Uluslararası Sistemde Küresel Yönetişim ve G20

Yıl 2019, Cilt: 5 Sayı: 4, 29 - 40, 30.12.2019

İlknur Şimşek

Öz

Bu çalışmada 1997 Asya Finans Krizi sonrası kurumsallaşan G20’nin küresel yönetişim sistemindeki gelişimi ve yeri analiz edilmektedir. Günümüzde
G20’nin bürokratik bir yapıdan küresel zirveler düzenleyen bir karaktere evrilmesinin mantığı küresel yönetişim bağlamında irdelenecektir. Bu
bağlamda G20’yi içeriden statükoya meydan okuyacak bir platform olarak gören önemli yükselen güçler ile gelişmiş ülkelerin tepkileri de ele alınacaktır.
Yöntem olarak, uluslararası sistemde küresel yönetişim tartışmalarına dair bir teorik çerçeve ortaya konacak, bu teorik çerçeve bağlamında küresel
yönetişimin yüklerini paylaşmak ve katılımcı bir platform oluşturmak amacıyla G20’nin kurumsal faaliyet alanı ve politika gündemini genişletme çabaları
masaya yatırılacaktır. Ardından, finansal istikrardan farklı alanlara yayılan G20 faaliyetlerinin kalıcı bir sekreterya ve kurumsal altyapı eksikliğinde yol
açtığı performans ve meşruiyet tartışmalarına dikkat çekilecektir. 2008 Küresel Ekonomik Kriz sonrasında ABD, küresel yönetişim yapısını daha kalıcı bir
şekilde değiştirmek istemiştir ve bu istek G20 grubunun kurumsal bir yapı olarak ortaya çıkmasına neden olmuştur tartışması bu çalışmaya temel oluşturmuştur.

