, Public Relations Review, 25(3), p. 351-368.
- Durna, Ufuk ve Eren, Veysel. (2002). “Kamu Sektöründe Stratejik Yönetim”, Amme İdaresi Dergisi, 35 (1), s.55-75
- Gordon, Joje C. (1997). Joye C. Gordon, “Interpreting Definitions of Public Relations: Self Assesment and Symbolic Interactionism –Based Alternative”, Public Relations Review, 23, p. 57-66.
- Göksel, A. Bülent. (2010). Stratejik Halkla İlişkiler Yönetimi, Nobel Yayınları, Ankara.
- Güllüpunar, Hasan. (2009). Halkın Yakınma Yöntemleri: Belediyelerde Halkla İlişkiler, Eğitim Akademi Yayınları, Konya.
- Grunig, James E. (1984). Managing Public Relations, Thomson, USA.
- Moss, Danny ve Warnaby, Gary. (1999). “ Strategy and Public Relations”, (Ed. Danny Moss, Dejan Vercic and Warnaby Gary), Perspectives on Public Relations Research, Routledge, London, p. 59-85.
- Mütercimler, Erol. (2006). Geleceği Yönetmek, Alfa Yayınları, İstanbul.
- Okay, Ayla ve Okay Aydemir. (2007). Halkla İlişkiler Kavram, Strateji ve Uygulamaları, Der Yayınları, İstanbul.
- Oktay, Mahmut. (2002). Politikada Halkla İlişkiler, Derin Yayınları, İstanbul
- Paksoy, Arzu Ç. (1999). Türkiye’de Halkla İlişkiler Uygulamaları, Rota Yayınları, İstanbul.
- Plowman, Kenneth D. (2005). “Conflict, Strategic Management and Public Relations”, Public Relations Review, 31, p. 131-138.
- Polat, Erkan. (2010). “Planlamada Yeni Bir Paradigma Baskısı: Stratejik Mekansal Planlama (SMP)”, Çağdaş Yerel Yönetimler Dergisi, 19 (4), s. 31-48.
- Rao, P. Subba. (2010). Strategic Management, Global Media, Mumbai Ind.
- Steyn, Benita. (2009). “The Strategic Role of Public Relations: A South African Research Stream”, American Behavioral Scientist, 53 (4), p. 516-532.
- Taşçıoğlu, Raci. (2011). “Yerel Yönetimde Halkla İlişkiler Örgütlenmesi: Erzurum Örneğinde Genel Bir Değerlendirme”, Çağdaş Yerel Yönetimler Dergisi, 20 (1), s. 1-10.
- Taşkın, Çağatan ve Kanat, Ömer. (2008). Marka ve Marka Stratejileri, Alfa Aktüel, Bursa.
- Vercic, Dejan ve Grunig, James. (1999). “The Origions of Public Relations Theory in Economics and Strategic Management”, (Ed. Danny Moss, Dejan Vercic and Warnaby Gary), Perspectives on Public Relations Research, Routledge, London, p.9-58.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 23 Nisan 2015 |
| Gönderilme Tarihi | 4 Şubat 2015 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2015 Cilt: 3 Sayı: 1 |
