Öz
Eğitim öğretimde ne öğretileceği ve nasıl öğretileceği kadar öğretmen öğrenci ilişkisinin hangi ilkelere göre şekilleneceği de resmi program vasıtasıyla belirlenmektedir. Bu süreç daha çok önerilen yaklaşım, yöntem ve tekniğe göre şekillenmektedir. Yeni programlar yapılandırmacılık, öğrenci merkezlilik ve çoklu zekâ kuramına göre hazırlanmaktadır. Bu yaklaşım, öğrenciyi merkeze alırken öğretmene de öğrenmeye rehberlik etmeyi ve eğitim öğretim ortamını düzenleyerek yönetmeyi bir sorumluluk olarak yüklemektedir. Fakat resmi programın öğretmen öğrenci ilişkisine dair belirlemiş olduğu ilkeler eğitim öğretim ortamlarına olduğu gibi yansımakta mıdır? Program ile uygulama arasında oluşabilecek farklılıklar alan araştırmalarıyla tespit edilerek geri dönütler elde edilmelidir. Ortaöğretim DKAB dersinde öğretmen öğrenci ilişkisini ele alan bu çalışmada nitel araştırma yöntemi kullanılmıştır. Bu kapsamda Sakarya’nın bir ilçesinde başarı seviyeleri birbirinden farklı beş ortaöğretim okulu seçilmiştir. On yedi hafta süren gözlemler ve ardından yapılan görüşmelerle elde edilen sonuçlar DKAB dersinde öğretmen öğrenci ilişkisinin öğrencilerin başarı düzeyine, öğretmenlerin; sınıf yönetimi anlayışlarına, iletişim becerilerine, öğrencilerle ilgili kanaatlerine, öğrencilere yaklaşımlarına, kullandıkları yönteme, kişilik özelliklerine, cinsiyetlerine, sahip oldukları tecrübe ve yaşa göre değiştiğini göstermektedir.
Anahtar Kelimeler
Teşekkür
ÇALIŞMALARINIZDA BAŞARILAR DİLİYORUM. SAĞLAYACAĞINIZ KATKI İÇİN TEŞEKKÜR EDİYORUM
Kaynakça
- Akyıldız, Hayrettin. “Öğretmen Özelliklerinin Öğretim Sürecine Etkisi”, Yaşadıkça Eğitim, 6 (1989): 43-52.
- Aydın, Ayhan. Sınıf Yönetimi, Ankara: Pegem Akademi Yayınları, 2013.
- Çalık, Temel. “Sınıf Yönetimi ve Özellikleri”. Sınıf Yönetimi, Ed. L. Küçükahmet, 1-11. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. 2004.
- Çelikten, Mustafa. Şanal, Mustafa ve Yeni, Yeliz. “Öğretmenlik Mesleği ve Özellikleri”, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 19/2 (2005): 217.
- Deniz, Ümit ve Kesicioğlu, Oğuz Serdar. “Okul Öncesi Öğretmen Adaylarının Kişilik Özelliklerinin Bazı Değişkenlerle İlişkisinin İncelenmesi”, Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi 13/2 (2012): 2.
- Gündüz, Bülent. “Öğretmenlerde Akılcı Olmayan İnançların Kişisel Ve Mesleki Değişkenlere Göre İncelenmesi”, İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 7/11 (2006): 76.
- Karagözoğlu, Galip. “Yüksek Öğretime Geçişte Öğretmenlik Mesleğine Yönelme” Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi (1987): 34.
- Kavcar, Cahit. “Yüksek Öğretmen Okullarının Öğretmen Yetiştirmedeki Yeri”, Gazi Üniversitesi, Gazi Eğitim Fakültesi, Teknik Eğitim Fakültesi, Mesleki Eğitim Fakültesi Öğretmen Yetiştiren Kurumların Dünü Bugünü Geleceği Sempozyumu (Ankara: Haziran 1987): 39.
- Öncü, Hüseyin. Motivasyon (Güdüleme). Sınıf Yönetimi, Ed. L. Küçükahmet, 167-188. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. 2004.
- Şişman, Mehmet. Sınıf Yönetimi ve Disiplin Modelleri, Sınıf Yönetimi, Ed. M. Şişman ve S. Turan, 21-40. Ankara: Pegem Akademi. 2015.
- Turan, Selahattin. “Sınıf Yönetiminin Temelleri”, Sınıf Yönetimi, Ed. M. Şişman ve S. Turan, 1-19. Ankara: Pegem Akademi. 2015.
- Yıldırım, Ali ve Şimşek Hasan. Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık. 2013.
- Yücel, Cemil ve Gülveren Hakan. Sınıfta Öğrencilerin Motivasyonu, Ed. M. Şişman ve S. Turan, 113-131. Ankara: Pegem Akademi. 2015.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Din Araştırmaları |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Mayıs 2020 |
| Kabul Tarihi | 28 Mayıs 2020 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 4 Sayı: 1 |