Anahtar Kelimeler

G20, Küresel Yönetişim, Yükselen Orta Güçler

Kaynakça

• Bradford, C. ve Lim, W. (2011). Global Leadership in Transition, 1. Bs., Seoul, Washington, Korea Development Institute, Brookin Instition Press.
• Brown, C. (2001). Understanding International Relations, Gordonsville, Palgrave Macmillan. Buzan, B. (2011). “The Inaugural Kenneth N. Waltz Annual Lecture A World Order Without Superpowers: Decentred Globalism”, International Relations, 25: 1, The Authors.
• Castells, M. (2008). “The New Public Sphere: Global Civil Society, Communication Networks and Global Governance”, The Annals of the American Academy of Political and Social Sciences.
• Cooper, A. ve Jongryn, M. (2013). “Middle Power Leadership and the Evolution of the G20”, Global Summitry Journal, sayı: 1, Mayıs.
• Çetin, F. Ü. (t.y). “G7’nin Kuruluşu, G8 ve G20’ye Evrilişi”,
• https://ku.academia.edu/Fatih%C3%9Cmit%C3%87etin
• Dağdelen, İ. (2008). “Türk Finansal Sistemini Küreselleştirme Politikası’nın Ardıl Değerlendirmesi”, Basılmamış doktora tezi, Ankara, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Duman, D. (2012). “Sivil Toplum Örgütleri ve “Kozmopolit Demokrasi” Açısından İHH ve Mültecilerle Dayanışma Derneği Örnekleri”, (Basılmamış Yüksek Lisans Tezi), Muğla, Sıtkı Koçman Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ağustos.
• Fischer. J. (2009). “Winners and Losers of 1989”, Guardian, November 7.
• Frankel, J. (2000). “Globalization of the Economy”, Governance in a Globalizing World, Ed. Joseph
• S. Nye, Washington DC, Brookings Institution Press.
• Folker, J. S. (2014). “Review symposium A disagreable dinner guest? Waltz and the study of global governance”, Australian Journal of Political Science, cilt: 49, sayı: 3, 530-534.
• Gilpin, R. (2008). “Küresel Ekonomide Ulus-Devlet”, Küresel Dönüşümler, Editör: David Held ve Anthony Mcgrew, Ankara, Phoenix.
• G20 Petersburg Bilgi Merkezi. (2013). “2013 St. Petersburg Liderler Zirvesi Bildirgesi”, Rusya, Eylül, 5-6, https://g20.org/wpcontent/uploads/2014/12/Saint_Petersburg_ Declaration_ENG.pdf
• Gür, N. (2015). “G20 ve Küresel Finans Yönetişimi”, Seta, Haziran, sayı: 129.
• Hajnal, P. I. (2007). The G8 System and the G20, Hampshire, Ashgate.
• Humphreys, A. R. C. (2007), “Kenneth Waltz and the limits of explanatory theory in International Relations”, (Basılmamış Doktora Tezi), Oxford, Balliol College, Oxford Üniversitesi.
• Jokela, J. (2011). The G-20: A Pathway To Effective Multilateralism?, Paris, Institute for Security Studies.
• Kantarcı, Ş. (2012). “Soğuk Savaş Sonrası Uluslararası Sistem: Yeni Sürecin Adı “Koalisyonlar Dönemi mi?”, Güvenlik Stratejileri, yıl: 8, sayı: 16.
• Keohane, R. ve Nye, J. S. (2012). Power and Interdependence, 4. bs., Glenview, Pearson.
• Narramore, T. (2008). “China and Europe: engagement, multipolarity and strategy”, The Pacific Review, 21:1, Mart.
• Naughton, J. (2001). “Contested Space: The Internet And Global Civil Society”, Global Civil Society, Ed.: M. Glasius Helmut Anheier, Marl and Mary Kaldor, New York, Oxford University Press.
• Omae, K. (1990). The Borderless World, Harper Business, New York.
• Parlar Dal, E. (2014). “On Turkey’s Trail as a “Rising Middle Power” in the Network of Global Governance: Preferences, Capabilities, and Strategies”, Perceptions, cilt: 19, sayı: 4.
• Postel Vinay, K. (2014). The G20: A New Geopolitical Order, Çev. Cynthia Schoch, Hamshire, Palgrave Macmillan.
• Riley, B. T. (2003). “The Information Society: The Role of Information in the Emerging Global E-Government”, E-Governance And E-Democracy Environments, International Tracking Survey Report, sayı: 3.
• Sassen, S. (2002). “Digitization: Its Variability As a Variable in the Reshaping of Cross-border Relations”, The 2nd Social Study of IT workshop at the LSE ICT and Globalization, 22-23 Nisan.
• Secchi, C. ve Villafranca, A. (2011). Ed., Global Governance and the Role of the EU: Assesing The Future Balance of Power, Cheltenham, Edward Elgar ltd.
• Sönmezoğlu F., Güneş H. ve Keleşoğlu E. (2013). Uluslararası İlişkilere Giriş, İstanbul, Der.
• Şaşmaz, Z. F. (2012). “Küresel Sivil Toplumun Doğuşu mu? Çevre STK’larının Uluslararası
• Politikadaki Rolü ve İşlevleri”, (Basılmış Doktora Tezi), İstanbul, İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• T.C Başbakanlık Hazine Müsteşarlığı. (t.y). “G-20”, https://www.hazine.gov.tr/tr-TR/Dokuman-Listeleme-Sayfasi?mid=516&cid=49&nm=459
• T.C Dışişleri Bakanlığı. (t.y). “G20”, http://www.mfa.gov.tr/sub.tr.mfa?23a3fc26-4f3b-47dd-943e-d8934cdad97e
• T.C Merkez Bankası. (2015). “G20 Platformu ve 2015 Türkiye Dönem Başkanlığı”, Ankara.
• Ünay, S. (2015). “Türkiye’nin G20 Dönem Başkanlığı: Küresel Yönetişimde Orta Ölçekli Güç Etkisi”, Seta, Kasım, sayı: 141.
• Viotti, P. R. Ve Kauppi, M. V. (2014). Uluslararası İlişkiler ve Dünya Siyaseti, 5. Bs., Çev. Ayşe Özbay Erozan, Ankara, Nobel.
• Wade, R. H. (2011). “Emerging World Order? From Multipolarity to Multilateralism in the G20”, The World Bank, IMF, Sage.
• Wallerstein, I. (2004). Amerikan Gücünün Gerileyişi, İstanbul, Metis.
• Waltz, K. N. (1999). “Globalization and Governance”, American Political Science Association, 32:4.
• Waltz, K. N. (1959). Man, the State and War: a theoretical analysis, New York, Columbia Üniversitesi.
• Waltz, K. N. (1979). Theory of International Politics, McGraw-Hill, California Üniversitesi.
• Youngs, R. (2010). Europe’s Decline and Fall: The Struggle Against Global Irrelevance, London, Profile books.